تَثنیه

۲۰ ‏«وقتی به جنگ دشمنانتان می‌روید و می‌بینید که آن‌ها سربازان،‏ اسب‌ها و ارابه‌های جنگی بیشتری از شما دارند نترسید،‏ چون یَهُوَه خدایتان که شما را از مصر بیرون آورد،‏ با شماست.‏+ ۲ قبل از رفتن به میدان جنگ،‏ کاهن باید در مقابل سربازان بایستد و با آن‌ها صحبت کند.‏+ ۳ او باید به آن‌ها بگوید:‏ ‏‹ای سربازان اسرائیل گوش دهید!‏ شما به‌زودی به جنگ دشمنانتان می‌روید.‏ قوی‌دل باشید* و از آن‌ها وحشت نکنید یا ترس و لرز نداشته باشید،‏ ۴ چون یَهُوَه خدایتان همراه شماست و برای نجات شما با دشمنانتان می‌جنگد.‏›‏+

۵ ‏«افسران لشکر باید به سربازان بگویند،‏ ‹اگر کسی خانه‌ای ساخته و هنوز در آن ساکن نشده است،‏* باید به خانه‌اش برگردد،‏ وگرنه ممکن است در جنگ بمیرد و شخص دیگری خانهٔ او را تصاحب کند.‏*‏ ۶ اگر کسی درختان انگور کاشته و هنوز محصول آن‌ها را برداشت نکرده است،‏ باید معاف شود و به خانه‌اش برگردد،‏ وگرنه ممکن است در جنگ بمیرد و شخص دیگری محصول درختانش را برداشت کند.‏ ۷ اگر کسی نامزد کرده و هنوز ازدواج نکرده است،‏ باید معاف شود و به خانه‌اش برگردد،‏+ وگرنه ممکن است در جنگ بمیرد و شخص دیگری با نامزدش ازدواج کند.‏› ۸ همین طور افسران باید به سربازان بگویند،‏ ‹هر کسی که ترسیده یا شجاعتش را از دست داده است،‏*‏+ به خانه‌اش برگردد تا روحیهٔ دیگران را تضعیف نکند.‏›‏*‏+ ۹ افسران بعد از پایان صحبتشان با سربازان،‏ باید فرماندهانی برای رهبری سربازان انتخاب کنند.‏

۱۰ ‏«وقتی به شهری نزدیک می‌شوید تا با آن بجنگید،‏ ابتدا به مردم آنجا فرصت دهید که با شما پیمان صلح ببندند.‏+ ۱۱ اگر آن‌ها پیشنهاد صلح را قبول کردند و دروازه‌های شهر را به روی شما باز کردند،‏ باید از همهٔ ساکنان شهر بیگاری بکشید؛‏ آن‌ها باید به شما خدمت کنند.‏+ ۱۲ اما اگر پیشنهاد صلح را رد کردند و خواستند با شما بجنگند،‏ شهر را محاصره کنید.‏ ۱۳ بعد وقتی یَهُوَه خدایتان آن شهر را به دست شما تسلیم کرد،‏ همهٔ مردانِ آنجا را با شمشیر بکشید.‏ ۱۴ ولی زنان،‏ بچه‌ها،‏ دام‌ها و هر چه را که در آن شهر باشد می‌توانید به عنوان غنایم جنگی برای خودتان نگه دارید.‏ تمام غنایم جنگی که از دشمنانتان به دست می‌آورید مال شماست،‏+ چون یَهُوَه خدایتان آن را به شما داده است.‏+

۱۵ ‏«با مردم همهٔ شهرهای دوردست که از شهرهای قوم‌های اطرافتان* نیستند،‏ این طور عمل کنید.‏ ۱۶ اما در شهرهای قوم‌های اطرافتان که یَهُوَه خدایتان به عنوان میراث به شما می‌دهد،‏ هیچ کس* را زنده نگذارید.‏+ ۱۷ همهٔ آن قوم‌ها،‏ یعنی حیتّیان،‏ اَموریان،‏ کنعانیان،‏ فِرِزّیان،‏ حِویان و یِبوسیان را کاملاً نابود کنید،‏+ همان طور که یَهُوَه خدایتان به شما فرمان داده است.‏ ۱۸ به این شکل،‏ آن‌ها نمی‌توانند شما را با تعالیمشان فریب دهند تا از آداب و رسوم نفرت‌انگیزی که برای پرستش خدایانشان انجام می‌دهند پیروی کنید و بر ضدّ یَهُوَه خدایتان گناه کنید.‏+

۱۹ ‏«وقتی شهری را برای مدت طولانی محاصره می‌کنید و برای گرفتن آن می‌جنگید،‏ نباید درختان میوهٔ آنجا را با تبر قطع کنید.‏ از میوهٔ آن درختان می‌توانید بخورید،‏ اما خودِ درخت را نباید قطع کنید،‏+ چون درختان مثل انسان‌ها دشمن شما نیستند!‏ ۲۰ ولی درختانی را که میوه نمی‌دهند می‌توانید قطع کنید و از چوب آن‌ها برای محاصرهٔ شهر دیوار بسازید؛‏ به این کار ادامه دهید تا ساکنان شهر که با شما می‌جنگند تسلیم شوند.‏