Πρέπει να Επιμένετε στις Προσωπικές σας Προτιμήσεις;

ΔΥΟ μικρά παιδιά παίζουν μαζί. Το ένα παιδί αρπάζει το αγαπημένο του παιχνίδι από τα χέρια του άλλου και τσιρίζει: «Δικό μου!» Από μικρή ηλικία, οι ατελείς άνθρωποι εκδηλώνουν σε κάποιον βαθμό ιδιοτέλεια. (Γέν. 8:21· Ρωμ. 3:23) Επιπλέον, ο κόσμος γενικά προωθεί στάση εγωπρωτισμού. Αν θέλουμε να αποφύγουμε αυτό το πνεύμα, πρέπει να διεξάγουμε σκληρό αγώνα ενάντια στις ιδιοτελείς μας τάσεις. Διαφορετικά, μπορούμε εύκολα να κάνουμε τους άλλους να προσκόψουν και τη σχέση μας με τον Ιεχωβά να εξασθενήσει.​—Ρωμ. 7:21-23.

Παρακινώντας μας να λαβαίνουμε υπόψη την επίδραση που ασκούν οι πράξεις μας στους άλλους, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Όλα είναι νόμιμα· αλλά δεν συμφέρουν όλα. Όλα είναι νόμιμα· αλλά δεν εποικοδομούν όλα». Ο Παύλος είπε επίσης: «Μη γίνεστε αιτία για πρόσκομμα». (1 Κορ. 10:23, 32) Σε ζητήματα που περιλαμβάνουν προσωπικές προτιμήσεις, λοιπόν, αποτελεί πορεία σοφίας να αναρωτιόμαστε: “Είμαι εγώ πρόθυμος να παραιτηθώ από ορισμένα δικαιώματά μου όταν απειλείται η ειρήνη της εκκλησίας; Είμαι διατεθειμένος να συμμορφωθώ με τις αρχές της Γραφής, ακόμη και όταν κάτι τέτοιο δεν με βολεύει;”

Στην Επιλογή Εργασίας

Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν την επιλογή της εργασίας τους προσωπική απόφαση η οποία έχει μικρό​—αν όχι καθόλου—​αντίκτυπο στους άλλους. Αλλά σκεφτείτε την εμπειρία κάποιου επιχειρηματία από μια μικρή πόλη στη Νότια Αμερική. Αυτός ήταν γνωστός ως χαρτοπαίκτης και μέθυσος. Ωστόσο, ως αποτέλεσμα της μελέτης της Γραφής με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, έκανε πνευματική πρόοδο και άλλαξε τον τρόπο ζωής του. (2 Κορ. 7:1) Όταν εξέφρασε την επιθυμία να κηρύττει δημόσια μαζί με την εκκλησία, ένας πρεσβύτερος τον παρακίνησε με διακριτικό τρόπο να σκεφτεί τη φύση της εργασίας του. Επί κάποιο χρονικό διάστημα, ο άνθρωπος αυτός ήταν ο κύριος διανομέας καθαρού οινοπνεύματος από ζαχαροκάλαμο στην πόλη​—ένα προϊόν που έχει πολλές χρήσεις, αλλά σε εκείνη την περιοχή αναμειγνύεται συνήθως με αναψυκτικά και καταναλώνεται με αποκλειστικό σκοπό τη μέθη.

Ο άνθρωπος αυτός διέκρινε ότι, αν κήρυττε δημόσια ενώ εξακολουθούσε να πουλάει ένα τέτοιο προϊόν, αυτό θα δημιουργούσε κακή εντύπωση για την εκκλησία και θα μπορούσε να βλάψει τη σχέση του με τον Θεό. Μολονότι είχε μεγάλη οικογένεια να συντηρήσει, σταμάτησε να πουλάει οινόπνευμα. Τώρα συντηρεί την οικογένειά του πουλώντας είδη χαρτοποιίας. Αυτός ο άντρας, η σύζυγός του και δύο από τα πέντε παιδιά τους είναι τώρα βαφτισμένοι. Κηρύττουν τα καλά νέα με ζήλο και παρρησία.

Στην Επιλογή Συναναστροφών

Είναι άραγε η συναναστροφή με όσους δεν συμμερίζονται την πίστη μας απλώς ζήτημα προσωπικής προτίμησης ή περιλαμβάνονται Γραφικές αρχές; Μια αδελφή ήθελε να πάει σε ένα πάρτι με κάποιον νεαρό ο οποίος δεν ήταν αληθινός Χριστιανός. Παρότι είχε λάβει προειδοποιήσεις για τους κινδύνους, πίστευε ότι είχε το δικαίωμα να το κάνει αυτό και έτσι πήγε στο πάρτι. Λίγη ώρα αφότου έφτασε, της έδωσαν ένα ποτό αναμειγμένο με ισχυρό ηρεμιστικό. Ξύπνησε αρκετές ώρες αργότερα και ανακάλυψε ότι ο δήθεν φίλος της την είχε βιάσει.​—Παράβαλε Γένεση 34:2.

Μολονότι η συναναστροφή με μη ομόπιστους ίσως να μην καταλήγει πάντοτε σε τέτοια τραγωδία, η Γραφή προειδοποιεί: «Αυτός που περπατάει με σοφούς θα γίνει σοφός, αλλά αυτός που έχει δοσοληψίες με τους άφρονες θα έχει κακή κατάληξη». (Παρ. 13:20) Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία​—η επιλογή κακών συναναστροφών μάς εκθέτει σε κίνδυνο! «Οξυδερκής είναι αυτός που βλέπει τη συμφορά και κρύβεται», δηλώνει το εδάφιο Παροιμίες 22:3, «αλλά οι άπειροι προχωρούν και πρέπει να υποστούν την ποινή». Οι συναναστροφές μας μπορούν να επηρεάσουν εμάς και τη σχέση μας με τον Θεό.​—1 Κορ. 15:33· Ιακ. 4:4.

Στο Ντύσιμο και στην Εμφάνιση

Το στιλ και η μόδα αλλάζουν κάθε σεζόν. Ωστόσο, οι αρχές της Αγίας Γραφής για το ντύσιμο και την εμφάνιση παραμένουν αμετάβλητες. Ο Παύλος πρότρεψε τις Χριστιανές γυναίκες να «στολίζονται με εύτακτη ενδυμασία, με σεμνότητα και σωφροσύνη»​—μια αρχή που εφαρμόζεται εξίσου και στους άντρες. (1 Τιμ. 2:9) Ο Παύλος δεν σύστηνε έναν υπερβολικά απλοϊκό τρόπο ντυσίματος, ούτε εννοούσε ότι όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν το ίδιο γούστο. Τι θα λεχθεί, όμως, για τη σεμνότητα; Ένα λεξικό ορίζει τη σεμνότητα ως «απουσία υπεροψίας ή ματαιοδοξίας . . . ευπρέπεια στο ντύσιμο, στην ομιλία ή στη διαγωγή».

Χρειάζεται να αναρωτηθούμε: “Μπορώ εγώ να πω με ειλικρίνεια ότι είμαι σεμνός (ή σεμνή) αν επιμένω στο δικαίωμά μου να ντύνομαι με τρόπο που προσελκύει ακατάλληλα την προσοχή πάνω μου; Μήπως το ντύσιμό μου στέλνει λάθος μήνυμα για το ποιος (ή ποια) είμαι ή για τα ηθικά πρότυπα σύμφωνα με τα οποία ζω;” Μπορούμε να αποφεύγουμε να «δίνουμε οποιαδήποτε αιτία για πρόσκομμα» σε αυτόν τον τομέα «δίνοντας προσοχή με προσωπικό ενδιαφέρον, όχι μόνο στα δικά [μας] ζητήματα, αλλά και στα ζητήματα των άλλων».​—2 Κορ. 6:3· Φιλιπ. 2:4.

Σε Επαγγελματικά Ζητήματα

Όταν ανέκυψαν σοβαρά ζητήματα αναφορικά με εσφαλμένες ή απατηλές δοσοληψίες στην εκκλησία της Κορίνθου, ο Παύλος έγραψε: «Γιατί δεν αφήνετε να σας αδικούν μάλλον; Γιατί δεν αφήνετε να σας αποστερούν μάλλον;» Ο Παύλος συμβούλεψε τους Χριστιανούς να προτιμούν να παραιτηθούν από κάτι παρά να πάνε κάποιον αδελφό στο δικαστήριο. (1 Κορ. 6:1-7) Ένας αδελφός στις Ηνωμένες Πολιτείες πήρε αυτή τη συμβουλή στα σοβαρά. Διαφωνούσε με τον Χριστιανό εργοδότη του για τους μισθούς που του οφείλονταν. Ακολουθώντας τις Γραφικές κατευθυντήριες γραμμές, οι δύο αδελφοί συναντήθηκαν ξανά και ξανά αλλά χωρίς να βρουν λύση στο πρόβλημα. Τελικά, έφεραν το ζήτημα «στην εκκλησία», όπως αυτή εκπροσωπείται από τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους.​—Ματθ. 18:15-17.

Δυστυχώς, το ζήτημα παρέμενε άλυτο. Μετά από πολλή προσευχή, ο εν λόγω υπάλληλος αποφάσισε να χάσει τα περισσότερα από τα χρήματα που πίστευε ότι του οφείλονταν. Γιατί; Ο ίδιος είπε αργότερα: «Αυτή η διαφωνία μού στερούσε τη χαρά και μου αφαιρούσε πολύτιμο χρόνο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε πνευματικές επιδιώξεις». Αφού πήρε εκείνη την απόφαση, ο αδελφός ένιωσε να ξαναβρίσκει τη χαρά του και αισθάνθηκε την ευλογία του Ιεχωβά στην υπηρεσία του.

Ακόμη και σε Μικρά Πράγματα

Το να μην επιμένουμε στις προσωπικές μας προτιμήσεις φέρνει επίσης ευλογίες και σε μικρά ζητήματα. Την πρώτη μέρα μιας συνέλευσης περιφερείας, ένα αντρόγυνο σκαπανέων έφτασε νωρίς και έπιασε ακριβώς τις θέσεις που επιθυμούσε. Την ώρα που άρχιζε το πρόγραμμα, μια μεγάλη οικογένεια με πολλά παιδιά μπήκε βιαστικά στο κατάμεστο στάδιο. Παρατηρώντας ότι έψαχναν για θέσεις που θα επαρκούσαν για όλη την οικογένεια, το αντρόγυνο των σκαπανέων τούς παραχώρησε τις δικές του. Έτσι μπόρεσε όλη η οικογένεια να καθήσει μαζί. Λίγες μέρες μετά τη συνέλευση, οι σκαπανείς έλαβαν ένα ευχαριστήριο γράμμα από την οικογένεια. Αυτό το γράμμα εξηγούσε πόση απογοήτευση ένιωσαν όταν έφτασαν αργά στη συνέλευση. Εκείνο το συναίσθημα μετατράπηκε γρήγορα σε χαρά και ευγνωμοσύνη χάρη στην καλοσύνη που έδειξε το αντρόγυνο των σκαπανέων.

Όταν έχουμε την ευκαιρία, ας παραιτούμαστε πρόθυμα από τις προτιμήσεις μας για χάρη των άλλων. Εκδηλώνοντας αγάπη που «δεν ζητάει τα δικά της συμφέροντα», συμβάλλουμε στο να διατηρείται η ειρήνη μέσα στην εκκλησία και με τους συνανθρώπους μας. (1 Κορ. 13:5) Αλλά το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι διατηρούμε τη φιλία μας με τον Ιεχωβά.

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Είστε πρόθυμοι να παραιτηθείτε από τις προσωπικές σας προτιμήσεις ως προς τη μόδα;

[Εικόνα στη σελίδα 20, 21]

Είστε πρόθυμοι να παραχωρήσετε τη θέση σας στους αδελφούς σας;