Ευθύνεται Κάποιος για το Κακό;

«ΑΝΤΑΛΛΑΞΑ χειραψία με τον διάβολο». Έτσι εκφράστηκε ο διοικητής των δυνάμεων του ΟΗΕ στη Ρουάντα, αναφερόμενος στο γεγονός ότι δεν σταμάτησαν τη γενοκτονία σε εκείνη τη χώρα το 1994. Σχολιάζοντας την απίστευτη αγριότητα που εκδηλώθηκε τότε, ένας άλλος παρατηρητής δήλωσε: «Αν κάποιος τολμάει ακόμη να αρνείται την ύπαρξη του Σατανά, ας έρθει να τα πούμε πάνω από έναν ομαδικό τάφο στη Ρουάντα». Είναι πράγματι τέτοιες ωμότητες έργο του Διαβόλου;

Η πλειονότητα δεν θεωρεί την αλόγιστη βία και βαναυσότητα έργο κάποιου αόρατου πονηρού πνευματικού πλάσματος. Πολλοί πιστεύουν ότι τέτοια πράγματα οφείλονται στο κακό που είναι έμφυτο στον άνθρωπο και ότι η κύρια αιτία του κακού είναι τα σκοτεινά μας ένστικτα. Άλλοι υποστηρίζουν τη θεωρία ότι μια ομάδα πλουσίων και ισχυρών, κάποιο μυστηριώδες παγκόσμιο δίκτυο, κυβερνάει εδώ και δεκαετίες τον κόσμο παρασκηνιακά. Φυσικά, υπάρχουν και όσοι κατηγορούν τις κυβερνήσεις και τους ηγέτες των κρατών για όλη την αδικία και τα παθήματα που βλέπουν.

Εσείς τι πιστεύετε; Γιατί συνεχίζεται ανεξέλεγκτα σε όλο τον κόσμο σήμερα το κακό, η βαναυσότητα, οι ωμότητες και τα παθήματα παρά τις προσπάθειες για την αναχαίτισή τους; Γιατί φαίνεται πως η ανθρωπότητα οδεύει ολοταχώς στην αυτοκαταστροφή, κλείνοντας τα αφτιά στις επανειλημμένες προειδοποιήσεις; Ευθύνεται κάποιος για όλα αυτά; Ποιος κυβερνάει πραγματικά τον κόσμο; Η απάντηση ίσως σας ξαφνιάσει.

Ποιος Κυβερνάει Πραγματικά τον Κόσμο;

ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ δεν έχετε γνωρίσει ποτέ κάποιον από τους αρχηγούς του οργανωμένου εγκλήματος. Σημαίνει αυτό ότι δεν υπάρχουν; Τα αφεντικά των συνδικάτων του εγκλήματος είναι δεξιοτέχνες στο να αποκρύπτουν την ταυτότητά τους, ακόμη δε και στο να δρουν πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Ωστόσο, οι τίτλοι των εφημερίδων που αναφέρονται σε συμπλοκές για ναρκωτικά, σε κυκλώματα πορνείας και στο σύγχρονο δουλεμπόριο​—και αυτά είναι μόνο λίγα παραδείγματα—​μας υπενθυμίζουν τη φθοροποιά επιρροή και τις ολέθριες επιπτώσεις της δράσης και της ύπαρξης τέτοιων εγκληματικών στοιχείων. Από το σημάδι που αφήνουν οι αρχηγοί του εγκλήματος στην ανθρώπινη κοινωνία, ξέρουμε ότι υπάρχουν.

Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, αποκαλύπτει ότι ο Σατανάς είναι πραγματικό πρόσωπο που φροντίζει να εκπληρώνονται οι επιθυμίες του με «ψεύτικα σημεία» και «άδικη απάτη», όπως κάνει και ένας ισχυρός εγκληματικός ιθύνων νους. Μάλιστα, η Γραφή αναφέρει ότι «μετασχηματίζεται σε άγγελο φωτός». (2 Θεσσαλονικείς 2:9, 10· 2 Κορινθίους 11:14) Παρόμοια, η ύπαρξη του Διαβόλου επιβεβαιώνεται από τα σημάδια που αφήνει αυτός. Εντούτοις, οι περισσότεροι δυσκολεύονται να πιστέψουν σε κάποιο αόρατο, πονηρό πνευματικό ον. Προτού εξετάσουμε πιο επισταμένα τι λέει η Γραφή για τον Διάβολο, ας δούμε ορισμένες κοινές αντιρρήσεις και εσφαλμένες πεποιθήσεις που εμποδίζουν πολλούς να δεχτούν ότι ο Διάβολος είναι πραγματικό πρόσωπο.

◼ «Πώς θα μπορούσε ένας Θεός αγάπης να δημιουργήσει τον Διάβολο;» Εφόσον, σύμφωνα με τη Γραφή, ο Θεός είναι αγαθός και τέλειος, φαίνεται αντιφατικό να πιστεύουμε ότι θα δημιουργούσε κάποιο κακό, μοχθηρό και πονηρό ον. Εντούτοις, η Γραφή δεν λέει ότι ο Θεός δημιούργησε ένα τέτοιο πρόσωπο. Απεναντίας, δηλώνει για τον Θεό: «Ο Βράχος​—οι ενέργειές του είναι τέλειες, διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη. Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός».​—Δευτερονόμιο 32:4· Ψαλμός 5:4.

Εν προκειμένω, το ζήτημα είναι αν ένα τέλειο πρόσωπο το οποίο δημιούργησε ο Θεός θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο εκτός από το σωστό. Ο Θεός δεν έφτιαξε τα πλάσματά του σαν ρομπότ. Αντίθετα, τους χορήγησε ελεύθερη βούληση​—την ικανότητα να κάνουν τις δικές τους επιλογές. Επομένως, ένα τέλειο, νοήμον πλάσμα μπορεί να επιλέξει είτε το καλό είτε το κακό. Ουσιαστικά, μόνο οι πράξεις ενός νοήμονος πλάσματος, ανθρώπινου ή πνευματικού, προικισμένου με ελεύθερη βούληση θα είχαν πραγματική ηθική βαρύτητα.

Έπεται, λοιπόν, ότι ο Θεός δεν θα ήταν δυνατόν να χορηγήσει ηθική ελευθερία στα πλάσματά του και ταυτόχρονα να τα εμποδίσει να κάνουν το κακό αν το επέλεγαν. Ο Ιησούς περιέγραψε μια περίπτωση κακής χρήσης της ελεύθερης βούλησης όταν είπε σχετικά με τον Διάβολο: «Δεν έμεινε σταθερός στην αλήθεια». (Ιωάννης 8:44) Η συγκεκριμένη δήλωση δείχνει ξεκάθαρα ότι εκείνος που έγινε Διάβολος ήταν αρχικά τέλειο πνευματικό πρόσωπο, το οποίο κάποτε “έμενε σταθερό στην αλήθεια”.a Ο Ιεχωβά Θεός δημιούργησε τα πλάσματά του ελεύθερους ηθικούς παράγοντες επειδή τα αγαπάει και τα εμπιστεύεται.​—Βλέπε το πλαίσιο «Μπορεί ένα Τέλειο Πλάσμα να Χάσει την Τελειότητα;», στη σελίδα 6.

◼ «Ο Διάβολος υπηρετεί τον Θεό» Ορισμένοι θεωρούν ότι η Γραφή υποστηρίζει αυτή την άποψη στο βιβλίο του Ιώβ. Σύμφωνα με ένα σχολιολόγιο της Γραφής, η δήλωση ότι ο Διάβολος “περιηγούνταν τη γη” παραπέμπει στους αρχαίους Πέρσες κατασκόπους, οι οποίοι ταξίδευαν και έδιναν αναφορά για κάποια ζητήματα, στα πλαίσια της υπηρεσίας προς το βασιλιά τους. (Ιώβ 1:7) Ωστόσο, αν ο Διάβολος ήταν όντως κατάσκοπος του Θεού, γιατί θα έπρεπε να του εξηγήσει ότι είχε έρθει από «περιήγηση στη γη»; Η αφήγηση στο βιβλίο του Ιώβ, όχι μόνο δεν παρουσιάζει τον Διάβολο ως σύμμαχο του Θεού, αλλά τον αποκαλεί Σατανά, δηλαδή «Ανθιστάμενο», υποδηλώνοντας ότι στην ουσία είναι ο πρώτιστος Αντίδικος του Θεού. (Ιώβ 1:6) Πώς προέκυψε, λοιπόν, η άποψη ότι ο Διάβολος βρίσκεται στην υπηρεσία του Θεού;

Ήδη από τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., απόκρυφα βιβλία, όπως το «Βιβλίο των Ιωβηλαίων» και ο «Κανόνας της Κοινότητας» της αίρεσης του Κουμράν, παρουσίαζαν τον Διάβολο να διαπραγματεύεται με τον Θεό αλλά τελικά να υπόκειται στο θέλημά Του. Στο βιβλίο του Μεφιστοφελής (Mephistopheles), ο ιστορικός Τζ. Μπ. Ράσελ εξηγεί ότι ο Προτεστάντης Μεταρρυθμιστής Μαρτίνος Λούθηρος θεωρούσε τον Διάβολο όργανο του Θεού, «σαν ένα κλαδευτήρι ή σκαλιστήρι με το οποίο φροντίζει τον κήπο Του». Η ιδέα είναι, προσθέτει ο Ράσελ, ότι «το σκαλιστήρι ευχαριστιέται να ξεριζώνει τα ζιζάνια», παραμένει, όμως, στο κραταιό χέρι του Θεού, εκπληρώνοντας το θέλημά Του. Η διδασκαλία του Λούθηρου​—την οποία ασπάστηκε μετέπειτα ο Γάλλος θεολόγος Ιωάννης Καλβίνος—​πρόσβαλε το αίσθημα δικαίου πολλών πιστών. Πώς θα μπορούσε ένας Θεός αγάπης, όχι μόνο να επιτρέπει το κακό, αλλά και να το προκαλεί; (Ιακώβου 1:13) Αυτό το δόγμα, σε συνδυασμό με τις φρικαλεότητες του 20ού αιώνα, εμποδίζει πολλούς να πιστέψουν στην ύπαρξη τόσο του Θεού όσο και του Διαβόλου.

◼ «Ο Διάβολος είναι απλώς η έννοια του κακού» Αν υποθέσουμε ότι ο Διάβολος είναι απλώς η έννοια του κακού, μερικές Γραφικές περικοπές γίνονται σχεδόν ακατανόητες. Λόγου χάρη, με ποιον συνομιλούσε ο Θεός όπως δείχνουν τα εδάφια Ιώβ 2:3-6; Μήπως με μια αφηρημένη έννοια του κακού που υπήρχε μέσα στον Ιώβ ή ακόμη και με τον ίδιο του τον εαυτό; Επιπρόσθετα, είναι δυνατόν τη μια στιγμή να πλέκει ο Θεός το εγκώμιο του Ιώβ, και την άλλη να επιτρέπει σε μια έννοια του κακού να τον δοκιμάσει; Το να καταλογίζει κανείς τέτοια κίνητρα στον Θεό σημαίνει ότι τον θεωρεί διεστραμμένο Ον, όχι εκείνον «στον οποίο δεν υπάρχει αδικία». (Ψαλμός 92:15) Απεναντίας, ο Θεός αρνήθηκε να “απλώσει το χέρι του” για να βλάψει τον Ιώβ. Σαφώς, ο Διάβολος δεν είναι η έννοια του κακού ή κάποια σκοτεινή πλευρά της προσωπικότητας του Θεού, αλλά πνευματικό πρόσωπο που έκανε τον εαυτό του Αντίδικο του Θεού.

Ποιος Κυβερνάει Πραγματικά τον Κόσμο;

Σήμερα, πολλοί θεωρούν ότι είναι παρωχημένο να πιστεύει κανείς ότι ο Διάβολος υπάρχει. Ωστόσο, η ύπαρξη του Διαβόλου αποτελεί τη μόνη ικανοποιητική εξήγηση για τη σκληρή πραγματικότητα του κακού. Μάλιστα, πολλοί, προσπαθώντας να απαλείψουν την έννοια του Διαβόλου, έχουν καταλήξει να απορρίπτουν τον Θεό και κάθε ηθικό φραγμό.

«Το μεγαλύτερο τέχνασμα του Διαβόλου», έγραψε ο ποιητής του 19ου αιώνα Σαρλ-Πιερ Μποντλέρ, «είναι να μας πείσει ότι δεν υπάρχει». Αποκρύπτοντας την ταυτότητά του, ο Διάβολος έχει εγείρει στην ουσία αμφιβολίες για την ύπαρξη του Θεού. Αν ο Διάβολος δεν υπήρχε, δεν θα σήμαινε αυτό ότι ο Θεός είναι υπεύθυνος για όλο το κακό; Αυτό ακριβώς δεν θέλει ο Διάβολος να πιστεύουν οι άνθρωποι;

Όπως το αφεντικό ενός συνδικάτου του εγκλήματος, έτσι και ο Διάβολος αποκρύπτει την ταυτότητά του για να πετύχει το σκοπό του. Ποιος είναι αυτός ο σκοπός; Η Γραφή απαντάει: «Ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων έχει τυφλώσει τις διάνοιες των απίστων, για να μη λάμψει ο φωτισμός των ένδοξων καλών νέων σχετικά με τον Χριστό, ο οποίος είναι η εικόνα του Θεού».​—2 Κορινθίους 4:4.

Απομένει μια σημαντική ερώτηση. Τι θα κάνει ο Θεός με αυτόν τον κρυφό «εγκέφαλο» που ευθύνεται για όλο το κακό και τα παθήματα; Αυτό θα το εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο.

[Υποσημείωση]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 5]

Υπηρετεί ο Διάβολος τον Θεό ή του αντιστέκεται;

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 6]

Μπορεί ένα Τέλειο Πλάσμα να Χάσει την Τελειότητα;

Η τελειότητα που χορήγησε ο Θεός στα νοήμονα πλάσματά του είναι σχετική. Ο Αδάμ, αν και δημιουργήθηκε τέλειος, έπρεπε να σέβεται τα φυσικά όρια που του είχε θέσει ο Δημιουργός του. Για παράδειγμα, δεν μπορούσε να φάει χώμα, χαλίκια ή ξύλα χωρίς να υποστεί τις συνέπειες. Αν αγνοούσε το νόμο της βαρύτητας και πηδούσε από έναν ψηλό βράχο, θα σκοτωνόταν ή θα τραυματιζόταν σοβαρά.

Παρόμοια, κανένα τέλειο πλάσμα​—ανθρώπινο ή αγγελικό—​δεν μπορεί να υπερβεί τα θεόδοτα ηθικά όρια χωρίς να εκτεθεί σε δυσάρεστα επακόλουθα. Επομένως, όταν ένα νοήμον πλάσμα κάνει κακή χρήση της ελεύθερης βούλησής του, υποπίπτει εύκολα σε λάθη και αμαρτίες.​—Γένεση 1:29· Ματθαίος 4:4.

Ο Κρυφός Άρχοντας του Κόσμου Αποκαλύπτεται

«Ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ αυτού του κόσμου θα ριχτεί έξω», είπε κάποτε ο Ιησούς. Αργότερα, πρόσθεσε ότι “ο άρχοντας του κόσμου δεν είχε καμιά επιρροή πάνω του” και ότι «ο άρχοντας αυτού του κόσμου έχει κριθεί». (Ιωάννης 12:31· 14:30· 16:11) Για ποιον μιλούσε;

Από τα λεγόμενα του Ιησού για “τον άρχοντα αυτού του κόσμου”, γίνεται σαφές ότι δεν αναφερόταν στον Πατέρα του, τον Ιεχωβά Θεό. Ποιος είναι, λοιπόν, «ο άρχοντας αυτού του κόσμου»; Πώς «θα ριχτεί έξω» και πώς «έχει κριθεί»;

«Ο Άρχοντας Αυτού του Κόσμου» Φανερώνει τον Εαυτό Του

Όπως ένας αρχιεγκληματίας συνήθως καμαρώνει για την εξουσία του, το ίδιο έκανε και ο Διάβολος όταν υπέβαλε σε πειρασμό τον Ιησού, τον Γιο του Θεού. Αφού του έδειξε «όλα τα βασίλεια» του κόσμου, ο Σατανάς τού έκανε την εξής προσφορά: «Θα σου δώσω όλη αυτή την εξουσία και τη δόξα τους, επειδή έχει παραδοθεί σε εμένα, και σε όποιον θέλω τη δίνω. Αν εσύ, λοιπόν, κάνεις μια πράξη λατρείας μπροστά μου, θα γίνει όλη δική σου».​—Λουκάς 4:5-7.

Αν ο Διάβολος είναι απλώς η έννοια του κακού, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, πώς εξηγείται αυτός ο πειρασμός; Υπέβαλε άραγε τον Ιησού σε πειρασμό κάποια κακή σκέψη ή μια εσωτερική πάλη ίσως μετά το βάφτισμά του; Αν ναι, πώς είναι δυνατόν να λέγεται ότι «δεν υπάρχει αμαρτία σε αυτόν»; (1 Ιωάννη 3:5) Ο Ιησούς δεν αρνήθηκε την εξουσία που ασκεί ο Διάβολος πάνω στους ανθρώπους. Αντίθετα μάλιστα, την επιβεβαίωσε αναφερόμενος σε εκείνον ως “τον άρχοντα του κόσμου” και χαρακτηρίζοντάς τον “φονιά” και “ψεύτη”.​—Ιωάννης 14:30· 8:44· Τα Λόγια του Θεού, Γεράσιμου Ζερβόπουλου.

Εξήντα και πλέον χρόνια μετά την αντιπαράθεση του Χριστού με τον Διάβολο, ο απόστολος Ιωάννης υπενθύμισε στους Χριστιανούς την ισχυρή επιρροή που ασκεί ο Διάβολος, επισημαίνοντας ότι «ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». Είπε επίσης ότι αυτός «παροδηγεί ολόκληρη την κατοικημένη γη». (1 Ιωάννη 5:19· Αποκάλυψη 12:9) Ξεκάθαρα, λοιπόν, η Γραφή λέει ότι «ο άρχοντας του κόσμου» είναι ένα αόρατο πνεύμα. Αλλά μέχρι πού φτάνει η επιρροή του πάνω στην ανθρωπότητα;

Ο Κοσμοκράτορας Μεταβιβάζει Εξουσία στους Συνεργούς Του

Ο απόστολος Παύλος, γράφοντας σχετικά με τον αγώνα των Χριστιανών για την πίστη, προσδιόρισε με σαφήνεια τους χειρότερους εχθρούς τους. «Διεξάγουμε πάλη», είπε απερίφραστα, «όχι ενάντια σε αίμα και σάρκα, αλλά ενάντια στις κυβερνήσεις, ενάντια στις εξουσίες, ενάντια στους κοσμοκράτορες αυτού του σκοταδιού, ενάντια στις πονηρές πνευματικές δυνάμεις στους ουράνιους τόπους». (Εφεσίους 6:12) Επομένως, αυτός ο αγώνας υπερβαίνει την ανθρώπινη σφαίρα, εφόσον διεξάγεται, «όχι ενάντια σε αίμα και σάρκα», αλλά ενάντια σε «πονηρές πνευματικές δυνάμεις».

Σύμφωνα με τις περισσότερες σύγχρονες μεταφράσεις της Γραφής, “οι πονηρές πνευματικές δυνάμεις” σε αυτή την περίπτωση δεν αναφέρονται σε κάποια αφηρημένη έννοια του κακού, αλλά σε ισχυρά, πονηρά πνευματικά πρόσωπα. Ορισμένες χρησιμοποιούν αποδόσεις όπως: “τάγματα των πονηρών πνευμάτων που είναι πάνω στους ουρανούς” (Επιστολές Παύλου, Μετάφραση Τιμόθεου Κ. Κιλίφη), «πνευματικά πονηρά όντα στα επουράνια» (Η Καινή Διαθήκη​—Μεταγλώττιση, Εκδόσεις «Βίβλος»), «πνευματικές δυνάμεις της παράταξης του κακού» (Η Καινή Διαθήκη, Νικόλαου Ψαρουδάκη). Συνεπώς, ο Διάβολος ασκεί την εξουσία του μέσω άλλων στασιαστικών αγγέλων οι οποίοι εγκατέλειψαν «την κατοικία που τους άρμοζε» στον ουρανό.​—Ιούδα 6.

Το προφητικό Γραφικό βιβλίο του Δανιήλ αποκαλύπτει ότι αυτοί οι «κοσμοκράτορες» έχουν υπό τον έλεγχό τους τον κόσμο από αρχαιοτάτων χρόνων. Επειδή ο προφήτης Δανιήλ ανησυχούσε πολύ για τους άλλους Ιουδαίους, που είχαν επιστρέψει το 537 Π.Κ.Χ. στην Ιερουσαλήμ από την εξορία στη Βαβυλώνα, προσευχόταν για λογαριασμό τους επί τρεις εβδομάδες. Κάποιος άγγελος, τον οποίο έστειλε ο Θεός για να καθησυχάσει τον προφήτη, του είπε γιατί είχε αργήσει να φτάσει: «Ο άρχοντας της βασιλικής επικράτειας της Περσίας στεκόταν και μου εναντιωνόταν επί είκοσι μία ημέρες».​—Δανιήλ 10:2, 13.

Ποιος ήταν αυτός “ο άρχοντας της Περσίας”; Προφανώς, ο άγγελος δεν αναφερόταν στον Βασιλιά Κύρο της Περσίας, ο οποίος έβλεπε με ευμένεια τον Δανιήλ και το λαό του. Εκτός αυτού, πώς θα μπορούσε ένας απλός ανθρώπινος βασιλιάς να αντιστέκεται σε κάποιο πνευματικό πλάσμα επί τρεις εβδομάδες, τη στιγμή που ένας και μόνο άγγελος χρειάστηκε μόλις μία νύχτα για να εξολοθρεύσει 185.000 κραταιούς πολεμιστές; (Ησαΐας 37:36) Αυτός ο εχθρικός “άρχοντας της Περσίας” δεν μπορεί παρά να ήταν όργανο του Διαβόλου, δηλαδή κάποιος δαίμονας στον οποίο είχε δοθεί εξουσία στην επικράτεια της Περσικής Αυτοκρατορίας. Πιο κάτω στην αφήγηση, ο άγγελος του Θεού είπε ότι θα έπρεπε να πολεμήσει πάλι με «τον άρχοντα της Περσίας», καθώς και με κάποιον άλλον δαιμονικό άρχοντα, “τον άρχοντα της Ελλάδας”.​—Δανιήλ 10:20.

Τι συμπεραίνουμε από αυτό; Ότι πράγματι υπάρχουν αόρατοι «κοσμοκράτορες», δαιμονικοί άρχοντες που μοιράζονται τον έλεγχο του κόσμου υπό την εξουσία του αρχηγού τους, του Σατανά του Διαβόλου. Ποιος, όμως, υπήρξε ως τώρα ο στόχος τους;

Ο Κοσμοκράτορας Δείχνει το Αληθινό του Πρόσωπο

Στο τελευταίο βιβλίο της Γραφής, την Αποκάλυψη, ο απόστολος Ιωάννης λέει ότι ο Ιησούς, ως Μιχαήλ ο αρχάγγελος, νικάει τον Διάβολο και τους δαίμονές του, και αναφέρει ότι η εκδίωξή τους από τον ουρανό έχει ολέθριες συνέπειες. Διαβάζουμε: «Αλίμονο στη γη . . . επειδή ο Διάβολος κατέβηκε σε εσάς, έχοντας μεγάλο θυμό, καθώς γνωρίζει ότι έχει μικρό χρονικό διάστημα».​—Αποκάλυψη 12:9, 12.

Πώς έχει δείξει μεγάλο θυμό ο Διάβολος; Όπως πολλοί εγκληματίες που βρίσκονται σε δεινή θέση καταστρέφουν κάτι το οποίο δεν μπορούν να εξουσιάζουν πλέον, με τον ίδιο τρόπο ο Διάβολος και οι δαίμονές του είναι αποφασισμένοι να συμπαρασύρουν στην καταστροφή τη γη και τους κατοίκους της. Επειδή ο Διάβολος ξέρει ότι ο καιρός του είναι λίγος, χρησιμοποιεί ένα βασικό στοιχείο της ανθρώπινης κοινωνίας το οποίο εξουσιάζει​—τις μεγάλες επιχειρήσεις—​για να προωθεί έναν ξέφρενο καταναλωτισμό που οδηγεί παγκοσμίως σε εξάντληση των φυσικών πόρων και καταστροφή του περιβάλλοντος, απειλώντας την ανθρωπότητα με εξαφάνιση.​—Αποκάλυψη 11:18· 18:11-17.

Από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, η δίψα του Διαβόλου για εξουσία αντικατοπτρίζεται επίσης στην πολιτική και στη θρησκεία. Το βιβλίο της Αποκάλυψης παρουσιάζει τις πολιτικές δυνάμεις ως θηρία στα οποία ο Διάβολος έχει δώσει «μεγάλη εξουσία». Επίσης, περιγράφει την αισχρή συμμαχία πολιτικής και θρησκείας ως απεχθή πνευματική μοιχεία. (Αποκάλυψη 13:2· 17:1, 2) Σκεφτείτε τις εκατομμύρια ζωές που χάθηκαν ανά τους αιώνες εξαιτίας της καταδυνάστευσης, της υποδούλωσης, των πολέμων και των εθνοτικών συγκρούσεων. Μπορεί κάποιος να πει με κάθε ειλικρίνεια ότι τα συγκλονιστικά και αποτρόπαια γεγονότα που έχουν κηλιδώσει τις σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας αποτέλεσαν φυσιολογικές ενέργειες ανθρώπων; Ή μήπως οφείλονταν στη χειραγώγηση από αόρατες, πονηρές πνευματικές δυνάμεις;

Η Γραφή προσδιορίζει αλάνθαστα και ξεσκεπάζει εκείνον που καθοδηγεί παρασκηνιακά τους ανθρώπινους ηγέτες και τις παγκόσμιες δυνάμεις. Συνειδητά ή όχι, η ανθρώπινη κοινωνία αντανακλά την προσωπικότητα του άρχοντά της και την τακτική του, δηλαδή το ότι καταστρέφει αυτό που δεν μπορεί να εξουσιάζει πλέον. Αλλά ως πότε θα υποφέρει η ανθρωπότητα υπό τη διακυβέρνηση του Διαβόλου;

Ο Διάβολος στα Τελευταία Του

Το έργο του Χριστού στη γη τον πρώτο αιώνα προανήγγειλε το θάνατο του Διαβόλου και των δαιμόνων του. Όταν οι μαθητές του Ιησού τού αφηγήθηκαν ότι είχαν εκβάλει αόρατους δαίμονες, εκείνος τους είπε: «Άρχισα να βλέπω τον Σατανά ήδη πεσμένο σαν αστραπή από τον ουρανό». (Λουκάς 10:18) Με αυτά τα λόγια, ο Ιησούς εξέφραζε τη χαρά του για τη μελλοντική νίκη του επί του άρχοντα του κόσμου, η οποία θα λάβαινε χώρα όταν ο ίδιος θα βρισκόταν ξανά στον ουρανό ως Μιχαήλ ο αρχάγγελος. (Αποκάλυψη 12:7-9) Η επισταμένη μελέτη των Γραφικών προφητειών υποδεικνύει ότι αυτή η νίκη έλαβε χώρα στον ουρανό το 1914 ή λίγο μετά.a

Από εκείνη τη χρονολογία, ο Διάβολος γνωρίζει ότι ο καιρός που απομένει μέχρι την καταστροφή του είναι λίγος. Αν και «ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του», εκατομμύρια άτομα σήμερα δεν έχουν παροδηγηθεί από τις απεγνωσμένες προσπάθειες που κάνει για να τους ελέγξει. Η Γραφή τούς έχει ανοίξει τα μάτια όσον αφορά την πραγματική του ταυτότητα και τα σχέδιά του. (2 Κορινθίους 2:11) Αντλούν ελπίδα από τα λόγια του Παύλου προς τους συγχριστιανούς του: «[Ο] Θεός που δίνει ειρήνη θα συντρίψει τον Σατανά κάτω από τα πόδια σας σύντομα».b​—Ρωμαίους 16:20.

Σε λίγο, ο Διάβολος θα είναι στα τελευταία του! Υπό τη στοργική διακυβέρνηση του Χριστού, οι δίκαιοι θα μετατρέψουν το συμβολικό υποπόδιο του Θεού, τη γη, σε παράδεισο. Η βία, το μίσος και η απληστία θα εξαλειφθούν για πάντα. «Τα παλιά δεν θα έρχονται στη μνήμη», λέει η Γραφή. (Ησαΐας 65:17) Πόση ανακούφιση θα νιώσουν όλοι όσοι ελευθερώνονται από τον κρυφό άρχοντα αυτού του κόσμου και την εξουσία του!

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 9]

Υπό τη στοργική διακυβέρνηση του Χριστού, οι δίκαιοι θα μετατρέψουν τη γη σε παράδεισο