اِرْمیا
۳۱ یَهُوَه می‌گوید: «در آن زمان، من خدای تمام خاندان‌های اسرائیل خواهم بود و آن‌ها قوم من خواهند بود.»+
۲ یَهُوَه چنین می‌گوید:
«وقتی اسرائیلیان در راه استراحتگاه خود بودند،
کسانی که از شمشیر جان سالم به در بردند، در بیابان مورد لطف من قرار گرفتند.»
۳ یَهُوَه از دوردست‌ها به من ظاهر شد و گفت:
«با محبت جاودان تو را دوست داشته‌ام.
به همین دلیل، تو را با محبت پایدار* به سوی خودم جذب کرده‌ام.*+
۴ تو را بازسازی می‌کنم و بازسازی خواهی شد.+
۵ دوباره روی کوه‌های سامره باغ‌های انگور خواهید داشت،+
و کسانی که درختان انگور می‌کارند، از خوردن میوه‌هایشان لذّت خواهند برد.+
۶ روزی می‌رسد که دیده‌بان‌ها روی کوه‌های اِفرایِم فریاد می‌زنند و می‌گویند:
‹بلند شوید! بیایید تا با هم به صَهیون و به حضور یَهُوَه خدایمان برویم!›»+
۷ یَهُوَه می‌گوید:
«با شادی برای یعقوب سرود بخوانید!
از شادی فریاد بزنید، چون شما در رأس همهٔ ملت‌ها قرار دارید!+
پیام را اعلام کنید! خدا را ستایش کنید و بگویید:
‹ای یَهُوَه، قومت را که باقی‌ماندگان اسرائیل هستند، نجات بده!›+
۸ من آن‌ها را از سرزمینی که در شمال است برمی‌گردانم،+
و آن‌ها را از دورترین نقاط دنیا جمع خواهم کرد.+
در میان آن‌ها افراد نابینا و لنگ،+
زنان باردار و زنانی که وقت زایمانشان رسیده است، خواهند بود.
همگی آن‌ها به صورت یک جمعیت بزرگ به اینجا برمی‌گردند.+
۹ با گریه و زاری خواهند آمد،+
و در حالی که دعا و التماس می‌کنند، من آن‌ها را هدایت خواهم کرد.+
برای این که لغزش نخورند،
من آن‌ها را از راه‌های هموار به طرف نهرهای آب راهنمایی می‌کنم،
چون من پدر اسرائیل هستم و اِفرایِم نخست‌زادهٔ من است.»+
۱۰ ای ملت‌ها، کلام یَهُوَه را بشنوید،
و آن را در جزیره‌های دوردست اعلام کنید و به همه بگویید:+
«همان خدایی که قوم اسرائیل را پراکنده کرد، دوباره آن‌ها را دور هم جمع خواهد کرد.
او مثل چوپانی که از گله‌اش مراقبت می‌کند، از قومش مراقبت خواهد کرد.+
۱۲ آن‌ها خواهند آمد و از شادی بر روی کوه صَهیون آواز خواهند خواند؛+
از نیکویی‌های یَهُوَه،
یعنی از گندم، شراب تازه و روغن،+
و از برّه‌ها و گوساله‌ها غرق شادی خواهند شد.+
۱۳ در آن زمان، دختران باکره از شادی خواهند رقصید،
و مردان از پیر و جوان، همگی شادی خواهند کرد.+
من به آن‌ها تسلّی خواهم داد،+
و ماتمشان را به شادی و غمشان را به خوشی تبدیل خواهم کرد.+
۱۴ من کاهنان را با غذای فراوان سیر خواهم کرد،
و قومم از نعمت‌هایی که به آن‌ها می‌دهم* خوشحال و راضی خواهند بود.»+ این گفتهٔ یَهُوَه است.
۱۵ یَهُوَه می‌گوید:
«صدایی در رامه به گوش می‌رسد،+ صدای گریه و زاری و آه و نالهٔ بسیار تلخ؛+
راحیل برای پسرانش* گریه می‌کند.
۱۶ یَهُوَه می‌گوید:
«دیگر گریه و زاری نکن و اشک نریز،
چون برای کارهایی که کرده‌ای، به تو پاداش خواهم داد.
پسرانت از سرزمین دشمن برمی‌گردند.»+ این گفتهٔ یَهُوَه است.
۱۷ یَهُوَه می‌گوید: «به آینده‌ات امیدوار باش،+
چون پسرانت به سرزمین* خودشان برمی‌گردند.»+
۱۸ «من آه و نالهٔ اِفرایِم را شنیده‌ام که می‌گوید،
‹من مثل گوساله‌ای بودم که هنوز شخم زدن یاد نگرفته است،
ولی تو مرا اصلاح کردی و من اصلاح شدم.
کاری کن که برگردم، آن وقت فوراً به سوی تو برمی‌گردم،
چون تو ای یَهُوَه، خدای من هستی.
به خاطر کارهایی که در جوانی‌ام کرده بودم،+
شرمنده شدم و احساس حقارت کردم.›»
۲۰ «آیا اِفرایِم پسر عزیز و پرارزش من نیست؟+
با این که بارها او را سرزنش کرده‌ام، هنوز او را فراموش نکرده‌ام.
برای همین، دلم برایش می‌تپد،+
و حتماً به او رحم خواهم کرد.»+ این گفتهٔ یَهُوَه است.
۲۱ «راه را برای خودتان علامت‌گذاری کنید،
و در طول راه علائمی نصب کنید.+
به شاهراه، یعنی راهی که باید بروید، دقت کنید.+
ای قوم اسرائیل* برگردید! به شهرهایتان برگردید!
۲۲ ای دختر بی‌وفا، تا کی می‌خواهی سرگردان باشی؟
چون یَهُوَه چیز جدیدی بر روی زمین به وجود آورده:
زنی مشتاقانه دنبال مردی خواهد رفت.»
۲۳ یَهُوَه خدای لشکرها و خدای اسرائیل می‌گوید: «وقتی اسیران قومم را جمع کنم و به سرزمین یهودا و شهرهایش برگردانم، دوباره خواهند گفت: ‹ای مسکن عدالت،+ ای کوه مقدّس،+ یَهُوَه به تو برکت دهد.› ۲۴ آن وقت شهرنشینان، کشاورزان و چوپانان، همه با هم در یهودا زندگی خواهند کرد.+ ۲۵ من به خستگان نیرویی تازه خواهم داد و نیازهای ضعیفان را برآورده خواهم کرد.»+
۲۶ همان لحظه بیدار شدم و به اطرافم نگاه کردم. خواب من برایم شیرین بود.
۲۷ یَهُوَه می‌گوید: «روزهایی می‌آید که سرزمین اسرائیل و یهودا را از انسان و حیوانات اهلی پر می‌کنم.»+
۲۸ یَهُوَه می‌گوید: «همان طور که در گذشته آماده بودم تا آن‌ها را ریشه‌کن و واژگون کنم، فرو بریزم،+ و زخمی و نابود کنم، الآن هم آماده‌ام تا آن‌ها را بنا و زیاد کنم.*+ ۲۹ در آن زمان، دیگر نمی‌گویند: ‹پدران غوره خوردند، ولی دندان‌های پسرانشان کند شد.›+ ۳۰ هر کس به دلیل گناه خودش خواهد مرد. هر کس که غوره بخورد، دندان‌های خودش کند خواهد شد.»
۳۱ یَهُوَه می‌گوید: «زمانی می‌آید که با خاندان اسرائیل و با خاندان یهودا عهد جدیدی می‌بندم.+ ۳۲ این عهد مثل عهد قبلی نخواهد بود؛ من آن عهد را وقتی با اجدادشان بستم که دستشان را گرفتم و آن‌ها را از سرزمین مصر بیرون آوردم.+ ولی اجدادشان آن عهد را شکستند،+ هرچند که من ارباب حقیقی آن‌ها* بودم.» این گفتهٔ یَهُوَه است.
۳۳ یَهُوَه می‌گوید: «این عهدی است که بعد از آن زمان با خاندان اسرائیل خواهم بست: من قوانینم را در وجودشان می‌گذارم + و آن‌ها را بر دلشان می‌نویسم.+ من خدایشان خواهم بود و آن‌ها قوم من خواهند بود.»+
۳۴ یَهُوَه می‌گوید: «در آن زمان، دیگر لازم نیست که کسی به همنوع* یا برادرش تعلیم بدهد و بگوید، ‹یَهُوَه را بشناس!›+ چون همه، از کوچک تا بزرگ، مرا خواهند شناخت.+ من هم خطاهایشان را می‌بخشم و گناهانشان را دیگر به یاد نمی‌آورم.»+
۳۵ این گفتهٔ یَهُوَه است؛
خدایی که خورشید را قرار داده تا در روز روشنایی دهد،
و برای ماه و ستارگان قوانینی وضع کرده تا در شب روشنایی دهند؛
خدایی که دریا را به تلاطم درمی‌آوَرَد و امواجش را خروشان می‌کند،
او که اسمش یَهُوَه خدای لشکرهاست،+ می‌گوید:
۳۶ «تا زمانی که این قوانین برقرار است،
نسل اسرائیل هم به عنوان یک قوم در حضور من باقی خواهند ماند.»+ این گفتهٔ یَهُوَه است.
۳۷ یَهُوَه می‌گوید: «همان طور که نمی‌توان آسمان‌ها را اندازه گرفت و به بنیاد زمین دست پیدا کرد، من هم کل نسل اسرائیل را با وجود همهٔ کارهایی که انجام داده‌اند، ترک نمی‌کنم!»+ این گفتهٔ یَهُوَه است.
۳۸ یَهُوَه می‌گوید: «زمانی می‌آید که سراسر شهر اورشلیم، از برج حَنَن‌ئیل + تا دروازهٔ زاویه،+ برای یَهُوَه بازسازی خواهد شد.+ ۳۹ ریسمان اندازه‌گیری + تا تپهٔ جارِب مستقیم پیش خواهد رفت و از آنجا به سمت جوعه دور خواهد زد. ۴۰ تمام درّه‌ای* که لاشه‌ها و خاکسترها* در آن انداخته می‌شوند، و تمام مزرعه‌ها تا درّهٔ قِدرون + و تا گوشهٔ دروازهٔ اسب + در ضلع شرقی شهر، برای یَهُوَه مقدّس خواهد بود.+ این محدوده دیگر هیچ وقت به دست دشمن نمی‌افتد و نابود نمی‌شود.»