غزل غزل‌ها ۴:۱ کتاب مقدّس—ترجمهٔ دنیای جدید ۴ «ای عشق من، تو چقدر زیبایی! چه زیبا و قشنگی! چشمان تو از پشت روبند به زیبایی چشمان کبوترهاست. موهای بلند و پرپشت تومثل گله‌ای از بزهاست که از کوه‌های جِلعاد سرازیر می‌شوند.+ غزل غزل‌ها ۵:۲ کتاب مقدّس—ترجمهٔ دنیای جدید ۲ «من خواب بودم، ولی دلم آرام و قرار نداشت!+ شنیدم که دلداده‌ام در می‌زند و می‌گوید: ‹ای عشق من، ای عزیز دلم،*ای کبوتر من که در تو نقصی نیست، در را برای من باز کن!چون سرم از شبنم و موهایم از رطوبت شب خیس شده است.›+
۴ «ای عشق من، تو چقدر زیبایی! چه زیبا و قشنگی! چشمان تو از پشت روبند به زیبایی چشمان کبوترهاست. موهای بلند و پرپشت تومثل گله‌ای از بزهاست که از کوه‌های جِلعاد سرازیر می‌شوند.+
۲ «من خواب بودم، ولی دلم آرام و قرار نداشت!+ شنیدم که دلداده‌ام در می‌زند و می‌گوید: ‹ای عشق من، ای عزیز دلم،*ای کبوتر من که در تو نقصی نیست، در را برای من باز کن!چون سرم از شبنم و موهایم از رطوبت شب خیس شده است.›+