تَثنیه
۲۹ این است عهدی* که یَهُوَه در سرزمین موآب از طریق موسی با قوم اسرائیل بست؛ این عهد علاوه بر آن عهدی است که خدا قبلاً در منطقهٔ کوهستانی حوریب با آن‌ها بسته بود.+
۲ موسی از تمام قوم اسرائیل خواست جلوی او حاضر شوند و به آن‌ها گفت: «شما به چشم خودتان دیدید که یَهُوَه در سرزمین مصر با فرعون و خدمتکاران او و تمام سرزمینش چه کرد.+ ۳ شما دیدید که در مصر چطور داوری‌هایش* را به اجرا گذاشت و شاهد نشانه‌ها و معجزات بزرگش بودید.+ ۴ ولی یَهُوَه تا امروز دلی خردمند،* چشمی بینا و گوشی شنوا به شما نداده است.+ ۵ در طول آن ۴۰ سال که خدا شما را در بیابان هدایت می‌کرد،+ لباس‌هایی که پوشیده بودید و کفش‌هایی که به پا داشتید کهنه* نشدند.+ ۶ نان برای خوردن و شراب و مشروبات الکلی نداشتید، با این حال یَهُوَه از شما مراقبت کرد تا بدانید که او خدای شماست. ۷ سرانجام وقتی به اینجا رسیدیم،* سیحون پادشاه حِشبون + و عوج پادشاه باشان + به جنگ ما آمدند، ولی ما آن‌ها را شکست دادیم.+ ۸ بعد سرزمینشان را گرفتیم و آن را به عنوان میراث به طایفه‌های رِئوبین، جاد و نصف طایفه مَنَسّی دادیم.+ ۹ پس شرایط این عهد را حفظ کنید و با دقت به آن‌ها عمل کنید تا در همهٔ کارهایتان موفق شوید.+
۱۰ «امروز همهٔ شما در حضور یَهُوَه خدایتان حاضر هستید؛ یعنی سران طایفه‌ها، ریش‌سفیدان، مأموران، مردان اسرائیل، ۱۱ زنان،+ بچه‌ها و غریبانی + که در اردوگاه شما هستند، از جمله غریبانی که برایتان هیزم جمع می‌کنند و از چاه آب می‌کشند. ۱۲ شما اینجا حاضر شده‌اید تا شرایط عهد یَهُوَه خدایتان را با سوگند خوردن قبول کنید؛* عهدی که یَهُوَه خدایتان امروز با شما می‌بندد.+ ۱۳ او این عهد را با شما می‌بندد تا شما را به عنوان قوم خود تأیید کند + و خدای شما باشد؛+ دقیقاً همان طور که به شما وعده داد و برای اجدادتان ابراهیم،+ اسحاق + و یعقوب + قسم خورد.
۱۴ «من* این عهد را که با سوگند بسته می‌شود، فقط با شما نمی‌بندم، ۱۵ بلکه با همهٔ کسانی که امروز در اینجا در حضور یَهُوَه خدایمان ایستاده‌اند و همین طور با کسانی می‌بندم که امروز اینجا در میان ما نیستند. ۱۶ (مطمئناً به یاد دارید که چطور در سرزمین مصر زندگی می‌کردیم و چطور در طول راهمان از میان قوم‌های مختلف گذشتیم.+ ۱۷ شما مجسمه‌های چندش‌آور و بت‌های نفرت‌انگیز*+ آن قوم‌ها را دیدید که از چوب و سنگ و نقره و طلا ساخته شده بودند.) ۱۸ مراقب باشید که در میان شما هیچ مرد یا زنی و هیچ خانواده یا طایفه‌ای نباشد که از یَهُوَه خدایمان دور شود* و خدایان آن قوم‌ها را بپرستد.+ مواظب باشید کسی در میان شما مثل ریشه‌ای نباشد که میوهٔ سمی یا گیاه تلخ*+ به بار می‌آورد.
۱۹ «شاید کسی بعد از شنیدن این سوگند به خودش ببالد و بگوید، ‹اگر آن طور که دلم می‌خواهد زندگی کنم، باز هم هیچ صدمه‌ای نمی‌بینم.› اما این طرز فکر باعث نابودی او و همهٔ اطرافیانش خواهد شد.* ۲۰ یَهُوَه چنین شخصی را نمی‌بخشد،+ بلکه آتش خشم یَهُوَه بر ضدّ او شعله‌ور می‌شود. همهٔ لعنت‌های این کتاب یقیناً به سرش می‌آید + و یَهُوَه حتماً اسم او را از صفحهٔ روزگار* محو می‌کند. ۲۱ یَهُوَه او را از همهٔ طایفه‌های اسرائیل جدا می‌کند و تمام بلاها و لعنت‌هایی را که در کتاب شریعت نوشته شده است به سرش می‌آورد.
۲۲ «نسل‌های آینده‌تان و بیگانگانی که از سرزمین‌های دوردست می‌آیند، آثار بلاها و مصیبت‌هایی را که یَهُوَه به این سرزمین فرستاده است خواهند دید. ۲۳ آن‌ها می‌بینند که تمام سرزمینتان با گوگرد، نمک و آتش به نابودی کشیده شده است؛ هیچ بذری نمی‌توان در آن کاشت و هیچ گیاهی در آن جوانه نمی‌زند و رشد نمی‌کند. سرزمینتان مثل سُدوم و غَموره + و اَدمه و صِبوئیم + خواهد شد که یَهُوَه آن‌ها را با آتش خشمش ویران کرد. ۲۴ آن وقت نسل‌های آینده‌تان و بیگانگان و تمام قوم‌ها می‌پرسند، ‹چرا یَهُوَه این کار را با این سرزمین کرد؟+ چرا آتش خشمش شعله‌ور شد؟› ۲۵ مردم در جواب خواهند گفت، ‹چون آن‌ها عهدی را که یَهُوَه خدای اجدادشان بعد از بیرون آوردنشان از مصر با آن‌ها بسته بود شکستند.+ ۲۶ آن‌ها خدایان دیگر را پرستش کردند و جلویشان سجده کردند؛ خدایانی که نمی‌شناختند و اجازه نداشتند آن‌ها را بپرستند.*+ ۲۷ به همین دلیل خشم یَهُوَه بر ضدّ این سرزمین شعله‌ور شد و تمام لعنت‌هایی که در این کتاب نوشته شده به سرشان آمد.+ ۲۸ پس یَهُوَه با خشم و غضب شدید خود آن‌ها را از سرزمینشان* ریشه‌کن کرد + و به سرزمین دیگری تبعید کرد؛ آن‌ها تا امروز در آنجا زندگی می‌کنند.›+
۲۹ «یَهُوَه خدایمان از تمام اسرار* باخبر است؛+ او برای ما و نسل‌های آینده‌مان اسراری را آشکار کرده است تا بتوانیم از تمام قانون‌های او* اطاعت کنیم.+