Πραότητα—Πορεία Σοφίας
Όταν η Τόνι, η οποία ασχολείται επαγγελματικά με τη φροντίδα ατόμων, χτύπησε το κουδούνι, άνοιξε την πόρτα μια μεσήλικη κυρία. Η κυρία τής έβαλε τις φωνές και της μίλησε προσβλητικά, θεωρώντας ότι έπρεπε να είχε έρθει νωρίτερα για να φροντίσει την ηλικιωμένη μητέρα της. Παρότι η Τόνι δεν είχε αργήσει στο ραντεβού της, ζήτησε ήρεμα συγνώμη για την παρεξήγηση.
ΣΤΗΝ επόμενη επίσκεψη, η κυρία επιτέθηκε και πάλι στην Τόνι. Πώς αντέδρασε εκείνη; «Βρέθηκα σε πολύ δύσκολη θέση», παραδέχτηκε. «Χωρίς να φταίω σε τίποτα, άκουσα ένα σωρό προσβολές». Παρ’ όλα αυτά, ζήτησε ξανά συγνώμη και είπε στην κυρία ότι καταλάβαινε τι περνούσε.
Αν εσείς ήσασταν στη θέση της Τόνι, πώς πιστεύετε ότι θα αντιδρούσατε; Θα προσπαθούσατε να δείξετε πραότητα; Ή μήπως θα χρειαζόταν αγώνας για να ελέγξετε τα νεύρα σας; Αναμφίβολα, μπορεί να μην είναι εύκολο να διατηρήσουμε την αυτοκυριαρχία μας σε καταστάσεις σαν αυτήν. Όταν βρισκόμαστε υπό πίεση ή μας προκαλούν, χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να παραμείνουμε πράοι.
Η Αγία Γραφή, ωστόσο, προτρέπει τους Χριστιανούς να είναι πράοι. Μάλιστα, ο Λόγος του Θεού συνδέει αυτή τη στάση με τη σοφία. «Ποιος ανάμεσά σας είναι σοφός και έχει κατανόηση;» ρωτάει ο Ιάκωβος. «Ας δείξει από την καλή του διαγωγή τα έργα του με πραότητα που χαρακτηρίζει τη σοφία». (Ιακ. 3:13) Με ποιον τρόπο αποτελεί η πραότητα ένδειξη της σοφίας που κατεβαίνει από πάνω; Και τι θα μας βοηθήσει να καλλιεργούμε αυτή τη θεϊκή ιδιότητα;
Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Η πραότητα μπορεί να εκτονώσει την ένταση. «Η απάντηση που δίνεται με πραότητα απομακρύνει την οργή, αλλά ο λόγος που προξενεί πόνο διεγείρει θυμό».—Παρ. 15:1.
Η οργισμένη αντίδραση μπορεί να κάνει μια δυσάρεστη κατάσταση ακόμα χειρότερη επειδή ρίχνει λάδι στη φωτιά. (Παρ. 26:21) Απεναντίας, η απάντηση που δίνεται με πραότητα έχει συνήθως καταπραϋντική επίδραση. Μπορεί ακόμα και να μαλακώσει τη στάση ενός εχθρικού ατόμου.
Η Τόνι το είδε να συμβαίνει αυτό. Η κυρία ξέσπασε σε κλάματα όταν είδε τον πράο τρόπο με τον οποίο της απάντησε. Εξήγησε ότι τη βασάνιζαν προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα. Η Τόνι έδωσε θαυμάσια μαρτυρία και ξεκίνησαν Γραφική μελέτη—όλα αυτά λόγω της ήρεμης και ειρηνικής συμπεριφοράς της.
Η πραότητα μας κάνει ευτυχισμένους. «Ευτυχισμένοι είναι οι πράοι, επειδή αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη».—Ματθ. 5:5.
Γιατί είναι ευτυχισμένοι οι πράοι; Καθώς ντύνονται την πραότητα, πολλά άτομα που κάποτε ήταν επιθετικά τώρα είναι ευτυχισμένα. Βλέπουν τη ζωή τους να γίνεται καλύτερη, και ξέρουν ότι τους περιμένει ένα υπέροχο μέλλον. (Κολ. 3:12) Ο Αντόλφο, επίσκοπος περιοχής στην Ισπανία, θυμάται πώς ήταν η ζωή του προτού γνωρίσει την αλήθεια.
«Η ζωή μου δεν οδηγούσε πουθενά», αφηγείται. «Ήμουν μονίμως έρμαιο του οξύθυμου χαρακτήρα μου, σε σημείο που ακόμα και κάποιοι φίλοι μου έτρεμαν τα αλαζονικά, βίαια ξεσπάσματά μου. Και τότε ήρθαν τα πάνω κάτω. Σε έναν καβγά, δέχτηκα έξι μαχαιριές και παραλίγο να πεθάνω από αιμορραγία».
Αλλά τώρα, με τα λόγια του και το παράδειγμά του, ο Αντόλφο διδάσκει άλλους να είναι πράοι. Πολλοί ελκύονται από τη θερμή και ευχάριστη προσωπικότητά του. Εκείνος δηλώνει ευτυχισμένος για τις αλλαγές που μπόρεσε να κάνει. Και είναι ευγνώμων στον Ιεχωβά που τον βοήθησε να καλλιεργήσει πραότητα.
Η πραότητα κάνει ευτυχισμένο τον Ιεχωβά. «Γίνε σοφός, γιε μου, και κάνε την καρδιά μου να χαίρεται, για να έχω τι να απαντήσω σε εκείνον που με εμπαίζει».—Παρ. 27:11.
Αυτός που εμπαίζει τον Ιεχωβά είναι στην ουσία ο πρώτιστος εχθρός του, ο Διάβολος. Ο Θεός έχει κάθε λόγο να εξοργίζεται με τέτοιες εσκεμμένες προσβολές, αλλά η Γραφή περιγράφει τον Ιεχωβά ως “μακρόθυμο”. (Έξοδ. 34:6) Όταν αγωνιζόμαστε να μιμούμαστε τη μακροθυμία και την πραότητα του Θεού, ακολουθούμε μια πορεία σοφίας που ευαρεστεί πολύ τον Ιεχωβά.—Εφεσ. 5:1.
Ο σημερινός κόσμος συχνά είναι αφιλόξενο μέρος. Μπορεί να πέφτουμε πάνω σε ανθρώπους που είναι «αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, . . . συκοφάντες, χωρίς εγκράτεια, άγριοι». (2 Τιμ. 3:2, 3) Αλλά αυτό δεν πρέπει να εμποδίζει τον Χριστιανό να καλλιεργεί πράο πνεύμα. Ο Λόγος του Θεού μάς υπενθυμίζει ότι «η σοφία που κατεβαίνει από πάνω είναι . . . ειρηνική, λογική». (Ιακ. 3:17) Εκδηλώνοντας ειρηνικό και λογικό πνεύμα, αποδεικνύουμε ότι έχουμε αποκτήσει θεϊκή σοφία. Αυτή η σοφία θα μας υποκινεί να απαντάμε με πραότητα όταν μας προκαλούν και θα μας φέρνει όλο και πιο κοντά στην Πηγή της απέραντης σοφίας, τον Ιεχωβά.