مزمور

۴۴ خدایا،‏ ما به گوش‌های خودمان شنیده‌ایم،‏

و اجدادمان برایمان تعریف کرده‌اند +

که تو در زمان آن‌ها و در دوران گذشته،‏

چه کارهای شگفت‌انگیزی انجام دادی.‏

۲ تو با دست خودت ملت‌ها را از سرزمینشان بیرون کردی،‏+

و سرزمینشان را به اجداد ما دادی.‏+

۳ اجداد ما به زورِ شمشیرشان این سرزمین را تسخیر نکردند،‏+

و به زور بازوی خود بر دشمنانشان پیروز نشدند،‏+

بلکه چون تو قومت را دوست داشتی،‏+

دشمنانشان را با دست راست و بازوی خودت و با لطف بی‌کرانت* شکست دادی.‏+

۴ ای خدا،‏ تو پادشاه من هستی؛‏+

کاری کن که یعقوب کاملاً پیروز شود.‏*

۵ ما به قدرت تو دشمنانمان را شکست می‌دهیم؛‏*‏+

و به نام تو کسانی را که به ضدّ ما بلند می‌شوند،‏ پایمال می‌کنیم.‏+

۶ توکّل من به تیر و کمانم نیست،‏

و شمشیرم نمی‌تواند مرا نجات دهد.‏+

۷ تو بودی که ما را از دست دشمنانمان نجات دادی،‏+

و کسانی را که از ما متنفرند،‏ خوار و ذلیل کردی.‏

۸ ای خدا،‏ ما تمام روز تو را ستایش می‌کنیم،‏

و تا ابد نام تو را با شکرگزاری جلال می‌دهیم.‏ (‏سِلاه‏)‏

۹ ولی حالا تو ما را سرافکنده کرده‌ای و به حال خودمان واگذاشته‌ای،‏

و دیگر در جنگ از لشکرهای ما پشتیبانی نمی‌کنی.‏

۱۰ ما را مجبور می‌کنی که از دست دشمنانمان فرار کنیم؛‏+

کسانی که از ما متنفرند،‏ هر چه دلشان می‌خواهد از ما به غنیمت می‌گیرند.‏

۱۱ تو ما را تسلیم کرده‌ای تا مثل گوسفند کشته شویم،‏

و ما را بین ملت‌ها پراکنده کرده‌ای.‏+

۱۲ تو قومت را ارزان فروخته‌ای،‏+

و از فروش آن‌ها هیچ سودی نبرده‌ای.‏

۱۳ ما را پیش همسایگانمان بی‌آبرو کرده‌ای؛‏

اطرافیانمان ما را مسخره می‌کنند و با طعنه به ما می‌خندند.‏

۱۴ کاری کرده‌ای که ملت‌ها به ما توهین کنند،‏+

و قوم‌ها با تمسخر به ما نگاه کنند و سر تکان دهند.‏

۱۵ تمام روز احساس حقارت می‌کنم،‏

و نمی‌توانم سرم را از شدّت شرمساری بلند کنم،‏

۱۶ زیرا توهین‌ها و کنایه‌هایشان را می‌شنوم،‏

و دشمنان ما سعی می‌کنند از ما انتقام بگیرند.‏

۱۷ با این که تمام این‌ها به سر ما آمده،‏ تو را فراموش نکرده‌ایم،‏

و عهدی را که با ما بستی،‏ زیر پا نگذاشته‌ایم.‏+

۱۸ دلبستگی‌مان را به تو از دست نداده‌ایم،‏

و از راه تو منحرف نشده‌ایم.‏

۱۹ با وجود این،‏ ما را در لانهٔ شغال‌ها بدون کمک رها کرده‌ای،‏*

و گذاشته‌ای سایهٔ سیاه مصیبت،‏ ما را بپوشاند.‏

۲۰ ای خدای ما،‏ اگر نام تو را فراموش می‌کردیم،‏

یا دست دعا به سوی خدای دیگری بلند می‌کردیم،‏

۲۱ آیا تو ای خدا متوجه نمی‌شدی؟‏

۲۲ به خاطر تو تمام روز با مرگ روبرو می‌شویم؛‏

و مثل گوسفندانی شده‌ایم که به کشتارگاه برده می‌شوند.‏+

۲۵ از خواری و ذلّت با خاک یکسان شده‌ایم،‏

و طوری نقش بر زمین شده‌ایم که هیچ کاری نمی‌توانیم بکنیم.‏+