اول تواریخ

۱۳ داوود با رئیسان گروه‌های صد نفری و گروه‌های هزار نفری و بقیهٔ رئیسان مشورت کرد.‏+ ۲ بعد داوود به قوم* اسرائیل گفت:‏ «اگر شما صلاح می‌دانید و اگر مورد قبول یَهُوَه خدایمان باشد،‏ بیایید برای بقیهٔ برادرانمان در سرتاسر اسرائیل پیغام بفرستیم و آن‌ها را با کاهنان و لاویانی که در شهرهایشان + هستند دعوت کنیم تا بیایند و به جمع ما بپیوندند.‏ ۳ بعد برویم و صندوق عهد + خدایمان را به اینجا برگردانیم.‏» داوود این را گفت،‏ چون از وقتی که شائول پادشاه شد،‏ به صندوق عهد بی‌توجهی شده بود.‏+ ۴ همه با داوود موافقت کردند،‏ چون به نظرشان پیشنهاد خوبی بود.‏ ۵ پس داوود تمام اسرائیلیان را از رودی* در مصر تا لِبوحَمات* جمع کرد + تا صندوق عهد خدای حقیقی را از قَریه‌یِعاریم به اورشلیم بیاورند.‏+

۶ داوود و همهٔ اسرائیلیان به بَعَله + که همان قَریه‌یِعاریم در یهوداست،‏ رفتند تا صندوق عهد یَهُوَه خدای حقیقی را از آنجا بیاورند؛‏ خدایی که بالای سر* کَرّوبیان + بر تخت نشسته است.‏ این صندوقی بود که قوم در مقابل آن،‏ نام خدا را می‌خوانند.‏ ۷ اما آن‌ها برای آوردن صندوق عهد خدای حقیقی از خانهٔ اَبیناداب،‏ آن را روی ارابه‌ای نو گذاشتند.‏+ عُزّه و اَخیئو ارابه را هدایت می‌کردند.‏+ ۸ داوود و همهٔ اسرائیلیان با سرود و چنگ و سازهای زهی و دف + و سِنج + و شیپور + و با تمام توانشان در حضور خدا شادی و پایکوبی می‌کردند.‏ ۹ اما وقتی به خرمنگاه کیدون رسیدند،‏ عُزّه دستش را دراز کرد و صندوق عهد را گرفت،‏ چون نزدیک بود که گاوها آن را بیندازند.‏ ۱۰ همان موقع یَهُوَه به‌شدّت از دست عُزّه خشمگین شد و او را کشت،‏ چون به صندوق عهد + دست زده بود.‏ پس عُزّه همان جا در حضور خدا مرد.‏+ ۱۱ اما داوود عصبانی شد،‏* چون دید که یَهُوَه عُزّه را مجازات کرد.‏ برای همین اسم آنجا تا امروز فِرِص‌عُزّه* است.‏

۱۲ کار خدا در آن روز ترس* به دل داوود انداخت.‏ برای همین،‏ داوود گفت:‏ «چطور می‌توانم صندوق عهد خدای حقیقی را پیش خودم بیاورم؟‏»‏+ ۱۳ پس داوود صندوق عهد را پیش خود،‏ یعنی به «شهر داوود» نیاورد،‏ بلکه دستور داد تا آن را به خانهٔ عوبِیداَدومِ جَتّی ببرند.‏ ۱۴ به این ترتیب،‏ صندوق عهد خدای حقیقی سه ماه در خانهٔ عوبِیداَدوم ماند و یَهُوَه اهل خانهٔ عوبِیداَدوم و دارایی‌اش را برکت می‌داد.‏+