اِرْمیا
۶ ای خاندان بنیامین، از اورشلیم فرار کنید و به جای امنی بروید!
در تِقوعا شیپور را به صدا درآورید،+
و برای اعلام خطر، آتشی در بِیت‌هَکّاریم روشن کنید،
چون بلا و مصیبت بزرگی از سمت شمال به این طرف می‌آید!+
۲ دختر صَهیون* مثل زنی زیبا و نازپرورده* است.+
۳ چوپانان همراه گله‌هایشان به اورشلیم خواهند آمد،
۴ «خودتان را برای جنگ با اورشلیم آماده* کنید!
بلند شوید! بیایید در وقت ظهر به آنجا حمله کنیم!»
«وای بر ما، چون دیر شده،
و چیزی نمانده که روز به پایان برسد و هوا تاریک شود!»
۵ «بلند شوید! بیایید شب حمله کنیم،
و برج‌های مستحکمش را از بین ببریم!»+
۶ یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید:
«درختان را قطع کنید و جلوی دیوارهای اورشلیم پشته* بسازید!+
این شهر باید برای کارهایش جوابگو باشد،
چون پر از ظلم و ستم شده است.+
۷ همان طور که آب‌انبار، آب را تازه و خنک نگه می‌دارد،
اورشلیم هم شرارت را در درونش تازه نگه می‌دارد.
من صدای خشونت و ویرانی را از داخل شهر می‌شنوم،+
و دائم شاهد بیماری و بلاهای آن هستم.
۸ ای اورشلیم، به هشدار من توجه کن، وگرنه از تو بیزار می‌شوم و به تو پشت می‌کنم،+
و تو را ویران و به زمینی خالی از سکنه تبدیل می‌کنم.»+
۹ یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید:
«درست مثل کسی که آخرین انگورهای درخت انگور را می‌چیند، باقی‌ماندگان اسرائیل هم خوشه‌چینی خواهند شد!
پس مثل کسی که انگور می‌چیند، دوباره دست خود را به طرف شاخه‌های درخت انگور دراز کن!»
۱۰ «با چه کسانی باید صحبت کنم و این هشدار را بدهم؟
چه کسی به حرف‌های من گوش می‌دهد؟
آن‌ها گوش‌هایشان را بسته‌اند و نمی‌توانند بشنوند؛+
آن‌ها به کلام یَهُوَه با دیدهٔ حقارت نگاه می‌کنند،+
و هیچ علاقه‌ای به آن ندارند.
۱۱ خشم یَهُوَه آنقدر وجودم را پر کرده که دیگر نمی‌توانم آن را در خودم نگه دارم.»+
«خشم مرا بر سر همه بریز،
از کودکانی که در کوچه‌ها هستند گرفته تا جوانانی که دور هم جمع می‌شوند.+
همهٔ آن‌ها به اسارت برده خواهند شد؛
هم مردان و همسرانشان،
هم سالمندان و افراد بسیار پیر.+
۱۲ خانه‌ها، مزرعه‌ها و حتی زنانشان به دست دیگران خواهند افتاد،+
چون من تمام ساکنان این سرزمین را مجازات خواهم کرد.»
این گفتهٔ یَهُوَه است.
۱۳ «همهٔ آن‌ها از کوچک تا بزرگ با فریبکاری دنبال سودجویی هستند؛+
همهٔ پیامبران و کاهنان هم کلاهبرداری می‌کنند،+
۱۴ و زخم‌های قومم را به طور سطحی* شفا می‌دهند،
و می‌گویند: ‹صلح برقرار است! صلح برقرار است!›
در حالی که هیچ صلحی وجود ندارد.+
۱۵ آیا این قوم از کارهای زشتشان ذرّه‌ای شرمنده‌اند؟
نه، اصلاً شرمنده نیستند!
آن‌ها از شرم و حیا چیزی نمی‌دانند!+
پس وقتی آن‌ها را مجازات کنم، سرنگون می‌شوند،*
و بین کشته‌شدگان خواهند افتاد.» این گفتهٔ یَهُوَه است.
۱۶ یَهُوَه می‌گوید:
«سر چهارراه‌ها بایستید و نگاه کنید.
سراغ جاده‌های قدیمی را بگیرید،
و بپرسید که راه درست کجاست،
و از آن راه بروید تا آسایش و آرامش داشته باشید.»+
اما می‌گویند: «ما نمی‌خواهیم از آن راه برویم.»+
۱۷ خدا می‌گوید: «من دیده‌بانانی تعیین کردم که گفتند،
‹به صدای شیپور گوش کنید!›»+
اما آن‌ها می‌گویند: «ما نمی‌خواهیم گوش کنیم!»+
۱۸ خدا می‌گوید:
«پس، ای ملت‌ها بشنوید!
ای قوم، بدانید که برای آن‌ها چه اتفاقی خواهد افتاد.
۱۹ ای زمین، گوش بده!
من به‌زودی بلایی به سر این قوم می‌آورم +
که نتیجهٔ نقشه‌های شریرانهٔ خودشان است،
چون کلام مرا نادیده گرفتند،
و قوانین* مرا زیر پا گذاشتند.
۲۰ چه فایده‌ای دارد که از سَبا برایم کُندُر می‌آورید،
و از سرزمین‌های دوردست، نی معطر؟
من قربانی‌های سوختنی شما را قبول نمی‌کنم،
و قربانی‌هایتان مرا خوشحال نمی‌کنند.»+
۲۱ به همین دلیل، یَهُوَه می‌گوید:
«من سر راه این قوم سنگ‌های لغزش می‌گذارم
تا آن‌ها لغزش بخورند و بیفتند.
پدران و پسران با هم،
و همسایگان و دوستانشان لغزش خواهند خورد،
و همگی از بین خواهند رفت.»+
۲۲ یَهُوَه می‌گوید:
۲۳ آن‌ها به کمان و نیزه مسلحند؛
سنگدل و بی‌رحمند،
و وقتی بر اسب‌هایشان سوارند،+
صدایشان مثل دریای خروشان است!
ای دختر صَهیون، آن‌ها مثل جنگجویان، برای جنگ با تو صف‌آرایی کرده‌اند!»
۲۴ ما این خبر را شنیده‌ایم.
برای همین دست‌هایمان سست شده،+
و مثل زنی که در حال زایمان است،
نگرانی و درد، وجودمان را گرفته است.+
۲۵ «به مزرعه نروید،
و روی جاده‌ها قدم نزنید،
چون دشمن به شمشیر مسلّح است،
و مردم در همه جا در ترس و وحشتند.
مثل کسی که برای تنها پسرش سوگواری می‌کند، شما هم گریه و زاری کنید و ماتم بگیرید،+
چون آن نابودکننده به طور ناگهانی به ما حمله خواهد کرد!»+
۲۷ «من تو* را سنگ محک کرده‌ام
تا همان طور که فلز را محک می‌زنند، قومم را محک بزنی.
پس کارها و رفتارشان را با دقت ارزیابی کن.
۲۸ همهٔ آن‌ها خیلی یکدنده و سرسختند؛+
مثل مس و آهن هستند.
به این طرف و آن طرف می‌روند و به دیگران تهمت می‌زنند،+
و تک‌تک آن‌ها فاسد شده‌اند.
۲۹ دمندهٔ کوره* سوخته شده و از بین رفته است.
سرب از آتش کوره به دست می‌آید.
۳۰ آن‌ها به طور حتم پیش مردم به «نقرهٔ ناخالص» معروف می‌شوند،
چون یَهُوَه آن‌ها را رد کرده است.»+