حِزقیال
۶ بعد دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید: ۲ «ای پسر انسان، به کوه‌های اسرائیل نگاه کن و به ضدّ آن‌ها پیشگویی کن. ۳ تو باید بگویی: ‹ای کوه‌های اسرائیل، پیام یَهُوَه حاکم متعال را بشنوید! یَهُوَه حاکم متعال به کوه‌ها، تپه‌ها، نهرها و درّه‌ها چنین می‌گوید: «جنگی علیه شما برپا می‌کنم و مکان‌های بلندتان* را نابود خواهم کرد! ۴ مذبح‌هایتان را ویران می‌کنم و تیرک‌هایی را که رویشان بخور می‌سوزانید، می‌شکنم.+ به علاوه، همهٔ جنازه‌های کشته‌شدگانتان را جلوی بت‌های نفرت‌انگیزتان* می‌اندازم.+ ۵ ای مردم اسرائیل، من جسدهای شما را جلوی بت‌های نفرت‌انگیزتان می‌اندازم و استخوان‌های شما را در اطراف مذبح‌هایتان پراکنده می‌کنم.+ ۶ همهٔ شهرهای اسرائیل که در آن‌ها ساکنید و مکان‌های بلند ویران و نابود خواهند شد.+ همچنین، مذبح‌هایتان ویران و نابود می‌شوند، بت‌های نفرت‌انگیزتان خُرد می‌شوند، مذبح‌های بخورتان فرو می‌ریزند و ساخته‌های دستتان محو می‌شوند. ۷ عدهٔ زیادی در میان شما کشته خواهند شد.+ آن وقت خواهید فهمید که من یَهُوَه هستم.+
۸ «‹«وقتی در سرزمین‌های مختلف و در میان ملت‌ها پراکنده و ساکن شوید، می‌گذارم عده‌ای از شما از شمشیر دشمن نجات پیدا کنید و زنده بمانید.+ ۹ بعد، آن عده که از مرگ نجات پیدا می‌کنند، در سرزمینی که در میان ملت‌ها به اسارت برده می‌شوند، مرا به یاد خواهند آورد.+ آن‌ها متوجه خواهند شد که چطور دلم را شکستند، چون دل خیانتکارشان باعث شد که از من دور شوند + و چشمان شهوترانشان باعث شد که به پرستش بت‌های نفرت‌انگیز کشیده شوند.+ بنابراین، از کارهای زشت و شریرانه‌شان بیزار می‌شوند و احساس شرمندگی می‌کنند.+ ۱۰ آن‌ها خواهند فهمید که من یَهُوَه هستم و متوجه می‌شوند که وقتی تهدیدشان کردم و گفتم این بلا را به سرشان می‌آورم، حرف‌هایم پوچ و توخالی نبود.»›»+
۱۱ یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: «از غم و اندوه، دست‌هایت را روی سرت بگذار* و پاهایت را به زمین بکوب و به خاطر همهٔ کارهای زشت و شریرانه‌ای که قوم اسرائیل انجام داده آه و ناله کن، چون این قوم بر اثر جنگ، قحطی و بیماری از بین خواهند رفت!+ ۱۲ کسانی که دور هستند، از بیماری خواهند مرد و کسانی که نزدیکند در جنگ کشته می‌شوند. هر کسی که جان سالم به در ببرد و از بین نرود، از قحطی می‌میرد. به این ترتیب، من خشم شدیدم را بر سرشان خالی می‌کنم.+ ۱۳ آن‌ها در اطراف مذبح‌هایشان، روی هر تپهٔ بلند و بر قلّهٔ تمام کوه‌ها، زیر هر درخت پرشاخ و برگ و زیر شاخه‌های درختان تنومند، هدیه‌های خوشبو* به بت‌های نفرت‌انگیزشان تقدیم می‌کردند تا آن‌ها را خشنود کنند.+ وقتی جسدهای کشته‌شدگانشان در این مکان‌ها و در میان بت‌های نفرت‌انگیزشان بیفتند،+ آن وقت خواهند فهمید که من یَهُوَه هستم.+ ۱۴ من دستم را برای نابودی آن‌ها دراز می‌کنم و سرزمینشان را ویران می‌کنم؛ پس تمام جاهایی که در آن زندگی می‌کنند حتی خراب‌تر از بیابانی می‌شود که نزدیک دِبله است. آن وقت خواهند فهمید که من یَهُوَه هستم.»