اِرْمیا
۹ ای کاش سرم حوضچهٔ آب بود،
و چشمانم چشمهٔ اشک!+
آن وقت، برای کشته‌شدگان قومم،
شب و روز گریه می‌کردم!
۲ ای کاش می‌دانستم کجا می‌توانم کاروانسرایی در بیابان پیدا کنم!
۳ زبانشان را مثل کمان خم می‌کنند تا دروغ را مثل تیر پرتاب کنند.
تمام سرزمین پر از فریب است؛+ وفاداری و اعتماد از بین رفته است.
یَهُوَه می‌گوید: «آن‌ها در انجام کارهای شریرانه پیشرفت می‌کنند،
و مرا کاملاً نادیده می‌گیرند.+
۴ هر کس باید از همسایه‌اش دوری کند،
و حتی به برادر خودش اعتماد نکند،
۵ هر کس سر همسایه‌اش کلاه می‌گذارد،
و کسی نیست که حقیقت را بگوید.
آن‌ها دروغ گفتن را به زبانشان یاد داده‌اند،+
و آنقدر کارهای نادرست می‌کنند که از شدّت خستگی از پا درمی‌آیند!
۶ تو بین کسانی زندگی می‌کنی که فریبکارند،
و نمی‌خواهند مرا بشناسند.» این گفتهٔ یَهُوَه است.
۷ بنابراین یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید:
«قومم* را مثل فلز در کورهٔ آتش می‌گذارم تا تصفیه شوند،+
چون غیر از این، چه کار دیگری می‌توانم با آن‌ها بکنم؟
۸ زبان دروغگویشان مثل تیری کشنده است.
هر کس در صحبت با همسایه‌اش دم از صلح و دوستی می‌زند،
اما در واقع به این فکر می‌کند که چطور او را به دام بیندازد.»
۹ یَهُوَه می‌گوید: «آیا نباید آن‌ها را به سزای این کارهایشان برسانم؟
آیا نباید از چنین ملتی انتقام بگیرم؟+
۱۰ من برای کوه‌ها گریه می‌کنم و ماتم می‌گیرم،
و برای چراگاه‌های دشت نوحه‌سرایی می‌کنم،
چون سوخته‌اند و ویران شده‌اند، طوری که دیگر هیچ کس از آنجا نمی‌گذرد،
و صدای گاو و گوسفند از آنجا شنیده نمی‌شود.
حتی پرندگان آسمان و حیوانات وحشی هم از آنجا رفته‌اند.+
۱۱ اورشلیم را به توده‌هایی از سنگ و به لانهٔ شغال‌ها تبدیل خواهم کرد،+
و شهرهای یهودا را از بین خواهم برد، طوری که هیچ کس در آنجا زندگی نکند.+
۱۲ چه کسی می‌تواند این موضوع را درک کند؟
یَهُوَه به چه کسی گفته است که این را به دیگران اعلام کند؟
چرا این سرزمین ویران شده است؟
چرا مثل بیابان، خشک و سوزان شده،
طوری که دیگر هیچ کس از آن عبور نمی‌کند؟»
۱۳ یَهُوَه در جواب گفت: «تمام این اتفاقات، به خاطر آن است که قوم من قوانینی را که به آن‌ها داده بودم رد کردند. آن‌ها از قوانین من اطاعت نکردند و به صدای من گوش ندادند. ۱۴ به جای آن، با لجبازی به دنبال خواسته‌های دلشان رفتند + و طبق تعالیم اجدادشان، بت‌های بَعَل را پرستیدند.»+ ۱۵ به همین دلیل، یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است می‌گوید: «من به این قوم خوراک تلخ* می‌دهم و آب زهرآلود به آن‌ها می‌نوشانم.+ ۱۶ آن‌ها را بین ملت‌هایی که نه خودشان و نه اجدادشان می‌شناختند، پراکنده خواهم کرد؛+ حتی آنجا هم شمشیری به دنبالشان می‌فرستم تا کاملاً نیست و نابود شوند.»+
۱۷ یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید:
«عاقلانه رفتار کنید.
به دنبال زنانی که نوحه می‌خوانند بفرستید؛+
به دنبال آن دسته از زنان که در این کار مهارت دارند!
۱۸ از آن‌ها بخواهید که با عجله بیایند و برایمان نوحه بخوانند
تا از چشمانمان اشک جاری شود،
و از مژه‌هایمان آب بچکد!+
۱۹ صدای گریه و زاری از صَهیون به گوش می‌رسد.+
می‌گویند: ‹ببین چطور غارت شده‌ایم!
ببین چقدر شرمنده و رسوا شده‌ایم!
چون خانه‌هایمان را ویران کرده‌اند و ما مجبور شده‌ایم سرزمین را ترک کنیم.›+
۲۰ ای زنان، به کلام یَهُوَه گوش دهید،
و به گفته‌های او توجه کنید!
این نوحه را به دخترانتان بیاموزید،
و این سرود سوگواری را به همدیگر یاد بدهید.+
۲۱ مرگ مثل یک دشمن، از پنجره‌های ما رخنه کرده،
و وارد برج‌های مستحکم ما شده
تا بچه‌ها را از کوچه‌ها،
و جوانان را از میدان‌ها ببرد.»+
۲۲ بگو که یَهُوَه چنین می‌گوید:
«اجساد مردم مثل کود در مزرعه‌ها،
و مثل بافه‌ها در پشت سر دروگران همه جا پراکنده می‌شوند،
و کسی نخواهد بود که آن‌ها را جمع کند.»+
۲۳ یَهُوَه می‌گوید:
«شخص دانا نباید به حکمتش افتخار کند؛+
شخص قوی نباید به قدرتش ببالد،
و شخص ثروتمند نباید به ثروتش بنازد.+
۲۴ بلکه هر کسی که بخواهد افتخار کند،
باید به این افتخار کند که مرا می‌شناسد و می‌داند که من یَهُوَه هستم؛+
خدایی که محبت پایدار* نشان می‌دهد و عدل و انصاف را روی زمین برقرار می‌کند؛+
چون این چیزهاست که باعث شادی من می‌شوند.»+ این گفتهٔ یَهُوَه است.
۲۵ یَهُوَه می‌گوید: «زمانی می‌رسد که همهٔ کسانی که جسماً ختنه شده‌اند، ولی قلباً ختنه نشده‌اند، باید به من حساب پس بدهند؛+ ۲۶ یعنی مردم مصر،+ یهودا،+ اَدوم،+ عَمّون،+ موآب + و همهٔ صحرانشینانی که موهای شقیقه‌شان را تراشیده‌اند؛+ چون این ملت‌ها هم مثل قوم اسرائیل قلباً ختنه نشده‌اند.»+