“Να Αναγγέλλετε το Λόγο του Θεού Άφοβα”
1 Μήπως μερικές φορές διστάζετε να μιλήσετε άφοβα για την πίστη σας όταν παρουσιάζεται ευκαιρία στο σχολείο ή στην εργασία; Μήπως σας είναι δύσκολο να δίνετε ανεπίσημη μαρτυρία σε συγγενείς και γείτονες ή ίσως σε ανθρώπους που δεν γνωρίζετε; Τι θα βοηθήσει όλους μας να εκμεταλλευόμαστε κατάλληλες ευκαιρίες ώστε να “αναγγέλλουμε το λόγο του Θεού άφοβα”;—Φιλιπ. 1:14.
2 Μη Διστάζετε: Θα διστάζατε να υπερασπιστείτε έναν στενό σας φίλο ή συγγενή ο οποίος κατηγορούνταν ψευδώς; Ο Ιεχωβά, ο στενότερος Φίλος μας, έχει κακοπαρασταθεί χονδροειδώς στο διάβα των αιώνων. Εμείς έχουμε το μοναδικό προνόμιο να δίνουμε μαρτυρία υπέρ του μεγάλου μας Θεού! (Ησ. 43:10-12) Η βαθιά αγάπη για τον Ιεχωβά μπορεί να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε αισθήματα αμηχανίας ή φόβου και να μας υποκινήσει να μιλάμε άφοβα, αντί να διστάζουμε να δώσουμε μαρτυρία για την αλήθεια με τόλμη.—Πράξ. 4:26, 29, 31.
3 Θυμηθείτε ότι το άγγελμά μας είναι καλά νέα. Αυτό θα φέρει διαρκή οφέλη σε όσους το προσέξουν. Το να επικεντρωνόμαστε στην αξία του έργου κηρύγματος και όχι στον εαυτό μας ή στους εναντίους μας θα μας βοηθήσει να κηρύττουμε με τόλμη.
4 Το Παράδειγμα των Άλλων: Μπορούμε να αντλήσουμε δύναμη από την πιστή πορεία άλλων οι οποίοι έχουν αναγγείλει το λόγο του Θεού άφοβα. Παραδείγματος χάρη, ο Ενώχ εξήγγειλε θαρραλέα την κρίση του Ιεχωβά εναντίον των ασεβών αμαρτωλών. (Ιούδα 14, 15) Ο Νώε κήρυττε πιστά σε απαθείς ανθρώπους. (Ματθ. 24:37-39) Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα οι οποίοι ήταν «αγράμματοι και συνηθισμένοι» συνέχισαν να κηρύττουν παρά τη σκληρή εναντίωση. (Πράξ. 4:13, 18-20) Η Σκοπιά και το Ξύπνα! περιέχουν συχνά βιογραφίες ατόμων της σύγχρονης εποχής που, ασκώντας πίστη στον Ιεχωβά, υπερνίκησαν το φόβο του ανθρώπου και έγιναν ζηλωτές ευαγγελιστές.
5 Μπορούμε να πάρουμε θάρρος αναλογιζόμενοι την πορεία ζωής πιστών υπηρετών της αρχαιότητας που αντιμετώπισαν δύσκολες καταστάσεις. (1 Βασ. 19:2, 3· Μάρκ. 14:66-71) Εκείνοι “πήραν θάρρος μέσω του Θεού μας” και μίλησαν άφοβα. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και εμείς!—1 Θεσ. 2:2.