Ακόμα και αφού το κυβερνών σώμα του πρώτου αιώνα τακτοποίησε το ζήτημα της περιτομής, ορισμένα άτομα που ισχυρίζονταν ότι ήταν Χριστιανοί κρατούσαν πεισματικά το θέμα ανοιχτό. Ο απόστολος Παύλος είπε ότι αυτοί ήταν “ψευδάδελφοι” οι οποίοι ήθελαν «να διαστρεβλώσουν τα καλά νέα σχετικά με τον Χριστό».—Γαλ. 1:7· 2:4· Τίτο 1:10.
Στόχος των Ιουδαϊζόντων ήταν προφανώς να εξευμενίσουν τους Ιουδαίους ώστε να μην εναντιώνονται τόσο βίαια στη Χριστιανοσύνη. (Γαλ. 6:12, 13) Οι Ιουδαΐζοντες πρόβαλλαν το επιχείρημα ότι η δικαιοσύνη εδραιωνόταν μέσω των έργων του Μωσαϊκού Νόμου σε ζητήματα όπως η διατροφή, η περιτομή και οι Ιουδαϊκές γιορτές.—Κολ. 2:16.
Είναι κατανοητό ότι εκείνοι που πρέσβευαν αυτές τις απόψεις ένιωθαν άβολα ανάμεσα στους Εθνικούς πιστούς. Δυστυχώς, τέτοια αρνητικά αισθήματα εκδηλώθηκαν ακόμα και από ευυπόληπτους Χριστιανούς ιουδαϊκής καταγωγής. Για παράδειγμα, όταν επισκέφτηκαν την Αντιόχεια κάποιοι εκπρόσωποι από την εκκλησία της Ιερουσαλήμ, δεν συναναστρέφονταν τους Εθνικούς αδελφούς τους. Ακόμα και ο Πέτρος, ο οποίος μέχρι τότε είχε ελεύθερα κοινωνικές επαφές με τους Εθνικούς, απομακρύνθηκε από αυτούς—ούτε καν έτρωγε μαζί τους. Ναι, παραβίασε εκείνες ακριβώς τις αρχές που είχε υπερασπιστεί παλιότερα. Ως αποτέλεσμα, ο Πέτρος έλαβε ισχυρή συμβουλή από τον Παύλο.—Γαλ. 2:11-14.