مزمور

۴۲ همان طور که آهو برای نهرهای آب اشتیاق دارد،‏

جان من هم برای تو ای خدا اشتیاق دارد.‏

۳ روز و شب گریه می‌کنم و اشک‌هایم خوراک من است؛‏

تمام روز به من طعنه می‌زنند و می‌گویند:‏ «خدایت کجاست؟‏»‏+

۴ وقتی به گذشته فکر می‌کنم،‏ احساساتم* را بیرون می‌ریزم،‏

چون زمانی با عدهٔ زیادی راه می‌افتادم،‏

و پیشاپیش آن‌ها با وقار تمام به خانهٔ خدا می‌رفتم.‏

در راه،‏ فریاد شادی سر می‌دادیم و سرود شکرگزاری می‌خواندیم.‏

ما جمعیت بزرگی بودیم که عیدی را جشن می‌گرفتیم.‏+

باید برای خدا انتظار بکشم،‏+

چون می‌دانم که دوباره او را به عنوان نجات‌دهندهٔ بزرگم ستایش می‌کنم.‏+

برای همین،‏ از سرزمین اردن،‏

و از بلندی‌های حِرمون و کوه مِصغَر،‏*

تو را به یاد می‌آورم.‏+

۷ صدای آب‌های خروشان را می‌شنوم؛‏

این صدا،‏ صدای آبشارهای توست.‏

۸ در روز،‏ یَهُوَه محبت پایدارش را نصیبم می‌کند،‏

و در شب،‏ من در وصف او سرود می‌خوانم؛‏ به خدایی که به من زندگی داده دعا می‌کنم.‏+

۱۰ دشمنانم با نفرت تمام به من تهمت می‌زنند؛‏*

تمام روز به من طعنه می‌زنند و می‌گویند:‏ «خدایت کجاست؟‏»‏+

باید برای خدا انتظار بکشم،‏+

چون می‌دانم که دوباره او را به عنوان نجات‌دهندهٔ بزرگ و خدایم ستایش می‌کنم.‏+