ایّوب
۳۴ اِلیهو به صحبتش ادامه داد و گفت:
۲ «ای مردان دانا، به سخنان من گوش دهید؛
ای عالمان، حرف‌هایم را بشنوید.
۳ همان طور که زبان مزهٔ غذا را می‌چشد،
گوش هم کلمات را می‌سنجد.
۴ پس بیایید بین خودمان مشخص کنیم که چه چیزی درست است،
بیایید خودمان تصمیم بگیریم که چه چیزی خوب است،
۶ آیا باید دروغ بگویم تا به نفعم حکم صادر شود؟
گناهی نکرده‌ام، با این حال زخم‌هایم علاج‌ناپذیرند.›+
۷ آیا کسی مثل ایّوب وجود دارد
که مسخره شدن برایش مثل نوشیدن آب باشد؟
۸ او با خطاکاران نشست و برخاست می‌کند،
و همنشین شریران است،+
۹ چون می‌گوید: ‹برای انسان چه فایده‌ای دارد
که برای خشنود کردن خدا تلاش کند؟›+
۱۰ ای مردان عاقل و فهمیده، به من گوش دهید:
۱۱ او هر کسی را طبق اعمالش پاداش می‌دهد و یا مجازات می‌کند،+
به این ترتیب، می‌گذارد که هر کس نتیجهٔ کارهایش* را ببیند.
۱۳ چه کسی او را مسئول زمین کرد؟
چه کسی اختیار تمام دنیا را به او داد؟
۱۴ اگر او بر ضدّ انسان‌ها بلند شود،*
و روح* و نَفَس آن‌ها را پس بگیرد،+
۱۵ همهٔ انسان‌ها با هم نابود می‌شوند،
و به خاک برمی‌گردند.+
۱۶ پس اگر درک و فهم داری خوب توجه کن،
و با دقت به چیزی که می‌گویم گوش بده.
۱۷ آیا کسی که از عدالت متنفر است، می‌تواند حکمرانی کند؟
آیا می‌خواهی کسی را که قدرتمند و عادل است محکوم کنی؟
۱۸ آیا می‌توانی به یک پادشاه بگویی: ‹به درد هیچ کاری نمی‌خوری›؟
آیا می‌توانی حاکمان را متهم کنی و بگویی: ‹شریر هستید›؟+
۱۹ خدایی هست که از امیران طرفداری نمی‌کند،
و ثروتمندان را بر فقیران ترجیح نمی‌دهد،+
چون همهٔ آن‌ها به دست او آفریده شده‌اند.+
۲۰ آن‌ها در نیمه شب با مرگ ناگهانی می‌میرند؛+
به‌شدّت می‌لرزند و از بین می‌روند؛
حتی قدرتمندان هم از میان برداشته می‌شوند، اما نه به دست انسان.+
۲۱ در واقع نگاه خدا بر تمام راه‌های انسان است،+
و هر قدمی را که برمی‌دارد، می‌بیند.
۲۳ خدا برای هیچ انسانی زمانی را تعیین نکرده
تا برای داوری در حضورش بایستد.
۲۴ خدا بدون آن که نیازی به تحقیق و بررسی باشد، قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌کند،
و دیگران را به جای آن‌ها می‌نشاند،+
۲۶ آن‌ها را به خاطر شرارتشان جلوی دیگران تنبیه می‌کند،
جایی که همه می‌توانند ببینند،+
۲۷ چون دیگر از او پیروی نمی‌کنند،+
و راه‌های او را نادیده می‌گیرند.+
۲۸ آنقدر به فقیران ظلم می‌کنند که فریاد آن‌ها به گوش خدا می‌رسد،
و خدا نالهٔ بینوایان را می‌شنود.+
۲۹ اگر خدا ساکت بماند، چه کسی می‌تواند او را محکوم کند؟
اگر رویش را بپوشاند، چه کسی می‌تواند او را ببیند؟
چه رویش را از قومی بپوشاند، چه از انسانی، نتیجه یکی است:
۳۰ یعنی شخص خدانشناس نمی‌تواند حکمرانی کند،+
و برای مردم دام بگذارد.
۳۱ کسی هست که به خدا می‌گوید،
‹با این که هیچ کار اشتباهی نکرده‌ام، مجازات شده‌ام؛+
۳۲ چیزی را که نمی‌دانم به من یاد بده؛
اگر اشتباهی کرده‌ام، دوباره آن را تکرار نمی‌کنم.›
۳۳ تو حکم خدا را رد می‌کنی، پس آیا او باید پاداشی را که می‌خواهی به تو بدهد؟
تویی که باید تصمیم بگیری، نه من.
به من بگو چه چیزهایی را خوب می‌دانی.
۳۴ کسانی که درک و فهم دارند و حرف‌هایم را می‌شنوند،
یعنی همهٔ دانایان و خردمندان خواهند گفت:
۳۵ ‹ایّوب بدون آگاهی صحبت می‌کند،+
و از حرف‌هایش معلوم است که بینشی ندارد.›
۳۶ کاش ایّوب تا جایی که امکان دارد امتحان شود،*
چون مثل شریران جواب می‌دهد!