حِزقیال
۱۴ روزی، عده‌ای از ریش‌سفیدان اسرائیل پیش من آمدند و در مقابلم نشستند.+ ۲ همان موقع این پیام از طرف یَهُوَه به من رسید: ۳ «ای پسر انسان، این مردان مصممند که بت‌های نفرت‌انگیزشان* را پرستش کنند. این کار آن‌ها باعث شده که مردم لغزش بخورند و گناه کنند. پس آیا درست است که به آن‌ها اجازه دهم از من راهنمایی بخواهند؟+ ۴ حالا به آن‌ها بگو، ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: «اگر یک اسرائیلی مصمم باشد که بت‌های نفرت‌انگیزش را پرستش کند و با این کارش باعث شود که مردم بلغزند و گناه کنند، بعد بیاید و از یک پیامبر راهنمایی بخواهد، من که یَهُوَه هستم، با توجه به بت‌های زیاد و نفرت‌انگیزش، جوابی به او می‌دهم که سزاوارش باشد. ۵ من در دل قوم اسرائیل ترس و وحشت می‌اندازم،* چون همهٔ آن‌ها از من دور شده‌اند و بت‌های نفرت‌انگیزشان را پرستش می‌کنند.»›+
۶ «پس به قوم اسرائیل بگو، ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: «از پرستش بت‌های نفرت‌انگیزتان دست بکشید و به سوی من برگردید. از تمام کارهای زشت و زننده‌تان دست بکشید،+ ۷ چون اگر کسی از قوم اسرائیل یا از بیگانگانی که در اسرائیل زندگی می‌کنند مرا ترک کند و مصمم باشد که بت‌های نفرت‌انگیزش را بپرستد و با این کارش باعث شود که مردم لغزش بخورند و گناه کنند، بعد بیاید و از پیامبر من راهنمایی بخواهد،+ من که یَهُوَه هستم، شخصاً جوابش را می‌دهم. ۸ من به ضدّ او خواهم بود و کاری می‌کنم که او درس عبرتی برای دیگران باشد و او را زبانزد همه می‌کنم* و از بین می‌برم؛*+ آن وقت خواهید فهمید که من یَهُوَه هستم.»›
۹ «‹اما اگر آن پیامبر فریب بخورد و به او جواب دهد، من که یَهُوَه هستم آن پیامبر را فریب داده‌ام.+ من دستم را به ضدّ او بلند می‌کنم و او را از میان قوم اسرائیل که قوم من هستند، محو و نابود خواهم کرد. ۱۰ گناه کسانی که از آن پیامبر راهنمایی خواسته‌اند به اندازهٔ گناه آن پیامبر است؛ آن‌ها برای گناهانشان حساب پس خواهند داد، ۱۱ تا قوم اسرائیل دیگر از من دور نشوند و خودشان را به گناه آلوده نکنند. آن‌ها قوم من خواهند بود و من خدای آن‌ها خواهم بود.›+ این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.»
۱۲ بعد دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید: ۱۳ «ای پسر انسان، اگر مردم سرزمینی به من وفادار نمانند و گناه کنند، دستم را به ضدّ آن سرزمین بلند می‌کنم و ذخیرهٔ غذایی‌اش را از بین می‌برم.*+ من آن سرزمین را چنان دچار قحطی می‌کنم که هیچ انسان یا حیوانی در آن زنده نماند.+ ۱۴ ‹حتی اگر این سه مرد، یعنی نوح،+ دانیال + و ایّوب + هم در آن سرزمین بودند، به دلیل درستکاری‌شان فقط می‌توانستند جان خودشان را نجات دهند.›+ این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.»
۱۵ «‹یا فرض کن کاری کنم که حیوانات وحشی و خطرناک به این سرزمین هجوم بیاورند و ساکنانش را از بین ببرند و آنجا را ویران کنند، طوری که هیچ کس از ترس آن حیوانات وحشی از آنجا عبور نکند.+ ۱۶ یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید، ‹به حیات خودم قسم که حتی اگر این سه مرد در آن سرزمین بودند، نمی‌توانستند پسران یا دخترانشان را نجات دهند. آن‌ها فقط می‌توانستند جان خودشان را نجات دهند و آن سرزمین، غیر قابل سکونت می‌شد.›»
۱۷ «‹یا فرض کن که آن سرزمین را گرفتار جنگ* کنم + و بگویم: «شمشیر از آن سرزمین عبور کند» و هیچ انسان و حیوانی را در آن زنده نگذارم.+ ۱۸ اگر این سه مرد خداترس در آن سرزمین بودند، به حیات خودم قسم که حتی نمی‌توانستند پسران یا دخترانشان را نجات دهند. آن‌ها فقط می‌توانستند جان خودشان را نجات دهند.› این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.»
۱۹ «‹یا فرض کن ساکنان آن سرزمین را به بیماری همه‌گیر دچار کنم + و با ریختن خون مردم، خشمم را بر سر آن سرزمین خالی کنم، طوری که هیچ انسان یا حیوانی در آن زنده نماند.› ۲۰ یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹به حیات خودم قسم که حتی اگر نوح،+ دانیال + و ایّوب + در آن سرزمین بودند، نمی‌توانستند پسران یا دخترانشان را نجات دهند، بلکه به دلیل درستکاری‌شان فقط می‌توانستند جان خودشان را نجات دهند.›»+
۲۱ «یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹همهٔ این اتفاقات موقعی می‌افتند که من برای مجازات اورشلیم این چهار بلا،* یعنی جنگ، قحطی، حیوانات وحشی و خطرناک و بیماری همه‌گیر را به آنجا بفرستم + و انسان‌ها و حیوانات را در آنجا از بین ببرم.+ ۲۲ اما عده‌ای با فرزندانشان، چه پسر و چه دختر، در آن شهر باقی می‌مانند و نجات پیدا می‌کنند و از آنجا بیرون می‌آیند.+ آن‌ها پیش شما می‌آیند و وقتی کارها و رفتارشان را ببینید، مصیبتی که بر سر اورشلیم آوردم و کارهایی که با آن شهر کردم باعث تسلّی شما خواهد شد.›»
۲۳ «یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹وقتی کارهای آن‌ها و رفتارشان را ببینید، تسلّی پیدا می‌کنید و می‌فهمید بی‌دلیل نبود که آن کارها را با اورشلیم کردم.›»+