Ανησυχία για τον Κίνδυνο

«Όταν ακούω τη σειρήνα, η καρδιά μου πάει να σπάσει και τρέχω στο καταφύγιο», λέει η Αλόνα. «Αλλά ακόμα και εκεί είμαι ανήσυχη. Είναι χειρότερα όταν είμαι έξω και δεν έχω πού να κρυφτώ. Μια φορά ενώ περπατούσα στον δρόμο, άρχισα να κλαίω και δεν μπορούσα να ανασάνω. Πέρασαν ώρες ώσπου να ηρεμήσω. Τότε, άρχισε πάλι να χτυπάει η σειρήνα».

Ο πόλεμος είναι μία μόνο από τις πολλές πηγές κινδύνου. Για παράδειγμα, η διαπίστωση ότι εσείς ή ένα αγαπημένο σας πρόσωπο πάσχει από κάποια ασθένεια που απειλεί τη ζωή μπορεί να σας κάνει να νιώθετε ότι γκρεμίζονται όλα γύρω σας. Σε άλλους μπορεί να προκαλεί ανησυχία ο φόβος για το μέλλον, και αναρωτιούνται με αγωνία: “Θα αναγκαστούν να ζήσουν τα παιδιά μας, ή τα δικά τους παιδιά, σε έναν κόσμο με πόλεμο, έγκλημα, κλιματική αλλαγή και επιδημίες;” Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τέτοιου είδους ανησυχίες;

Γνωρίζοντας ότι συμβαίνουν άσχημα πράγματα, “ο οξυδερκής που βλέπει τη συμφορά κρύβεται”. (Παροιμίες 27:12) Και όπως ακριβώς προσπαθούμε να προστατεύουμε τη σωματική μας ευημερία, μπορούμε να παίρνουμε μέτρα για να θωρακίζουμε τη διανοητική και τη συναισθηματική μας υγεία. Η βίαιη ψυχαγωγία αλλά και οι ειδήσεις με τρομακτικές εικόνες αυξάνουν την ανησυχία, τόσο τη δική μας όσο και των παιδιών μας. Το να αποφεύγουμε την άσκοπη επαφή με όλα αυτά δεν σημαίνει ότι κρυβόμαστε από την πραγματικότητα. Ο Θεός δεν σχεδίασε τη διάνοιά μας για να συλλογίζεται άσχημα πράγματα. Αντίθετα, πρέπει να τη γεμίζουμε με «όσα είναι αληθινά, . . . δίκαια, . . . αγνά, . . . αξιαγάπητα». Αν το κάνουμε αυτό, «ο Θεός της ειρήνης» θα μας δίνει ειρήνη διάνοιας και καρδιάς.​—Φιλιππησίους 4:8, 9.

Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Η πραγματική πίστη μάς βοηθάει να αντιμετωπίζουμε την ανησυχία. Η Αγία Γραφή μάς προτρέπει να “αγρυπνούμε σε σχέση με τις προσευχές”. (1 Πέτρου 4:7) Μπορούμε να ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθάει και να μας δίνει σοφία και θάρρος για να χειριζόμαστε την κατάστασή μας όσο το δυνατόν καλύτερα, βέβαιοι ότι «μας ακούει σχετικά με οτιδήποτε ζητάμε».​—1 Ιωάννη 5:15.

Η Γραφή εξηγεί ότι ο Σατανάς, και όχι ο Θεός, είναι «ο άρχοντας αυτού του κόσμου» και ότι «ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». (Ιωάννης 12:31· 1 Ιωάννη 5:19) Συνεπώς, ο Ιησούς δεν χρησιμοποίησε απλώς ένα σχήμα λόγου όταν μας δίδαξε να προσευχόμαστε: «Ελευθέρωσέ μας από τον πονηρό». (Ματθαίος 6:13) «Όποτε αρχίζει να χτυπάει η σειρήνα, ζητάω από τον Ιεχωβά να με βοηθήσει να ελέγξω τα συναισθήματά μου», λέει η Αλόνα. «Επίσης, με παίρνει τηλέφωνο ο αγαπημένος μου σύζυγος και προσευχόμαστε μαζί. Η προσευχή βοηθάει πραγματικά». Συμβαίνει αυτό που λέει η Γραφή: «Ο Ιεχωβά είναι κοντά σε όλους όσους τον επικαλούνται, σε όλους όσους τον επικαλούνται με αλήθεια».​—Ψαλμός 145:18.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Στην Επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται: «Ας έρθει η βασιλεία σου». (Ματθαίος 6:10) Η Βασιλεία του Θεού θα ξεριζώσει κάθε επιζήμια ανησυχία μια για πάντα. Μέσω του Ιησού, του “Άρχοντα Ειρήνης”, ο Θεός θα “καταπαύσει τους πολέμους ως την άκρη της γης”. (Ησαΐας 9:6· Ψαλμός 46:9) «[Ο Θεός] θα αποδώσει κρίση ανάμεσα σε πολλούς λαούς . . . Δεν θα σηκώσουν σπαθί, έθνος εναντίον έθνους, ούτε θα μάθουν πια τον πόλεμο. . . . Δεν θα υπάρχει κανείς που να τους κάνει να τρέμουν». (Μιχαίας 4:3, 4) Ευτυχισμένες οικογένειες “θα χτίζουν σπίτια και θα κατοικούν· θα φυτεύουν αμπέλια και θα τρώνε τον καρπό τους”. (Ησαΐας 65:21) «Και κανένας κάτοικος δεν θα λέει: “Είμαι άρρωστος”».​—Ησαΐας 33:24.

Σήμερα, παρ’ όλες τις προφυλάξεις, δεν είναι πάντα εφικτό να αποτρέψουμε “απρόβλεπτες περιστάσεις” ή να μη βρεθούμε στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. (Εκκλησιαστής 9:11) Όπως συμβαίνει εδώ και αιώνες, ο πόλεμος, η βία και οι ασθένειες εξακολουθούν να θανατώνουν καλούς ανθρώπους. Υπάρχει ελπίδα για αυτά τα αθώα θύματα;

Αμέτρητα εκατομμύρια άνθρωποι​—μόνο ο Θεός γνωρίζει τον αριθμό τους—​πρόκειται να ζήσουν ξανά. Τώρα κοιμούνται, ασφαλείς στην τέλεια μνήμη του Θεού, μέχρι τη μέρα κατά την οποία «όλοι όσοι είναι στα μνημεία . . . θα βγουν». (Ιωάννης 5:28, 29) Μιλώντας για την ανάσταση, η Γραφή μάς διαβεβαιώνει: «Αυτή την ελπίδα την έχουμε σαν άγκυρα για την ψυχή, σίγουρη και σταθερή». (Εβραίους 6:19) Επίσης, ο Θεός «έδωσε εγγύηση σε όλους τους ανθρώπους ανασταίνοντας [τον Ιησού] από τους νεκρούς».​—Πράξεις 17:31.

Προς το παρόν, ακόμα και όσοι προσπαθούν να ευαρεστούν τον Θεό θα έχουν ανησυχίες. Κάνοντας πρακτικά βήματα, πλησιάζοντας τον Θεό μέσω προσευχής και οικοδομώντας πίστη στη Γραφική ελπίδα για το μέλλον, ο Πολ, η Τζάνετ και η Αλόνα αντιμετωπίζουν με επιτυχία την ανησυχία. Όπως και στην περίπτωσή τους, «είθε ο Θεός που δίνει ελπίδα να σας γεμίσει με κάθε χαρά και ειρήνη εφόσον πιστεύετε».​—Ρωμαίους 15:13.