اِشَعْیا

۶۶ یَهُوَه می‌گوید:‏

‏«آسمان‌ها تخت پادشاهی من،‏ و زمین زیرپایی من است.‏+

۳ وقتی کسی گاوی را قربانی می‌کند،‏ مثل این است که انسانی را کشته است.‏+

وقتی کسی گوسفندی را قربانی می‌کند مثل این است که گردن سگی را می‌شکند.‏+

وقتی کسی هدیه‌ای تقدیم می‌کند،‏ انگار خون خوک تقدیم کرده است.‏+

وقتی کسی کُندُر را به عنوان یادگاری می‌سوزاند،‏+ انگار با وِردهای جادوگری برکت می‌خواهد.‏*‏+

۵ ای کسانی که برای کلام یَهُوَه احترام عمیق قائلید،‏* به پیام او گوش کنید:‏

‏«برادرانتان که به خاطر نام من از شما متنفرند و شما را رد می‌کنند،‏ گفتند:‏ ‹جلال بر یَهُوَه!‏›‏+

۶ گوش کنید!‏ از شهر و از معبد صدای بلندی می‌آید!‏

این صدای یَهُوَه است که دشمنانش را به سزای کارهایشان می‌رساند.‏

۷ آن زن قبل از شروع درد زایمان،‏ فرزندی به دنیا آورد؛‏+

قبل از شروع درد زایمان پسری زایید.‏

۸ آیا تا حالا کسی چنین چیزی را شنیده،‏

یا چنین اتفاق عجیبی را دیده است؟‏

مگر ممکن است که سرزمینی در یک روز به وجود بیاید؟‏

مگر ممکن است قومی در یک لحظه به دنیا بیاید؟‏

اما صَهیون به محض این که درد زایمانش شروع شد،‏ پسرانش را به دنیا آورد.‏

۹ یَهُوَه می‌گوید:‏ «مگر می‌شود که من بچه را تا مرحلهٔ تولّد برسانم،‏ ولی بعد نگذارم به دنیا بیاید!‏»‏

خدای تو می‌گوید:‏ «مگر می‌شود که بگذارم زایمانت شروع شود و بعد مانع آن شوم!‏»‏

۱۰ ای همهٔ کسانی که اورشلیم را دوست دارید،‏+ با اورشلیم شادی کنید و برایش خوشحال باشید.‏+

۱۲ یَهُوَه می‌گوید:‏

۱۷ یَهُوَه می‌گوید:‏ «کسانی که خودشان را برای وارد شدن به باغ‌ها*‏+ پاک و مقدّس می‌کنند و دنبال یک نفر که در وسط است به آنجا می‌روند و کسانی که گوشت خوک + و موش + و چیزهای نفرت‌انگیز دیگر می‌خورند،‏ همه با هم نابود خواهند شد.‏ ۱۸ من از کارها و افکارشان آگاهم.‏ برای همین خواهم آمد تا مردمی را از بین همهٔ ملت‌ها و زبان‌ها جمع کنم؛‏ آن‌ها می‌آیند و شکوه و جلال مرا خواهند دید.‏»‏

۱۹ ‏«من نشانه‌ای در میان آن‌ها خواهم گذاشت و بعضی از بازماندگان را به سرزمین‌های ملت‌های دیگر که چیزی در مورد من نشنیده‌اند و شکوه مرا ندیده‌اند خواهم فرستاد،‏ یعنی به تَرشیش،‏+ فول و لود + که ساکنانشان تیراندازانی ماهرند و بعضی از آن‌ها را به توبال،‏ یاوان + و جزیره‌های دوردست.‏ آن بازماندگان،‏ شکوه و جلال مرا در میان ملت‌ها اعلام خواهند کرد.‏»‏+ ۲۰ یَهُوَه می‌گوید:‏ «آن‌ها برادرانتان را از همهٔ ملت‌ها + سوار بر اسب‌ها،‏ ارابه‌ها،‏ درشکه‌ها،‏ قاطرها و شترهای تیزرو به عنوان هدیه‌ای برای من،‏ به کوه مقدّس من یعنی اورشلیم خواهند آورد،‏ درست همان طور که اسرائیلیان هدیه‌های خودشان را در ظرفی پاک به معبد من که یَهُوَه هستم می‌آورند.‏» این گفتهٔ یَهُوَه است.‏

۲۱ یَهُوَه می‌گوید:‏ «همچنین بعضی از آن‌ها را به عنوان کاهن و لاوی تعیین خواهم کرد.‏»‏

۲۲ یَهُوَه می‌گوید:‏ «همان طور که آسمان‌ها و زمین جدیدی + که من می‌سازم،‏ همیشه در حضور من پابرجا خواهد ماند،‏ نسل شما و اسمتان هم باقی خواهد ماند.‏»‏+