دانیال

۱۲ ‏«در آن دوران،‏ میکائیل،‏*‏+ آن امیر بزرگ + که برای کمک به قومت کنارشان ایستاده است،‏ وارد عمل می‌شود.‏* بعد زمان خیلی سختی پیش خواهد آمد که از موقع به وجود آمدن قوم‌ها تا آن زمان،‏ سابقه نداشته است.‏ در آن دوران،‏ قوم تو،‏ یعنی هر کسی که اسمش در کتاب نوشته شده،‏+ نجات پیدا خواهد کرد.‏+ ۲ خیلی از کسانی که در خاکِ زمین خوابیده‌اند بیدار خواهند شد؛‏ عده‌ای برای زندگی ابدی و عده‌ای دیگر برای شرمساری و حقارت ابدی.‏

۳ ‏«کسانی که درک و فهم* دارند،‏ مثل روشنایی روز خواهند درخشید و کسانی که عدهٔ زیادی را به راه راست هدایت خواهند کرد،‏ برای همیشه و تا ابد مثل ستارگان،‏ درخشان خواهند بود.‏

۴ ‏«اما تو ای دانیال،‏ این گفته‌ها را مثل یک راز پیش خودت نگهدار و این کتاب را تا زمان آخر مهر و موم کن.‏+ عدهٔ زیادی در آن خواهند گشت* و شناخت و دانش حقیقی زیاد خواهد شد.‏»‏+

۵ بعد،‏ من که دانیال هستم،‏ نگاه کردم و دو نفر دیگر را دیدم.‏ یکی از آن‌ها در این طرف رودخانه ایستاده بود و نفر دیگر در آن طرف رودخانه.‏+ ۶ یکی از آن‌ها به آن کسی که لباس کتان پوشیده بود + و بالای رودخانه ایستاده بود،‏ گفت:‏ «چقدر طول می‌کشد تا همهٔ این اتفاقات عجیب و شگفت‌انگیز به پایان برسد؟‏» ۷ بعد من صدای آن کسی را که لباس کتان پوشیده بود و بالای رودخانه ایستاده بود،‏ شنیدم.‏ او دست راست و چپش را به طرف آسمان بلند کرد و به خدایی که تا ابد زنده است قسم خورد و گفت:‏+ «این وضعیت تا سه زمان و نیم* طول می‌کشد.‏ به محض این که قدرت قوم مقدّس را کاملاً از بین ببرند،‏*‏+ همهٔ این‌ها به پایان می‌رسد.‏»‏

۸ من این را شنیدم،‏ ولی نتوانستم معنی‌اش را بفهمم؛‏+ پس،‏ از او سؤال کردم:‏ «ای سَرورم،‏ آخرِ این اتفاقات چه می‌شود؟‏»‏

۹ او جواب داد:‏ «دانیال،‏ حالا برو،‏ چون چیزهایی که گفتم باید تا زمان آخر یک راز بماند و مهر و موم شود.‏+ ۱۰ در آن زمان،‏ عدهٔ زیادی خودشان را پاک و سفید می‌کنند و تصفیه می‌شوند.‏+ شریران به کارهای شریرانه‌شان ادامه می‌دهند و هیچ کدام از شریران این گفته‌ها را درک نخواهند کرد،‏ اما کسانی که درک و فهم دارند،‏ این گفته‌ها را خواهند فهمید.‏+

۱۱ ‏«از زمانی که تقدیم قربانی‌های روزانه* متوقف شود + و آن ویرانگر نفرت‌انگیز برپا شود،‏+ ۱۲۹۰ روز خواهد گذشت.‏

۱۲ ‏«کسانی که با اشتیاق منتظر بمانند و به پایان آن ۱۳۳۵ روز برسند،‏ شاد و خوشحال خواهند بود!‏

۱۳ ‏«اما تو راهت را تا آخر ادامه بده.‏ تو استراحت خواهی کرد،‏ ولی در آخر این روزها،‏ بلند خواهی شد تا پاداشت* را بگیری.‏»‏*‏+