Αστυνομία—Γιατί Είναι Απαραίτητη;
ΠΩΣ θα ήταν η ζωή χωρίς την αστυνομία; Τι συνέβη το 1997 όταν 18.000 αστυνομικοί έκαναν απεργία στην πόλη Ρεσίφε της Βραζιλίας αφήνοντας τους ένα εκατομμύριο και πλέον κατοίκους της χωρίς αστυνομία;
«Μέσα σε πέντε χαώδεις ημέρες το ημερήσιο ποσοστό ανθρωποκτονιών τριπλασιάστηκε σε αυτή την παραθαλάσσια μεγαλούπολη», ανέφερε η εφημερίδα Δε Ουάσινγκτον Ποστ (The Washington Post). «Έγιναν ληστείες σε οχτώ τράπεζες. Συμμορίες λεηλάτησαν ένα εμπορικό κέντρο και εισέβαλαν σε γειτονιές της ανώτερης τάξης πυροβολώντας με όπλα. Και κανένας δεν υπάκουε στους κανόνες οδικής κυκλοφορίας. . . . Εξαιτίας του κύματος εγκληματικότητας το νεκροτομείο γέμισε, και τα πατώματα των διαδρόμων του μεγαλύτερου κρατικού νοσοκομείου κατακλύστηκαν από θύματα που είχαν πυροβοληθεί και μαχαιρωθεί». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο υπουργός δικαιοσύνης είπε: «Τέτοιου είδους παρανομία είναι πρωτοφανής για τον τόπο μας».
Οπουδήποτε και αν ζούμε, το κακό βρίσκεται ακριβώς κάτω από ένα επίχρισμα πολιτισμού. Χρειαζόμαστε την αστυνομική προστασία. Ασφαλώς, οι περισσότεροι έχουμε ακούσει για τη βαναυσότητα, τη διαφθορά, την αδιαφορία και την κατάχρηση δύναμης που χαρακτηρίζουν μερικούς αστυνομικούς. Ο βαθμός σοβαρότητας των περιστατικών ποικίλλει από χώρα σε χώρα. Αλλά τι θα κάναμε χωρίς την αστυνομία; Δεν είναι αλήθεια ότι η αστυνομία συχνά παρέχει πολύτιμες υπηρεσίες; Το Ξύπνα! ρώτησε μερικούς αστυνομικούς από διάφορα μέρη του κόσμου για ποιο λόγο επέλεξαν αυτή τη σταδιοδρομία.
Κοινωφελής Υπηρεσία
«Μου αρέσει να βοηθάω ανθρώπους», είπε ο Άιβαν, ένας Βρετανός αστυνομικός. «Με έλκυσε η ποικιλία της εργασίας. Οι περισσότεροι δεν ξέρουν ότι μόνο το 20 ως 30 τοις εκατό του έργου της αστυνομίας σχετίζεται με το έγκλημα. Σε μεγάλο βαθμό, η αστυνομία προσφέρει κοινωφελή υπηρεσία. Σε μια συνηθισμένη ημέρα περιπολίας, ίσως ασχοληθώ με έναν ξαφνικό θάνατο, ένα τροχαίο ατύχημα, ένα έγκλημα και κάποιο σαστισμένο ηλικιωμένο άτομο που χρειάζεται βοήθεια. Νιώθω ιδιαίτερη ικανοποίηση όταν επιστρέφω ένα παιδί που έχει χαθεί ή όταν βοηθάω κάποιο θύμα εγκληματικής ενέργειας να αντιμετωπίσει τα ψυχικά του τραύματα».
Ο Στίβεν, πρώην αστυνομικός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, λέει: «Όταν οι άνθρωποι στρέφονται με ειλικρίνεια σε εσένα για υποστήριξη, ως αστυνομικός έχεις τα μέσα και το χρόνο να προσφέρεις την καλύτερη βοήθεια. Να τι με τράβηξε σε αυτή την εργασία. Ήθελα να είμαι κοντά στους ανθρώπους και να σηκώνω το φορτίο τους. Πιστεύω ότι, τουλάχιστον σε κάποιον βαθμό, προστάτεψα ανθρώπους από εγκληματικές ενέργειες. Συνέλαβα περισσότερους από 1.000 ανθρώπους μέσα σε πέντε χρόνια. Αλλά με ικανοποιούσε επίσης το να βρίσκω παιδιά που είχαν χαθεί, να βοηθάω περιπλανώμενους πάσχοντες από Αλτσχάιμερ και να ανακαλύπτω κλεμμένα οχήματα. Κάτι άλλο που με συνάρπαζε ήταν η καταδίωξη και η σύλληψη υπόπτων».
«Ήθελα να βοηθάω ανθρώπους που αντιμετώπιζαν επείγοντα περιστατικά», λέει ο Ρομπέρτο, αστυνομικός από τη Βολιβία. «Από μικρός θαύμαζα τους αστυνομικούς επειδή προστατεύουν τους ανθρώπους από τον κίνδυνο. Στην αρχή της σταδιοδρομίας μου έκανα περιπολίες με τα πόδια στο κέντρο της πόλης όπου βρίσκονται οι κρατικές υπηρεσίες. Αντιμετωπίζαμε πολιτικές διαδηλώσεις σχεδόν καθημερινά. Δουλειά μου ήταν να αποτρέπω τις βιαιότητες. Διαπίστωσα ότι αν ήμουν φιλικός και λογικός με τους αρχηγούς των διαδηλώσεων, μπορούσα να αποτρέψω τις αναταραχές στις οποίες πολλοί άνθρωποι ήταν πιθανό να τραυματιστούν. Αυτό με ικανοποιούσε».
Η αστυνομία παρέχει ευρύ φάσμα υπηρεσιών. Οι καταστάσεις που χειρίζεται ποικίλλουν από τη διάσωση μιας γάτας από κάποιο δέντρο μέχρι τη διάσωση ομήρων από τρομοκράτες και την αντιμετώπιση ληστών τραπεζών. Εντούτοις, από τον καιρό που έκανε την εμφάνισή της η σύγχρονη αστυνομία, έχει γίνει το επίκεντρο ελπίδας αλλά και φόβου. Το επόμενο άρθρο εξετάζει τους λόγους.
[Εικόνες στις σελίδες 2, 3]
Σελίδες 2 και 3: Ρύθμιση της κυκλοφορίας στο Τσενγκ Ντου της Κίνας· δυνάμεις αποκατάστασης της τάξης στην Ελλάδα· αστυνομικοί στη Νότια Αφρική
[Ευχαριστίες]
Linda Enger/Index Stock Photography
[Εικόνα στη σελίδα 3]
Λεηλατημένο κατάστημα στη διάρκεια απεργίας αστυνομικών στο Σαλβαντόρ της Βραζιλίας, Ιούλιος 2001
[Ευχαριστίες]
Manu Dias/Agência A Tarde
[Εικόνα στη σελίδα 4]
Στίβεν, ΗΠΑ
[Εικόνα στη σελίδα 4]
Ρομπέρτο, Βολιβία