حِزقیال

۶ ‏«‹اما اگر دیده‌بان نزدیک شدن دشمن را ببیند و شیپور را به صدا درنیاورد + و به قوم هشدار ندهد و یکی از افراد قوم به دست دشمن کشته شود،‏ او در واقع به خاطر گناهان خودش می‌میرد،‏ ولی من آن دیده‌بان را مسئول مرگ او می‌دانم.‏›‏*‏+

۷ ‏«ای پسر انسان،‏ من تو را به عنوان دیده‌بان برای خاندان اسرائیل تعیین کرده‌ام.‏ وقتی کلمه‌ای از دهان من می‌شنوی،‏ باید از طرف من به آن‌ها هشدار بدهی.‏+ ۸ اگر به آدم شریری بگویم،‏ ‹ای آدم شریر،‏ تو محکوم به مرگ هستی!‏›‏+ و تو به او چیزی نگویی و هشدار ندهی که مسیر زندگی‌اش را عوض کند،‏ آن شخص شریر به خاطر گناهانش خواهد مرد،‏+ ولی من تو را مسئول مرگ او می‌دانم.‏*‏ ۹ اما اگر به شخص شریر هشدار بدهی که کارهای بدش را کنار بگذارد،‏ ولی او نخواهد مسیر زندگی‌اش را عوض کند،‏ به خاطر گناهانش خواهد مرد.‏+ اما تو با این کار حتماً جان خودت را نجات می‌دهی.‏+

۱۰ ‏«ای پسر انسان به قوم اسرائیل بگو:‏ ‹شما گفتید،‏ «گناهان و سرکشی‌هایمان مثل باری سنگین بر دوشمان است و ما را از پا درمی‌آورد.‏+ چطور می‌توانیم زنده بمانیم؟‏»›‏+ ۱۱ به آن‌ها بگو:‏ ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «به حیات خودم قسم که من از مرگ آدم شریر خوشحال نمی‌شوم،‏+ بلکه از این خوشحال می‌شوم که آدم شریر مسیر زندگی‌اش را عوض کند + و زنده بماند.‏+ ای قوم اسرائیل،‏ توبه کنید و کارهای بدتان را کنار بگذارید.‏+ چرا باید بمیرید؟‏»›‏+

۱۲ ‏«ای پسر انسان،‏ به قومت بگو:‏ ‹اگر آدم درستکاری شروع به سرکشی کند،‏ کارهای خوب گذشته‌اش او را نجات نمی‌دهد؛‏+ و اگر آدم شریری کارهای بدش را کنار بگذارد،‏ به خاطر شرارت‌های گذشته‌اش نابود نمی‌شود.‏*‏+ همین طور اگر آدم درستکاری روزی دست به گناه بزند،‏ نمی‌تواند به خاطر کارهای خوب گذشته‌اش جانش را حفظ کند.‏+ ۱۳ اگر به آدم درستکاری بگویم،‏ «تو حتماً زنده می‌مانی!‏» و او فکر کند که کارهای خوب گذشته‌اش نجاتش می‌دهد و به گناه رو بیاورد،‏*‏+ من هیچ کدام از کارهای خوبش را به یاد نخواهم آورد.‏ او به خاطر گناهانی که مرتکب شده می‌میرد.‏+

۱۴ ‏«‹اگر به آدم شریری بگویم:‏ «تو محکوم به مرگ هستی!‏» و او از گناهانش دست بکشد و کارهای خوب و عادلانه انجام دهد،‏+ ۱۵ یعنی اگر آن آدم شریر چیزهایی را که گرو گرفته بود برگرداند + و اموالی را که دزدیده بود پس دهد،‏+ و از قوانین زندگی‌بخش اطاعت کند و دیگر گناه نکند،‏ حتماً زنده خواهد ماند + و نخواهد مرد.‏ ۱۶ من او را برای هیچ کدام از گناهان گذشته‌اش مجازات نخواهم کرد؛‏*‏+ چون کارهای خوب و عادلانه‌اش باعث می‌شود که حتماً زنده بماند.‏›‏+

۱۷ ‏«با این حال قوم تو گفتند:‏ ‹راه‌های یَهُوَه عادلانه نیست.‏› ولی در واقع راه‌های خودشان عادلانه نیست!‏

۱۸ ‏«اگر شخص درستکار از درستکاری دست بکشد و کار بدی انجام دهد،‏ باید به خاطر کاری که کرده بمیرد.‏+ ۱۹ اما اگر شخص شریر از کارهای شریرانه‌اش دست بکشد و کاری را که درست و عادلانه است انجام دهد،‏ زنده خواهد ماند.‏+

۲۰ ‏«با این حال شما گفتید:‏ ‹راه‌های یَهُوَه عادلانه نیست.‏›‏+ ای قوم اسرائیل،‏ من هر کدام از شما را طبق راه‌هایش* داوری خواهم کرد.‏»‏

۲۱ در دوازدهمین سال تبعیدمان،‏ در روز پنجم ماه دهم،‏ شخصی که از اورشلیم فرار کرده بود پیش من آمد + و گفت:‏ «شهر به دست دشمن افتاده است!‏»‏+

۲۲ عصر روز قبل،‏ یعنی یک روز قبل از این که آن شخص فراری پیشم بیاید،‏ دست یَهُوَه بر من قرار گرفت* و زبانم باز شد.‏ بنابراین صبح روز بعد وقتی آن مرد پیشم آمد زبانم باز شده بود و می‌توانستم دوباره حرف بزنم.‏+

۲۳ بعد این پیام از طرف یَهُوَه به من رسید:‏ ۲۴ ‏«ای پسر انسان،‏ ساکنان شهرهای ویران در سرزمین اسرائیل می‌گویند:‏+ ‹ابراهیم فقط یک نفر بود،‏ با این حال صاحب کل آن سرزمین شد.‏+ اما تعداد ما خیلی زیاد است،‏ پس حتماً کل سرزمین مال ماست و آن را تصرّف می‌کنیم.‏›‏

۲۵ ‏«اما به آن‌ها بگو،‏ ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «شما گوشت را با خونش می‌خورید + و به بت‌های نفرت‌انگیز* امید بسته‌اید* و مرتب خون دیگران را می‌ریزید.‏+ پس چطور انتظار دارید که صاحب آن سرزمین شوید؟‏ ۲۶ شما روی شمشیرهایتان حساب کردید + و کارهای نفرت‌انگیز انجام دادید و هر کدامتان با زن همسایه‌تان همخواب شدید.‏+ پس چطور انتظار دارید که صاحب آن سرزمین شوید؟‏»›‏+

۲۷ ‏«به آن‌ها بگو،‏ ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «به حیات خودم قسم کسانی که در آن شهرهای ویران زندگی می‌کنند،‏ با شمشیر کشته خواهند شد؛‏ کاری می‌کنم آن‌هایی که در دشت هستند طعمهٔ حیوانات شوند و آن‌هایی که در پناهگاه‌ها و غارها هستند از بیماری بمیرند.‏+ ۲۸ من آن سرزمین را متروک و ویران خواهم کرد.‏+ غرور و تکبّر اسرائیل در هم می‌شکند و کوه‌هایش چنان ویران خواهد شد + که دیگر کسی از میان آن‌ها نخواهد گذشت.‏ ۲۹ وقتی آن سرزمین را به خاطر کارهای نفرت‌انگیزی که آن‌ها انجام دادند،‏+ کاملاً متروک و ویران کنم،‏+ خواهند فهمید که من یَهُوَه هستم.‏»›‏

۳۰ ‏«ای پسر انسان قوم تو کنار دیوارها و جلوی در خانه‌ها دربارهٔ تو با یکدیگر صحبت می‌کنند.‏+ هر کدام از آن‌ها به دیگری،‏ یعنی به برادرش می‌گوید،‏ ‹بیا به پیامی که از طرف یَهُوَه است گوش دهیم!‏› ۳۱ همهٔ آن‌ها طبق معمول جمع می‌شوند تا جلوی تو بنشینند.‏ آن‌ها حرف‌های تو را می‌شنوند ولی به آن عمل نخواهند کرد.‏+ جلوی تو چرب‌زبانی می‌کنند،‏* ولی در باطن* با طمع و فریب به دنبال منافع خودشان هستند.‏ ۳۲ تو برای آن‌ها مثل کسی هستی که با صدای زیبا آواز عاشقانه می‌خواند و با مهارت ساز* می‌نوازد.‏ آن‌ها حرف‌های تو را می‌شنوند ولی به آن عمل نخواهند کرد.‏ ۳۳ وقتی حرف‌هایت به واقعیت برسد که البته حتماً هم می‌رسد،‏ آن‌ها خواهند فهمید که یک پیامبر در بینشان بوده است.‏»‏+