«Μακάρι να το Ήξεραν Αυτό Όλοι!»

ΟΤΑΝ ο Ντέιβιντ τελείωσε το λύκειο, τότε που πολλοί νέοι αρχίζουν να επιδιώκουν υλικούς στόχους, εκείνος είχε άλλα σχέδια. Το Σεπτέμβριο του 2003, αυτός και ένας φίλος του μετακόμισαν από το Ιλινόις των Ηνωμένων Πολιτειών στη Δομινικανή Δημοκρατία.a Ο Ντέιβι, όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι και η οικογένειά του, αποφάσισε να μάθει την ισπανική γλώσσα και να συνταυτιστεί με την Εκκλησία Νάβας των Μαρτύρων του Ιεχωβά συμμετέχοντας μαζί με τα μέλη της στο Βιβλικό εκπαιδευτικό τους έργο. Η εκκλησία τον περιέβαλε με την αγάπη της. «Ο Ντέιβι έκανε οτιδήποτε του ζητούνταν», λέει ο Χουάν, ο μοναδικός πρεσβύτερος εκείνης της εκκλησίας. «Πρόσφερε πάντα τον εαυτό του για τους άλλους, και οι αδελφοί τον αγαπούσαν».

Ο Ντέιβι αγαπούσε το διορισμό του. «Περνάω θαυμάσια εδώ», έγραψε σε κάποιον φίλο του στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Η διακονία είναι τόσο αναζωογονητική! Μιλάμε για 20 περίπου λεπτά σε κάθε πόρτα, επειδή οι άνθρωποι θέλουν να ακούσουν όλα όσα τους λες. Έχω ήδη έξι Γραφικές μελέτες, αλλά χρειαζόμαστε και άλλη βοήθεια. Σε μια συνάθροιση, η εκκλησία μας, η οποία αποτελείται από 30 ευαγγελιζομένους της Βασιλείας, είχε 103 παρόντες!»

Δυστυχώς, στις 24 Απριλίου 2004, ο Ντέιβι και ένας άλλος νεαρός από την ίδια εκκλησία έχασαν τη ζωή τους σε κάποιο δυστύχημα. Μέχρι το θάνατό του, ο Ντέιβι ξεχείλιζε από ενθουσιασμό για το έργο που διεξήγε και παρότρυνε και άλλους νεαρούς από τον τόπο του να πάνε μαζί του. «Θα αλλάξει ολόκληρο τον τρόπο σκέψης σου», είπε σε κάποια νεαρή Μάρτυρα του Ιεχωβά.

Ένας τομέας στον οποίο άλλαξε και η άποψη του ίδιου του Ντέιβι αφορούσε τα υλικά πράγματα. «Μια φορά που είχε έρθει να μας επισκεφτεί», θυμάται ο πατέρας του, «τον προσκάλεσαν να πάει κάποιο ταξίδι για σκι. Εκείνος ρώτησε πόσο θα κόστιζε. Όταν του ανέφεραν το ποσό, ο Ντέιβι είπε ότι δεν μπορούσε επ’ ουδενί να διαθέσει τόσο πολλά χρήματα για σκι εφόσον με το ίδιο ποσό θα μπορούσε να ζήσει επί μήνες στη Δομινικανή Δημοκρατία!»

Ο ζήλος του Ντέιβι επηρέασε και άλλους. «Όταν άκουσα όλα όσα έκανε ο Ντέιβι και πόσο ευτυχισμένος ήταν», είπε μια νεαρή από τον τόπο του, «αυτό με βοήθησε να αντιληφθώ ότι θα μπορούσα και εγώ να κάνω παρόμοια πράγματα. Ο θάνατος του Ντέιβι με έκανε να συλλογιστώ τι θα έλεγαν για εμένα οι άλλοι αν πέθαινα και αν θα είχα τόσο θετική επίδραση στη ζωή τους».

Ως Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι γονείς και τα αδέλφια του Ντέιβι έχουν πλήρη πεποίθηση ότι ο Θεός θα τον αναστήσει στον ερχόμενο νέο κόσμο δικαιοσύνης. (Ιωάννης 5:28, 29· Αποκάλυψη 21:1-4) Στο μεταξύ, παρηγορούνται από το γεγονός ότι ο Ντέιβι χρησιμοποίησε τη ζωή του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο​—για να υπηρετεί τον Δημιουργό του. (Εκκλησιαστής 12:1) Αναλογιζόμενος την απόφαση που είχε πάρει να υπηρετήσει εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη, ο Ντέιβι είπε κάποτε: «Εύχομαι να κάνει κάτι τέτοιο κάθε νεαρό άτομο και να νιώσει αυτό που νιώθω και εγώ. Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από το να υπηρετούμε τον Ιεχωβά με όλα όσα έχουμε. Μακάρι να το ήξεραν αυτό όλοι!»

[Υποσημείωση]