وقتی آن‌ها را صدا می‌کنم،‏ با هم می‌ایستند.‏*

۱۰ همچنین در نوشته‌های مقدّس آمده:‏ «در ابتدا،‏ تو ای سَرور،‏ بنیاد زمین را گذاشتی و آسمان‌ها کار دست توست.‏ ۱۱ آن‌ها از بین می‌روند،‏ اما تو باقی می‌مانی؛‏ آن‌ها مثل لباس،‏ کهنه و فرسوده می‌شوند.‏ ۱۲ تو آن‌ها را مثل یک ردای بلند می‌پیچی و آن‌ها را مثل یک لباس عوض خواهی کرد.‏ اما تو همیشه همان هستی،‏ و عمرت هیچ وقت تمام نمی‌شود.‏»‏+