Πρόσφεραν Πρόθυμα τον Εαυτό Τους​—Στο Μεξικό

ΕΙΝΑΙ συγκινητικό να βλέπει κανείς ολοένα και περισσότερους νεαρούς Μάρτυρες να απλοποιούν τη ζωή τους για να επεκτείνουν τη Χριστιανική διακονία τους. (Ματθ. 6:22) Ποιες αλλαγές κάνουν; Ποια εμπόδια συναντούν; Για να μάθουμε, ας γνωρίσουμε μερικούς από αυτούς που υπηρετούν τώρα στο Μεξικό.

«ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΛΛΑΓΕΣ»

Ο Ντάστιν και η Τζέισα από τις Ηνωμένες Πολιτείες παντρεύτηκαν τον Ιανουάριο του 2007. Έπειτα από λίγο, μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν ένα μεγάλο τους όνειρο​—να αποκτήσουν ένα σκάφος και να ζουν μόνιμα σε αυτό. Αγκυροβόλησαν κοντά στην Αστόρια του Όρεγκον, μια γραφική πόλη που περιβάλλεται από δασόφυτους λόφους και χιονοσκέπαστα βουνά, σε μικρή απόσταση από τον Ειρηνικό Ωκεανό. «Όπου και αν κοίταζες», λέει ο Ντάστιν, «η θέα ήταν μαγευτική!» Και οι δυο τους πίστευαν ότι ζούσαν απλά και ότι βασίζονταν στον Ιεχωβά. “Στο κάτω κάτω”, σκέφτονταν, “μένουμε σε ένα 8μετρο σκάφος, εργαζόμαστε λίγες ώρες, υπηρετούμε σε ξενόγλωσση εκκλησία και κατά καιρούς κάνουμε βοηθητικό σκαπανικό”. Σύντομα, όμως, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εξαπατούσαν τον εαυτό τους. «Αντί να υποστηρίζουμε την εκκλησία, ξοδεύαμε τον περισσότερο χρόνο για να κάνουμε επισκευές στο σκάφος μας», λέει ο Ντάστιν. «Ξέραμε ότι, αν θέλαμε πραγματικά να βάζουμε τον Ιεχωβά πρώτο στη ζωή μας, έπρεπε να κάνουμε αλλαγές».

Η Τζέισα προσθέτει: «Πριν παντρευτώ, ζούσα στο Μεξικό και ανήκα σε αγγλόφωνη εκκλησία. Απολάμβανα την υπηρεσία μου εκεί και ήθελα πολύ να ξαναγυρίσω». Για να αυξήσουν την επιθυμία τους να υπηρετήσουν στο εξωτερικό, διάβαζαν στην οικογενειακή τους λατρεία βιογραφίες αδελφών που μετακόμισαν σε χώρες όπου οι αγροί ήταν έτοιμοι για θερισμό. (Ιωάν. 4:35) «Θέλαμε να γευτούμε και εμείς αυτή τη χαρά», λέει ο Ντάστιν. Όταν έμαθαν από κάποιους φίλους στο Μεξικό ότι ένας νεοσύστατος όμιλος χρειαζόταν βοήθεια, πήραν την απόφασή τους. Παραιτήθηκαν από τις εργασίες τους, πούλησαν το σκάφος τους και μετακόμισαν στο Μεξικό.

«Ο,ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΣ ΣΥΝΕΒΗ ΠΟΤΕ»

Ο Ντάστιν και η Τζέισα εγκαταστάθηκαν στην κωμόπολη Τεκομάν​—πάλι κοντά στον Ειρηνικό αλλά περίπου 4.350 χιλιόμετρα νότια της Αστόρια. «Εδώ, αντί για δροσερό αεράκι και όμορφα βουνά, έχουμε ασφυκτική ζέστη και απέραντες εκτάσεις με λεμονιές», λέει ο Ντάστιν. Στην αρχή, δεν μπορούσαν να βρουν εργασία. Χωρίς εισόδημα, έτρωγαν ρύζι και φασόλια δυο φορές τη μέρα, τη μια εβδομάδα μετά την άλλη. «Αλλά όταν φαινόταν ότι δεν αντέχαμε άλλο αυτή τη διατροφή», λέει η Τζέισα, «οι σπουδαστές μας άρχισαν να μας φέρνουν μάνγκο, μπανάνες, παπάγιες και, φυσικά, τσάντες γεμάτες λεμόνια!» Με τον καιρό, βρήκαν εργασία σε μια σχολή εκμάθησης γλωσσών μέσω του Ίντερνετ με έδρα την Ταϊβάν. Τα χρήματα που κερδίζουν τώρα από αυτή την εργασία είναι υπεραρκετά για τις καθημερινές τους ανάγκες.

Πώς νιώθουν για τον καινούριο τρόπο ζωής τους; «Αυτή η μετακόμιση είναι ό,τι καλύτερο μας συνέβη ποτέ», λένε. «Η σχέση μας με τον Ιεχωβά, καθώς και μεταξύ μας, είναι ισχυρότερη από ό,τι μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε. Κάθε μέρα κάνουμε τόσα πράγματα μαζί​—πηγαίνουμε στην υπηρεσία αγρού, συζητάμε πώς να βοηθήσουμε τους σπουδαστές μας, προετοιμαζόμαστε για τις συναθροίσεις. Επίσης, είμαστε απαλλαγμένοι από τις πιέσεις που είχαμε στο παρελθόν». Και προσθέτουν: «Τώρα συνειδητοποιούμε κάτι που ποτέ πριν δεν είχαμε καταλάβει πλήρως​—πόσο αληθινή είναι η υπόσχεση του εδαφίου Ψαλμός 34:8: “Γευτείτε και δείτε ότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός”».

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΡΟΘΥΜΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ​—ΤΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΚΙΝΕΙ;

Πάνω από 2.900 αδελφοί και αδελφές​—έγγαμοι και άγαμοι, πολλοί από τους οποίους είναι από 20 ως 40 ετών—​έχουν μετακομίσει σε περιοχές του Μεξικού στις οποίες εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλη ανάγκη για κήρυκες της Βασιλείας. Γιατί ανέλαβαν όλοι αυτοί οι Μάρτυρες ένα τέτοιο δύσκολο έργο; Όταν ρωτήθηκαν μερικοί ανάμεσά τους, ανέφεραν τρεις κύριους λόγους. Ποιοι είναι αυτοί;

Για να δείξουν την αγάπη τους προς τον Ιεχωβά και τους συνανθρώπους τους. Η Λετίσια βαφτίστηκε στα 18. Η ίδια λέει: «Όταν αφιέρωσα τη ζωή μου στον Ιεχωβά, κατάλαβα ότι αυτό σήμαινε να τον υπηρετώ με όλη μου την καρδιά και την ψυχή. Για να εκφράσω λοιπόν την ολόκαρδη αγάπη μου προς Εκείνον, ήθελα να χρησιμοποιώ περισσότερο από το χρόνο και τις δυνάμεις μου στην υπηρεσία του». (Μάρκ. 12:30) Ο Ερμίλο, παντρεμένος τώρα με τη Λετίσια, ήταν λίγο πάνω από τα 20 όταν μετακόμισε για να υπηρετήσει εκεί όπου υπήρχε ανάγκη για περισσότερους κήρυκες της Βασιλείας. Ο ίδιος αναφέρει: «Συνειδητοποίησα ότι ο καλύτερος τρόπος για να δείξω την αγάπη μου προς τον πλησίον μου ήταν να βοηθάω άτομα να ικανοποιούν την πνευματική τους ανάγκη». (Μάρκ. 12:31) Έτσι λοιπόν, άφησε την πλούσια πόλη του Μοντερέι, όπου εργαζόταν σε τράπεζα και απολάμβανε άνετη ζωή, και μετακόμισε σε μια κωμόπολη.

Για να έχουν αληθινή και διαρκή χαρά. Λίγο μετά το βάφτισμά της, η Λετίσια συνόδευσε μια έμπειρη σκαπάνισσα σε κάποια απομονωμένη κωμόπολη, όπου κήρυξαν για έναν μήνα. Η Λετίσια θυμάται: «Εντυπωσιάστηκα. Ένιωσα μεγάλη χαρά βλέποντας πόσο καλά ανταποκρίνονταν οι άνθρωποι στο άγγελμα της Βασιλείας. Στο τέλος του μήνα, είπα μέσα μου: “Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου!”» Παρόμοια, εκείνο που έλκυσε σε αυτή τη μορφή υπηρεσίας την Έσλι, μια άγαμη αδελφή που τώρα είναι λίγο πάνω από 20 χρονών, ήταν η χαρά που παρατηρούσε στους άλλους. Ενόσω ήταν ακόμη στο λύκειο, γνώρισε αρκετούς ζηλωτές Μάρτυρες που υπηρετούσαν εκεί όπου η ανάγκη ήταν μεγαλύτερη. Η ίδια αναφέρει: «Τα χαρούμενα πρόσωπα εκείνων των αδελφών γέννησαν μέσα μου την επιθυμία να ακολουθήσω και εγώ τον ίδιο τρόπο ζωής». Πολλές αδελφές ανταποκρίθηκαν σαν την Έσλι. Στην πραγματικότητα, στο Μεξικό υπάρχουν 680 και πλέον άγαμες αδελφές που υπηρετούν εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. Τι θαυμάσιο παράδειγμα θέτουν τόσο για νέους όσο και για μεγαλύτερους!

Για να είναι η ζωή τους γεμάτη νόημα και ικανοποίηση. Όταν η Έσλι τελείωσε το λύκειο, της πρόσφεραν υποτροφία για το πανεπιστήμιο. Οι συνομήλικοί της την παρότρυναν να τη δεχτεί και να επιδιώξει μια «φυσιολογική ζωή»​—να πάρει πτυχίο, να κάνει καριέρα, να αγοράσει αυτοκίνητο και να έχει χρόνο για ταξίδια. Ωστόσο, εκείνη δεν ακολούθησε τη συμβουλή τους. Η ίδια εξηγεί: «Μερικοί από τους Χριστιανούς φίλους μου επιδίωξαν τέτοια πράγματα, και παρατήρησα ότι δεν έδιναν πλέον προτεραιότητα σε πνευματικούς στόχους. Πρόσεξα επίσης ότι στο τέλος ένιωθαν απογοητευμένοι από τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν, καθώς έμπλεκαν όλο και περισσότερο στις υποθέσεις αυτού του κόσμου. Ήθελα να χρησιμοποιήσω τη νεότητά μου για να υπηρετώ πλήρως τον Ιεχωβά».

Η Έσλι έκανε μερικά συμπληρωματικά μαθήματα που θα τη βοηθούσαν να βρει εργασία για να συντηρείται ως σκαπάνισσα, και κατόπιν μετακόμισε σε μια περιοχή όπου υπήρχε επείγουσα ανάγκη για διαγγελείς της Βασιλείας. Κατέβαλε μάλιστα προσπάθεια για να μάθει τις γλώσσες που μιλούν οι τοπικές φυλές Οτόμι και Τλαπανέκο. Τώρα, αναλογιζόμενη τα τρία χρόνια που έχει δαπανήσει κηρύττοντας σε απομονωμένες περιοχές, λέει: «Η υπηρεσία εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη έχει φέρει ικανοποίηση και αληθινό νόημα στη ζωή μου. Πάνω από όλα, έχει κάνει βαθύτερη τη σχέση μου με τον Ιεχωβά». Ο Φίλιπ και η Ρακέλ, ένα αντρόγυνο γύρω στα 30 από τις Ηνωμένες Πολιτείες, συμφωνούν. «Ο κόσμος αλλάζει τόσο γρήγορα ώστε πολλοί νιώθουν ότι η ζωή τους δεν έχει σταθερότητα. Αλλά η υπηρεσία μας σε μέρη όπου βρίσκουμε ακόμη τόσο πολλούς που ακούν το άγγελμα της Γραφής γεμίζει τη ζωή μας με νόημα. Μας δίνει μεγάλη ικανοποίηση!»

ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΕ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ

Φυσικά, η υπηρεσία εκεί όπου η ανάγκη για διαγγελείς της Βασιλείας είναι μεγαλύτερη έχει τις δυσκολίες της. Μία από αυτές είναι το πώς θα εξασφαλίσετε τα προς το ζην. Για να τα καταφέρετε, πρέπει να είστε πρόθυμοι να προσαρμοστείτε στις τοπικές συνθήκες. Η Βερόνικα, μια έμπειρη σκαπάνισσα, εξηγεί: «Σε κάποιο μέρος όπου υπηρετούσα, ετοίμαζα και πουλούσα μικρογεύματα σε χαμηλή τιμή. Σε κάποιο άλλο, εργάστηκα ως πωλήτρια ρούχων και κομμώτρια. Τώρα, καθαρίζω ένα σπίτι και επίσης διδάσκω νέους γονείς πώς να επικοινωνούν με τα παιδιά τους».

Η προσαρμογή σε διαφορετικό πολιτισμό και άλλα έθιμα μπορεί να αποδειχτεί ιδιαίτερα δύσκολη αν ζείτε ανάμεσα στους ιθαγενείς κάποιας απομονωμένης περιοχής. Αυτό συνέβη με τον Φίλιπ και τη Ρακέλ όταν υπηρετούσαν στον τομέα της φυλής Νάχουατλ. «Οι πολιτιστικές διαφορές ήταν τεράστιες», λέει ο Φίλιπ. Τι τους βοήθησε να προσαρμοστούν; «Επικεντρωθήκαμε στα θετικά στοιχεία που βλέπαμε στους ανθρώπους της φυλής Νάχουατλ​—τους στενούς οικογενειακούς δεσμούς, την ειλικρίνεια στις σχέσεις και τη γενναιοδωρία τους». Η Ρακέλ προσθέτει: «Μάθαμε πολλά από τη ζωή μας εκεί και από την υπηρεσία μας στο πλάι των αδελφών μας σε αυτή την κοινότητα».

ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ

Αν θέλετε να υπηρετήσετε σε απομονωμένες περιοχές όπου υπάρχει ανάγκη για βοήθεια, τι μπορείτε να κάνετε τώρα για να προετοιμαστείτε; Αδελφοί και αδελφές που έχουν πείρα σε αυτή τη μορφή υπηρεσίας λένε: Πριν μετακομίσετε, αρχίστε να απλοποιείτε τη ζωή σας και μάθετε να είστε αυτάρκεις. (Φιλιπ. 4:11, 12) Τι άλλο μπορείτε να κάνετε; Η Λετίσια αναφέρει: «Απέφευγα εργασίες που απαιτούσαν μακροχρόνια παραμονή σε ένα μέρος. Ήθελα να είμαι σε θέση να μετακομίσω οποιαδήποτε στιγμή​—όταν και όπου χρειαζόταν». Ο Ερμίλο λέει: «Έμαθα να μαγειρεύω, να πλένω και να σιδερώνω». Η Βερόνικα εξηγεί: «Όσο ζούσα μαζί με τους γονείς μου και τα αδέλφια μου, βοηθούσα στην καθαριότητα και έμαθα να ετοιμάζω φτηνά αλλά θρεπτικά γεύματα. Επίσης, έμαθα να κάνω οικονομία».

Ο Λίβαϊ και η Αμίλια από τις Ηνωμένες Πολιτείες, που είναι παντρεμένοι οχτώ χρόνια, αναφέρουν πώς οι συγκεκριμένες προσευχές τούς βοήθησαν να προετοιμαστούν για υπηρεσία στο Μεξικό. Ο Λίβαϊ λέει: «Υπολογίσαμε πόσα χρήματα θα χρειαζόμασταν για να υπηρετήσουμε έναν χρόνο στο εξωτερικό και κατόπιν προσευχηθήκαμε στον Ιεχωβά να μας βοηθήσει να βρούμε αυτό ακριβώς το ποσό». Σε λίγους μήνες, μπόρεσαν να εξοικονομήσουν το ποσό που ανέφεραν στην προσευχή τους και μετακόμισαν χωρίς καθυστέρηση. Ο ίδιος συνεχίζει: «Ο Ιεχωβά είχε απαντήσει στο συγκεκριμένο αίτημά μας, και τώρα ήταν η σειρά μας να κάνουμε το μέρος μας». Η Αμίλια προσθέτει: «Πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να μείνουμε μόνο έναν χρόνο, αλλά έχουν περάσει εφτά χρόνια και δεν σκεφτόμαστε να φύγουμε! Η ζωή μας εδώ μας επιτρέπει να γευόμαστε άμεσα τη βοήθεια του Ιεχωβά. Κάθε μέρα βλέπουμε αποδείξεις της αγαθότητάς του».

Η προσευχή έχει παίξει ζωτικό ρόλο και στην περίπτωση του Άνταμ και της Τζένιφερ, ενός αντρογύνου από τις Ηνωμένες Πολιτείες που υπηρετούν σε αγγλόφωνο αγρό στο Μεξικό. Αυτοί συμβουλεύουν: «Μην περιμένετε τις τέλειες περιστάσεις. Κάντε την επιθυμία σας για υπηρεσία στο εξωτερικό ζήτημα προσευχής και κατόπιν ενεργήστε σε αρμονία με τις προσευχές σας. Απλοποιήστε τη ζωή σας, γράψτε στο γραφείο τμήματος της χώρας όπου θα θέλατε να υπηρετήσετε και, αφού υπολογίσετε τη δαπάνη, μετακομίστε!»a Τότε, θα σας περιμένει μια συναρπαστική και πνευματικά πλούσια ζωή.