اِشَعْیا

۳۹ در آن زمان پادشاه بابِل،‏ مِرودَک‌بَلَدان پسر بَلَدان،‏ وقتی شنید که حِزِقیا + مریض بوده ولی شفا پیدا کرده،‏+ چند نامه همراه با هدیه‌ای برایش فرستاد.‏ ۲ حِزِقیا با خوشحالی از فرستادگان پادشاه بابِل استقبال کرد و تمام گنج‌های خود،‏ یعنی نقره،‏ طلا،‏ روغن بَلَسان،‏ روغن‌های گرانقیمت،‏ اسلحه‌خانه و هر چیزی را که در خزانه‌هایش بود به آن‌ها نشان داد.‏+ به این ترتیب،‏ فرستادگان بابِلی هر چه را که در کاخ حِزِقیا و قلمروی او بود دیدند و چیزی از نظرشان پوشیده نماند.‏

۳ بعد از آن،‏ اِشَعْیای نبی،‏ پیش حِزِقیای پادشاه آمد و از او پرسید:‏ «این مردان از کجا آمده بودند و چه می‌گفتند؟‏» حِزِقیا گفت:‏ «آن‌ها از جایی دور آمده بودند؛‏ از بابِل!‏»‏+ ۴ اِشَعْیا پرسید:‏ «در کاخ تو چه چیزهایی را دیدند؟‏» حِزِقیا جواب داد:‏ «آن‌ها همه چیز را که در کاخ من است دیدند و چیزی در خزانه‌هایم نیست که به آن‌ها نشان نداده باشم.‏»‏

۵ اِشَعْیا به حِزِقیا گفت:‏ «پس به این پیام که از طرف یَهُوَه خدای لشکرهاست گوش کن.‏ او می‌گوید:‏ ۶ ‏‹روزهایی می‌آید که تمام چیزهایی که در کاخ داری و تمام چیزهایی که اجدادت تا امروز جمع کرده‌اند،‏ به بابِل برده می‌شوند و هیچ چیز باقی نمی‌ماند.‏›‏+ این گفتهٔ یَهُوَه است.‏+ ۷ ‏‹بعضی از نوادگانت به اسارت برده می‌شوند و در دربار کاخ پادشاه بابِل خدمت خواهند کرد.‏›»‏+

۸ آن وقت حِزِقیا به اِشَعْیا گفت:‏ «کلامی که از قول یَهُوَه گفتی،‏ خوب است؛‏ چون تا وقتی من زنده‌ام،‏ صلح و امنیت* برقرار می‌ماند.‏»‏+