اول پادشاهان

۱۷ ایلیای*‏+ تِشبی که از اهالی جِلعاد بود + به اَخاب گفت:‏ «به حیات یَهُوَه خدای اسرائیل،‏ خدایی که به او خدمت می‌کنم* قسم می‌خورم که برای چند سال نه شبنمی خواهد بود و نه بارانی،‏ مگر به گفتهٔ من!‏»‏+

۲ آن وقت یَهُوَه به او گفت:‏ ۳ ‏«از اینجا به طرف شرق برو و در درّهٔ* کِریت،‏ در شرق رود اردن مخفی شو.‏ ۴ در آنجا از آب نهر بنوش و من به کلاغ‌ها فرمان می‌دهم که برایت غذا بیاورند.‏»‏+ ۵ او فوراً راه افتاد و طبق کلام یَهُوَه عمل کرد؛‏ او رفت و در درّهٔ* کِریت،‏ در شرق رود اردن ماند.‏ ۶ کلاغ‌ها هر روز،‏ هم صبح و هم عصر برایش نان و گوشت می‌آوردند و او از آب نهر می‌نوشید.‏+ ۷ اما چون در آن سرزمین باران نمی‌بارید،‏+ بعد از مدتی آب نهر خشک شد.‏

۸ یَهُوَه به او گفت:‏ ۹ ‏«بلند شو و به صَرَفه که در صیدون* است برو و در آنجا بمان.‏ من در آنجا به بیوه‌زنی فرمان می‌دهم که به تو غذا بدهد.‏»‏+ ۱۰ پس او بلند شد و به صَرَفه رفت.‏ وقتی به ورودی شهر رسید،‏ بیوه‌زنی را دید که هیزم جمع می‌کرد.‏ ایلیا او را صدا زد و گفت:‏ «لطفاً کمی آب در پیاله‌ای برایم بیاور تا بنوشم.‏»‏+ ۱۱ وقتی بیوه‌زن می‌رفت که آب بیاورد،‏ ایلیا او را صدا زد و گفت:‏ «لطفاً یک تکه نان هم برایم بیاور.‏» ۱۲ بیوه‌زن گفت:‏ «به حیات یَهُوَه خدایت قسم که نان ندارم.‏ فقط در ظرفی بزرگ یک مشت آرد دارم و در کوزه‌ای کوچک کمی روغن.‏+ الآن هم هیزم جمع می‌کنم تا بروم و چیزی برای خودم و پسرم درست کنم.‏ این غذای آخر ماست و بعد می‌میریم.‏»‏

۱۳ ایلیا به او گفت:‏ «نترس.‏ به خانه برو و کاری را که گفتی انجام بده.‏ اما با چیزی که برایت باقی مانده،‏ اول برای من یک نان گرد کوچک بپز و پیش من بیاور.‏ بعد چیزی برای خودت و پسرت درست کن،‏ ۱۴ چون یَهُوَه خدای اسرائیل می‌گوید:‏ ‹تا زمانی که یَهُوَه روی این زمین باران نباراند،‏ نه ظرف بزرگ آرد خالی می‌شود و نه کوزهٔ کوچک روغن.‏›»‏+ ۱۵ پس او رفت و کاری را که ایلیا گفته بود،‏ انجام داد.‏ به این ترتیب،‏ ایلیا،‏ آن زن و اهل خانه‌اش روزهای زیادی غذا داشتند.‏+ ۱۶ همان طور که یَهُوَه به ایلیا گفته بود،‏ نه ظرف بزرگ آرد خالی شد و نه کوزهٔ کوچک روغن.‏

۱۷ بعد از مدتی،‏ پسر زنی که در خانه‌اش به ایلیا جا داده بود،‏ مریض شد و مریضی‌اش به قدری شدید شد که مرد.‏*‏+ ۱۸ پس آن زن به ایلیا گفت:‏ «ای مرد خدا،‏ چه دشمنی‌ای با من داری؟‏ آیا آمده‌ای که گناهان مرا به یادم بیاوری و پسرم را بکشی؟‏»‏+ ۱۹ اما ایلیا به او گفت:‏ «پسرت را به من بده.‏» ایلیا او را از آغوش مادرش گرفت و به اتاق روی پشت‌بام که در آن زندگی می‌کرد،‏ برد و او را روی تخت خود خواباند.‏+ ۲۰ ایلیا با صدای بلند به یَهُوَه گفت:‏ «ای یَهُوَه خدا،‏+ آیا تو به این بیوه‌زن هم که من در خانه‌اش زندگی می‌کنم ضرر می‌رسانی و می‌گذاری پسرش بمیرد؟‏» ۲۱ بعد سه بار روی جسد بچه خم شد و با صدای بلند به یَهُوَه گفت:‏ «ای یَهُوَه خدای من،‏ لطفاً بگذار زندگی این بچه به او برگردد.‏» ۲۲ یَهُوَه به درخواست ایلیا عمل کرد + و زندگی بچه به او برگشت و دوباره زنده شد.‏+ ۲۳ ایلیا بچه را برداشت و از اتاقِ روی پشت‌بام به داخل خانه آورد و او را به مادرش داد و گفت:‏ «ببین پسرت زنده است.‏»‏+ ۲۴ زن به ایلیا گفت:‏ «الآن فهمیدم که تو واقعاً مرد خدایی + و کلام یَهُوَه که از دهان تو بیرون می‌آید،‏ حقیقت است.‏»‏