ΜΑΡΚΟΣ

(Μάρκος).

Η ρωμαϊκή επονομασία του γιου της Μαρίας από την Ιερουσαλήμ. Το εβραϊκό του όνομα ήταν Ιωάννης, που σημαίνει «Ο Ιεχωβά Έχει Δείξει Εύνοια (Χάρη)· Ο Ιεχωβά Στάθηκε Φιλεύσπλαχνος». (Πρ 12:12, 25) Ο Μάρκος ήταν εξάδελφος του Βαρνάβα και σύντροφος στα ταξίδια τόσο εκείνου όσο και άλλων από τους πρώτους Χριστιανούς ιεραποστόλους, έγραψε δε υπό θεϊκή έμπνευση το ομώνυμο Ευαγγέλιο. (Κολ 4:10) Ο Μάρκος είναι ο Ιωάννης Μάρκος που αναφέρεται στο βιβλίο των Πράξεων και ο Ιωάννης των εδαφίων Πράξεις 13:5, 13.

Προφανώς, είχε πιστέψει στον Χριστό από νωρίς. Η πρώτη Χριστιανική εκκλησία χρησιμοποιούσε το σπίτι της μητέρας του ως τόπο λατρείας, πράγμα που μπορεί να σημαίνει ότι τόσο η ίδια όσο και ο Μάρκος είχαν γίνει ακόλουθοι του Ιησού πριν από το θάνατο του Χριστού. (Πρ 12:12) Εφόσον μόνο ο Μάρκος κάνει λόγο για τον ελαφρά ντυμένο νεαρό που τράπηκε σε φυγή τη νύχτα κατά την οποία προδόθηκε ο Ιησούς, είναι βάσιμο να πιστεύουμε ότι εκείνος ο νεαρός ήταν ο ίδιος ο Μάρκος. (Μαρ 14:51, 52) Φαίνεται, λοιπόν, πιθανό να ήταν παρών ο Μάρκος όταν το άγιο πνεύμα εκχύθηκε σε 120 περίπου μαθητές του Χριστού την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ.—Πρ 1:13-15· 2:1-4.

Αφού ο Βαρνάβας και ο Σαύλος (Παύλος) ολοκλήρωσαν τη διακονία βοήθειας στην Ιερουσαλήμ, «επέστρεψαν και πήραν μαζί τους τον Ιωάννη, τον επονομαζόμενο Μάρκο». Φαίνεται ότι ο Μάρκος τούς υπηρετούσε, φροντίζοντας ίσως για τις υλικές τους ανάγκες ενόσω ταξίδευαν. (Πρ 12:25· 13:5) Για κάποιον λόγο που δεν γίνεται γνωστός, όταν έφτασαν στην Πέργη της Παμφυλίας, “ο Ιωάννης [Μάρκος] αποσύρθηκε από αυτούς και επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ”. (Πρ 13:13) Όταν αργότερα ο Παύλος ξεκινούσε για το δεύτερο ιεραποστολικό του ταξίδι, μολονότι ο Βαρνάβας ήταν αποφασισμένος να πάρει μαζί τον Μάρκο, ο Παύλος «δεν το θεωρούσε κατάλληλο να τον παίρνουν μαζί τους, επειδή είχε φύγει από αυτούς από την Παμφυλία και δεν είχε πάει μαζί τους στο έργο». Ακολούθησε «ένα έντονο ξέσπασμα θυμού», και χώρισαν ο ένας από τον άλλον—ο Βαρνάβας έφυγε με τον Μάρκο για την Κύπρο, ενώ ο Παύλος έφυγε με τον Σίλα για τη Συρία και την Κιλικία.—Πρ 15:36-41.

Εντούτοις, έπειτα από κάποιο διάστημα, όποια ρήξη και αν είχε επέλθει μεταξύ του Παύλου, του Βαρνάβα και του Μάρκου προφανώς γεφυρώθηκε, διότι ο Μάρκος ήταν με τον Παύλο στη Ρώμη και έστειλε τους χαιρετισμούς του στους Χριστιανούς των Κολοσσών μαζί με τους χαιρετισμούς του Παύλου (περ. 60-61 Κ.Χ.). Ο Παύλος μίλησε ευνοϊκά για αυτόν, λέγοντας: «Ο Αρίσταρχος ο συνδεσμώτης μου σας στέλνει τους χαιρετισμούς του, καθώς και ο Μάρκος, ο εξάδελφος του Βαρνάβα, (σχετικά με τον οποίο λάβατε εντολές να τον καλοδεχτείτε αν έρθει σε εσάς)». (Κολ 4:10) Επίσης, ο Παύλος αναφέρει τον Μάρκο ως έναν από εκείνους που έστειλαν χαιρετισμούς στον Φιλήμονα όταν ο απόστολος του έγραψε από τη Ρώμη (επίσης περ. 60-61 Κ.Χ.). (Φλμ 23, 24) Αργότερα (περ. 65 Κ.Χ.), όταν ο Παύλος ήταν και πάλι φυλακισμένος στη Ρώμη, ζήτησε συγκεκριμένα από τον Τιμόθεο: «Πάρε τον Μάρκο και φέρε τον μαζί σου, γιατί μου είναι χρήσιμος για τη διακονία».—2Τι 4:11.

Ο Ιωάννης Μάρκος συναναστράφηκε επίσης τον Πέτρο στη Βαβυλώνα, διότι οι χαιρετισμοί του συμπεριλαμβάνονται στην πρώτη επιστολή του αποστόλου (που γράφτηκε περ. 62-64 Κ.Χ.). Ο Πέτρος τον αποκαλεί «ο Μάρκος ο γιος μου», πράγμα που ίσως υποδηλώνει τον ισχυρό δεσμό Χριστιανικής στοργής που υπήρχε μεταξύ τους. (1Πε 5:13· παράβαλε 1Ιω 2:1, 7.) Έτσι λοιπόν, ο Μάρκος, αν και κάποτε υπήρξε πρόξενος δυσκολιών, κέρδισε τον έπαινο και την εμπιστοσύνη εξεχόντων υπηρετών του Θεού και απόλαυσε το ακόμη μεγαλύτερο προνόμιο να γράψει υπό θεϊκή έμπνευση μια αφήγηση της διακονίας του Ιησού.—Βλέπε ΙΩΑΝΝΗΣ Αρ. 4· ΜΑΡΚΟΣ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ).