Δραματική Διάσωση

Από τον ανταποκριτή του Ξύπνα! στο ΜΠΕΝΙΝ

«ΑΥΤΟΙ οι τρεις άντρες είναι ζωντανοί επειδή τους έσωσαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά!» Η είδηση αυτή διαδόθηκε αστραπιαία σε ολόκληρη την πόλη Καλαβί, στη δυτικοαφρικανική χώρα του Μπενίν, την Τετάρτη 19 Απριλίου 2000. Ποιοι ήταν οι τρεις άντρες, και πώς αναμείχθηκαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη διάσωσή τους;

Περίπου στις 6:30 π.μ., ο Φιλίπ Ελέγκμπε και ο Ροζέρ Κουνούγκμπε ετοιμάζονταν να εργαστούν στο χώρο συνελεύσεων των Μαρτύρων του Ιεχωβά που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στο Μπενίν. Εκείνη τη βραδιά εκατοντάδες άτομα επρόκειτο να συγκεντρωθούν σε αυτό το μέρος για την ετήσια Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού Χριστού.a Ξαφνικά, ένας εκκωφαντικός θόρυβος διατάραξε την πρωινή γαλήνη. Αμέσως ο Φιλίπ και ο Ροζέρ κατάλαβαν ότι είχε γίνει δυστύχημα στον αυτοκινητόδρομο.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα άκουσαν έναν άντρα να φωνάζει: «Οι τρεις βοηθοί μου είναι θαμμένοι κάτω από τα σακιά με το τσιμέντο!» Ο Φιλίπ και ο Ροζέρ έτρεξαν στον αυτοκινητόδρομο. Εκεί είδαν ένα φορτηγό 20 τόνων να έχει ανατραπεί. Δεκάδες σακιά με τσιμέντο είχαν πέσει από το φορτηγό.

Ο Ζοζουέ Ντιντολάνβι, που εργαζόταν και αυτός στο χώρο συνελεύσεων, βρισκόταν ήδη στον τόπο του δυστυχήματος και έβγαζε έναν άντρα που είχε παγιδευτεί ανάμεσα στην καμπίνα του φορτηγού και στα σακιά. Ο οδηγός, που είχε καταφέρει να βγει από την καμπίνα, βρισκόταν σε κατάσταση σοκ. Ωστόσο, βρήκε το κουράγιο να φωνάξει: «Υπάρχουν άλλοι δύο άνθρωποι κάτω από τα σακιά!» Μερικοί περαστικοί άρχισαν να μετακινούν τα σακιά, αλλά σύντομα παραιτήθηκαν εξαιτίας της υπερβολικής θερμότητας. Το τσιμέντο μόλις είχε βγει από τους φούρνους του εργοστασίου!

Επιχείρηση Διάσωσης

Ο Φιλίπ, ο Ροζέρ και ο Ζοζουέ άρχισαν να «σκάβουν» στο βουνό που είχε σχηματιστεί από τα σακιά, μετακινώντας τα ένα ένα. Ένιωθαν αφόρητους πόνους στα χέρια από τη θερμότητα και το βάρος των 50κιλων σακιών. Κάτι που χειροτέρευε την κατάσταση ήταν το τσιμέντο που χυνόταν από τα σκισμένα σακιά, εξαιτίας του οποίου έβγαζαν φουσκάλες στα δάχτυλα και δυσκολεύονταν να αναπνεύσουν. «Τα χέρια μου, και κυρίως τα δάχτυλά μου, έκαιγαν», είπε αργότερα ο Ζοζουέ. «Αλλά σκεφτόμουν συνεχώς ότι ίσως υπήρχαν ακόμη πιθανότητες να σώσουμε όποιον βρισκόταν εκεί κάτω».

Αφού μετακίνησαν σχεδόν 40 σακιά, οι τρεις άντρες είδαν ένα αχυρόστρωμα. Προς έκπληξή τους, βρήκαν εκεί τους δύο άντρες​—ακριβώς κάτω από το στρώμα. Ήταν ζωντανοί! Όταν συνέβη το δυστύχημα, αυτοί οι άντρες ήταν στην καρότσα του φορτηγού και κοιμούνταν πάνω στο στρώμα που κάλυπτε τα σακιά. Όταν έπεσαν από το φορτηγό, το στρώμα τούς σκέπασε και τους προστάτεψε από τη μεγάλη θερμότητα των σακιών που τους πλάκωσαν.

Τόσο στη διάρκεια της διάσωσης όσο και στη συνέχεια, είχε μαζευτεί ένα αρκετά μεγάλο πλήθος από παρατηρητές. Όλοι είχαν εκπλαγεί για το γεγονός ότι ο Φιλίπ, ο Ροζέρ και ο Ζοζουέ είχαν καταφέρει να μετακινήσουν αυτό το «βουνό» των δύο τόνων τόσο γρήγορα και υπό τέτοιες αντίξοες συνθήκες. Εντυπωσιάστηκαν, επίσης, από το γεγονός ότι αυτοί οι τρεις άντρες κατέβαλαν τόσο μεγάλες προσπάθειες για να βοηθήσουν ανθρώπους που ούτε καν γνώριζαν. Σύντομα όλοι οι κάτοικοι του Καλαβί έμαθαν για την ηρωική τους πράξη.

[Υποσημείωση]

[Εικόνα στη σελίδα 31]

Ο Ροζέρ κρατάει το αχυρόστρωμα μετά τη διάσωση