Πρόσφεραν Πρόθυμα τον Εαυτό Τους​—Στη Νέα Υόρκη

ΠΡΙΝ από μερικά χρόνια, ο Σέζαρ και η σύζυγός του, η Ροσίο, ζούσαν μια άνετη ζωή στην Καλιφόρνια. Εκείνος εργαζόταν με πλήρες ωράριο στον τομέα της θέρμανσης, του εξαερισμού και του κλιματισμού, ενώ εκείνη εργαζόταν λίγες ώρες σε κάποιο ιατρείο. Έμεναν στο δικό τους σπίτι και δεν είχαν παιδιά. Ωστόσο, συνέβη κάτι που άλλαξε τη ζωή τους. Τι ήταν αυτό;

Τον Οκτώβριο του 2009, το γραφείο τμήματος των Ηνωμένων Πολιτειών έστειλε μια επιστολή σε όλες τις εκκλησίες της χώρας, προσκαλώντας ειδικευμένους εθελοντές να κάνουν αίτηση για προσωρινή υπηρεσία Μπέθελ ώστε να βοηθήσουν στην επέκταση του γραφείου τμήματος στο Γουόλκιλ της Νέας Υόρκης. Μπορούσαν να κάνουν αίτηση ακόμα και αυτοί που ήταν πάνω από το συνηθισμένο όριο ηλικίας για την υπηρεσία Μπέθελ. «Γνωρίζαμε ότι, λόγω της ηλικίας μας, αυτή ίσως ήταν η μοναδική ευκαιρία της ζωής μας για να υπηρετήσουμε στο Μπέθελ», αφηγούνται ο Σέζαρ και η Ροσίο. «Δεν θα τη χάναμε για τίποτα στον κόσμο!» Έτσι λοιπόν, υπέβαλαν αμέσως αίτηση.

Πέρασε πάνω από ένας χρόνος, αλλά ο Σέζαρ και η Ροσίο δεν είχαν προσκληθεί στο Μπέθελ. Παρ’ όλα αυτά, έκαναν επιπρόσθετα βήματα για να πετύχουν το στόχο τους απλοποιώντας τη ζωή τους. «Μετατρέψαμε το γκαράζ μας σε γκαρσονιέρα ώστε να νοικιάσουμε το σπίτι μας σε κάποιον άλλον. Κατόπιν, αφήσαμε το 200 τετραγωνικών σπίτι των ονείρων μας, που είχαμε χτίσει πριν από λίγα χρόνια, και πήγαμε στην γκαρσονιέρα των 25 τετραγωνικών. Αυτές οι αλλαγές», λέει ο Σέζαρ, «μας προετοίμασαν ώστε να μας είναι πιο εύκολο να πάμε στο Μπέθελ, αν τελικά η αίτησή μας γινόταν δεκτή». Τι έγινε μετά; «Έναν μήνα αφότου πήγαμε στο μικρό μας διαμέρισμα», αναφέρει η Ροσίο, «ήρθε η πρόσκληση για να υπηρετήσουμε ως προσωρινοί εθελοντές στο Γουόλκιλ. Ήταν φανερό ότι, απλοποιώντας τη ζωή μας, είχαμε δώσει στον Ιεχωβά κάτι για να ευλογήσει».

ΤΟ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑ ΕΥΛΟΓΕΙΤΑΙ

Όπως ο Σέζαρ και η Ροσίο, εκατοντάδες αδελφοί και αδελφές έχουν κάνει θυσίες για να πάρουν μέρος στο έργο οικοδόμησης που γίνεται στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης. Αρκετοί από αυτούς υποστηρίζουν την επέκταση στο Γουόλκιλ, ενώ πολλοί άλλοι έχουν το προνόμιο να βοηθούν στην οικοδόμηση των παγκόσμιων κεντρικών γραφείων στο Γουόργουικ.a Πολλά ζευγάρια άφησαν πίσω τους όμορφα σπίτια, καλές εργασίες, ακόμα και κατοικίδια, για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά πληρέστερα. Ευλόγησε άραγε ο Ιεχωβά το αυτοθυσιαστικό τους πνεύμα; Και βέβαια το ευλόγησε!

Για παράδειγμα, ο Γουέι, που είναι ηλεκτρολόγος, και η Ντέμπρα, οι οποίοι είναι κοντά στα 60 και έμεναν στο Κάνσας, πούλησαν το σπίτι και τα περισσότερα υπάρχοντά τους και πήγαν στο Γουόλκιλ για να υπηρετήσουν ως εξωτερικοί βοηθοί στο Μπέθελ.b Αν και αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να κάνουν προσαρμογές στη ζωή τους, πιστεύουν ότι οι θυσίες άξιζαν τον κόπο. Η Ντέμπρα λέει σχετικά με το διορισμό της στο Μπέθελ: «Μερικές φορές νιώθω σαν να μπήκα και εγώ μέσα σε μια από αυτές τις εικόνες στα έντυπά μας που δείχνουν αδελφούς να χτίζουν στον Παράδεισο!»

Ο Μέλβιν και η Σάρον, από τη Νότια Καρολίνα, πούλησαν το σπίτι και τα υπάρχοντά τους για να βοηθήσουν στο Γουόργουικ. Μολονότι δεν ήταν εύκολο να κάνουν αυτές τις θυσίες, αισθάνονται ότι είναι προνόμιό τους να συμμετέχουν σε ένα τέτοιο, ιστορικής σημασίας, οικοδομικό έργο. Οι ίδιοι λένε: «Η χαρά που νιώθεις επειδή ξέρεις ότι επιτελείς μια εργασία η οποία θα ωφελήσει την παγκόσμια οργάνωση είναι υπέροχο συναίσθημα».

Ο Κένεθ, συνταξιούχος οικοδόμος, και η Μορίν, που είναι και οι δυο τους γύρω στα 55, έφυγαν από την Καλιφόρνια για να υπηρετήσουν στο έργο οικοδόμησης του Γουόργουικ. Προκειμένου να μετακομίσουν, διευθέτησαν ώστε μια αδελφή από την εκκλησία τους να προσέχει το σπίτι τους και ζήτησαν από την οικογένειά τους να φροντίζει τον ηλικιωμένο πατέρα του Κεν. Μετανιώνουν άραγε για τις θυσίες που έκαναν ώστε να υπηρετήσουν στο Μπέθελ; Καθόλου! «Έχουμε ωφεληθεί αφάνταστα», λέει ο Κεν. «Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε δυσκολίες; Όχι βέβαια, αλλά ζούμε μια πολύ ανταμειφτική ζωή, και συστήνουμε ανεπιφύλακτα αυτή την υπηρεσία και σε άλλους».

ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Οι περισσότεροι από όσους διέθεσαν τον εαυτό τους χρειάστηκε να ξεπεράσουν ορισμένα εμπόδια. Πάρτε για παράδειγμα τον Γουίλιαμ και τη Σάντρα, οι οποίοι είναι λίγο πάνω από τα 60. Είχαν μια στρωμένη, ευχάριστη ζωή στην Πενσυλβανία και μια επικερδή εταιρία παραγωγής εξαρτημάτων ακριβείας η οποία απασχολούσε 17 άτομα. Από μικρά παιδιά ήταν στην ίδια εκκλησία, και οι περισσότεροι από τους συγγενείς τους ζούσαν στη γύρω περιοχή. Όταν παρουσιάστηκε λοιπόν η ευκαιρία να υπηρετήσουν ως εξωτερικοί βοηθοί στο Γουόλκιλ, γνώριζαν ότι αυτό σήμαινε πως έπρεπε να πουν αντίο σχεδόν σε όλους και όλα όσα τους ήταν οικεία. «Χωρίς αμφιβολία, η μεγαλύτερη δυσκολία για εμάς ήταν να αφήσουμε την άνετη ζωή μας», λέει ο Γουίλιαμ. Εντούτοις, ύστερα από πολλή προσευχή, αποφάσισαν να μετακομίσουν​—και δεν το μετανιώνουν. «Η χαρά που μας δίνει η προσωπική συμμετοχή σε αυτό το έργο και η υπηρεσία στο πλευρό της οικογένειας Μπέθελ δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο», λέει ο Γουίλιαμ. «Η Σάντρα και εγώ είμαστε πιο ευτυχισμένοι από ποτέ!»

Ο Ρίκι, εργολάβος οικοδομών στη Χαβάη, προσκλήθηκε ως εξωτερικός βοηθός στο Μπέθελ για να υπηρετήσει στο οικοδομικό έργο του Γουόργουικ. Η σύζυγός του, η Κέντρα, δεν ήθελε να χάσει ο άντρας της αυτή την ευκαιρία. Ωστόσο, είχαν μια εύλογη ανησυχία: τι θα γινόταν με τον 11χρονο γιο τους, τον Τζέικομπ. Αναρωτιούνταν αν θα ήταν σοφό να εγκατασταθούν στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης και αν ο γιος τους θα κατάφερνε να προσαρμοστεί σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον.

«Μια από τις προτεραιότητές μας ήταν να βρούμε κάποια εκκλησία με νεαρούς οι οποίοι να είναι πνευματικά ισχυροί», λέει ο Ρίκι. «Θέλαμε να περιβάλλεται ο Τζέικομπ από άτομα που θα αποτελούσαν καλή συναναστροφή». Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η εκκλησία στην οποία κατέληξαν έχει πολύ λίγα παιδιά και αρκετούς Μπεθελίτες. «Μετά την πρώτη μας συνάθροιση, ρώτησα τον Τζέικομπ πώς του φάνηκε η καινούρια εκκλησία, μιας και δεν υπήρχαν παιδιά της ηλικίας του», λέει ο Ρίκι. «Μου απάντησε: “Μην ανησυχείς, μπαμπά. Φίλοι μου θα είναι οι νεαροί Μπεθελίτες”».

Και πράγματι, οι νεαροί Μπεθελίτες έγιναν φίλοι με τον Τζέικομπ. Με ποιο αποτέλεσμα; «Μια νύχτα, περνούσα από το δωμάτιο του γιου μου και είδα το φως αναμμένο», αφηγείται ο Ρίκι. «Περίμενα να τον πιάσω να παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλά εκείνος διάβαζε τη Γραφή! Όταν τον ρώτησα τι έκανε, μου είπε: “Είμαι και εγώ ένας νέος Μπεθελίτης, και θα διαβάσω τη Γραφή σε έναν χρόνο”». Περιττό να πούμε ότι ο Ρίκι και η Κέντρα είναι κατενθουσιασμένοι, όχι μόνο επειδή ο Ρίκι συμμετέχει στο οικοδομικό έργο στο Γουόργουικ αλλά και επειδή η μετακόμισή τους βοηθάει το γιο τους να αναπτυχθεί πνευματικά.​—Παρ. 22:6.

ΔΕΝ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Τα οικοδομικά προγράμματα στο Γουόλκιλ και στο Γουόργουικ κάποια μέρα θα ολοκληρωθούν. Επομένως, αυτοί που έχουν προσκληθεί αντιλαμβάνονται ότι η υπηρεσία τους στο Μπέθελ είναι προσωρινή. Μήπως αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές ανησυχούν υπερβολικά σχετικά με το πού θα πάνε ή τι θα κάνουν μετά; Κάθε άλλο! Πολλοί συμμερίζονται τα αισθήματα δύο μεσήλικων ζευγαριών από τη Φλόριντα. Ο Τζον, εργολάβος οικοδομών, και η σύζυγός του, η Κάρμεν, οι οποίοι υπηρετούν ως προσωρινοί εθελοντές στο Γουόργουικ, λένε: «Έχουμε δει πώς έχει φροντίσει μέχρι τώρα ο Ιεχωβά για οποιεσδήποτε ανάγκες μας. Σκεφτόμαστε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μας έφερε μέχρι εδώ μόνο και μόνο για να μας εγκαταλείψει μετά». (Ψαλμ. 119:116) Ο Λουίς, ο οποίος σχεδιάζει συστήματα πυρόσβεσης, και η σύζυγός του, η Κένια, υπηρετούν στο Γουόλκιλ. Αναφέρουν: «Έχουμε ήδη δει το γενναιόδωρο χέρι του Ιεχωβά να μας προμηθεύει ό,τι χρειαζόμαστε από υλική άποψη. Αν και δεν γνωρίζουμε πώς, πότε ή πού, είμαστε πεπεισμένοι ότι θα συνεχίσει να φροντίζει για εμάς».​—Ψαλμ. 34:10· 37:25.

«ΕΥΛΟΓΙΑ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ ΕΛΛΕΙΨΗ»

Οι περισσότεροι από τους εθελοντές που βοηθούν στο οικοδομικό έργο στη Νέα Υόρκη θα μπορούσαν να είχαν βρει λόγους για να μη συμμετάσχουν. Ωστόσο, δοκίμασαν τον Ιεχωβά​—κάτι που ο ίδιος μας καλεί όλους να κάνουμε: «Δοκιμάστε με, παρακαλώ, . . . αν δεν σας ανοίξω τις πύλες των υδάτων των ουρανών και εκχύσω πάνω σας ευλογία ώσπου να μην υπάρχει πια έλλειψη».​—Μαλ. 3:10.

Θα δοκιμάσετε και εσείς τον Ιεχωβά και θα γευτείτε την πλούσια ευλογία του; Εξετάστε με προσευχή τι μπορείτε να κάνετε για να πάρετε μέρος στο συναρπαστικό έργο που βρίσκεται σε εξέλιξη, είτε στη Νέα Υόρκη είτε σε άλλα θεοκρατικά οικοδομικά προγράμματα, και δείτε από πρώτο χέρι πώς θα σας ανταμείψει ο Ιεχωβά.​—Μάρκ. 10:29, 30.

Ο Ντέιλ, που είναι πολιτικός μηχανικός, και η Κάθι, από την Αλαμπάμα, συστήνουν ανεπιφύλακτα αυτή τη μορφή υπηρεσίας. Ως εθελοντές στο Γουόλκιλ, λένε: «Αν έχεις το θάρρος να εγκαταλείψεις την άνεσή σου, θα έχεις την ευκαιρία να δεις το πνεύμα του Ιεχωβά σε δράση». Και τι χρειάζεται να κάνετε για να είστε διαθέσιμοι; Ο Ντέιλ λέει: «Απλοποιήστε, απλοποιήστε και μετά απλοποιήστε λίγο ακόμα τη ζωή σας. Δεν θα το μετανιώσετε ποτέ!» Ο Γκάρι, από τη Βόρεια Καρολίνα, διαθέτει πείρα 30 χρόνων ως εργολάβος οικοδομών. Ο ίδιος και η σύζυγός του, η Μορίν, λένε ότι μια από τις ευλογίες που απολαμβάνουν στο Γουόργουικ είναι «η συναναστροφή και η συνεργασία με τους πολλούς υπέροχους αδελφούς και αδελφές που έχουν δαπανήσει τη ζωή τους υπηρετώντας τον Ιεχωβά στο Μπέθελ». Ο Γκάρι προσθέτει: «Για να υπηρετείς στο Μπέθελ, πρέπει να ζεις απλή ζωή, που είναι και ο καλύτερος τρόπος ζωής σε αυτό το σύστημα πραγμάτων». Ο Τζέισον, ο οποίος δούλευε ως ηλεκτρολόγος, και η Τζένιφερ, από το Ιλινόις, λένε ότι το να εργάζεσαι στο Γουόλκιλ για την επέκταση του Μπέθελ είναι «μια από τις εμπειρίες που σε φέρνουν όσο πιο κοντά γίνεται στη ζωή στο νέο κόσμο». Η Τζένιφερ συμπληρώνει: «Είναι συγκινητικό να νιώθεις πως οτιδήποτε κάνεις ο Ιεχωβά το εκτιμάει, και με αυτόν τον τρόπο επενδύεις για το μέλλον που μας ετοιμάζει. Ο Ιεχωβά σού δίνει πλούτη που δεν μπορείς να φανταστείς».