Βασίλεια που Περιέβαλλαν τον Ισραήλ

ΤΟ ΕΘΝΟΣ του Ισραήλ, ενόσω κατοικούσε στη θεόδοτη γη του, περιβαλλόταν από έθνη που λάτρευαν ψεύτικους θεούς. Οι Ισραηλίτες είχαν βγει από την Αίγυπτο, όπου διάφορα ζώα θεωρούνταν θεοί. Τώρα, στα ανατολικά και νοτιοανατολικά τους βρίσκονταν ο Αμμών, ο Μωάβ και ο Εδώμ—μακρινοί συγγενείς των Ισραηλιτών, αλλά ειδωλολάτρες. Οι πολυθεϊστές Φιλισταίοι κατείχαν την παράκτια πεδιάδα στα δυτικά. Βόρεια του Ισραήλ, κατά μήκος της ακτής, ζούσαν οι Φοίνικες, των οποίων οι θρησκευτικές συνήθειες περιλάμβαναν σοδομία, κτηνοβασία και θυσίες παιδιών. Στη δε θρησκεία των Συρίων είχαν επιφανή θέση τα γυμνά ομοιώματα θηλυκών θεοτήτων των οποίων η στάση του σώματος τόνιζε τη σεξουαλικότητά τους. Για να συνεχίσει ο Ισραήλ να είναι ευπρόσδεκτος στον Ιεχωβά, έπρεπε να παραμένει αποχωρισμένος από τα γύρω έθνη.

Ως προστασία για τον Ισραήλ, ο Ιεχωβά τούς έδωσε το Μωσαϊκό Νόμο, ο οποίος συνιστούσε έναν “διαχωριστικό τοίχο” που τους ξεχώριζε από τα γύρω έθνη. (Εφ 2:14) Οι Ισραηλίτες δεν έπρεπε να συνάπτουν συμμαχίες με αυτά τα έθνη, να έρχονται σε επιγαμία μαζί τους ή να μιμούνται τις θρησκευτικές τους συνήθειες. (2Χρ 16:7· 2Βα 17:13-15) Όσο ο Ισραήλ υπάκουε σε αυτούς τους νόμους, παρέμενε άγιος λαός.

Ωστόσο, μεμονωμένα άτομα από τα γύρω έθνη δεν αποκλείονταν από τη λατρεία του αληθινού Θεού. Μπορούσαν να εγκαταλείψουν τις ειδωλολατρικές οδούς τους και να γίνουν λάτρεις του Ιεχωβά. «Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης». (Πρ 10:34) Ενώ κρατούσε τον Ισραήλ αποχωρισμένο, παράλληλα ο Ιεχωβά επεξεργαζόταν το σκοπό του για την τελική ευλογία ανθρώπων από όλα τα έθνη.—Γε 22:18.