دوم سموئیل

۱۵ مدتی بعد،‏ اَبشالوم ارابه و اسب‌هایی برای خودش تهیه کرد و ۵۰ نفر را تعیین کرد که گارد محافظ او باشند.‏+ ۲ اَبشالوم هر روز،‏ صبح زود بیدار می‌شد و کنار راهی که به دروازهٔ شهر می‌رفت،‏ می‌ایستاد.‏+ هر وقت کسی می‌خواست برای رسیدگی به مورد قضایی‌اش پیش پادشاه برود،‏+ اَبشالوم او را صدا می‌زد و می‌گفت:‏ «اهل کدام شهر هستی؟‏» اگر او می‌گفت:‏ «از یکی از طایفه‌های اسرائیل هستم،‏» ۳ اَبشالوم به او می‌گفت:‏ «شکایت تو درست و بجاست،‏ ولی کسی از طرف پادشاه اینجا نیست که به شکایت تو گوش بدهد.‏» ۴ بعد اَبشالوم می‌گفت:‏ «کاش در این سرزمین،‏ من داور بودم!‏ آن وقت هر کسی که به خاطر مورد قضایی یا شکایتی پیش من می‌آمد،‏ من برایش با عدالت داوری می‌کردم.‏»‏

۵ هر وقت کسی می‌آمد که پیش او تعظیم کند،‏ اَبشالوم او را بلند می‌کرد و می‌بوسید.‏+ ۶ اَبشالوم با همهٔ کسانی که برای داوری پیش پادشاه می‌رفتند،‏ همین کار را می‌کرد.‏ به این ترتیب،‏ اَبشالوم دل مردم اسرائیل را به دست می‌آورد.‏+

۷ بعد از چهار سال،‏* اَبشالوم به پادشاه گفت:‏ «لطفاً بگذار به حِبرون بروم + تا نذری را که برای یَهُوَه کرده‌ام،‏ ادا کنم.‏ ۸ چون وقتی غلامت در جِشور در سوریه بود،‏+ نذر کرد که اگر یَهُوَه مرا به اورشلیم برگرداند،‏ هدیه‌ای به یَهُوَه تقدیم کنم.‏»‏*‏+ ۹ پس پادشاه به او گفت:‏ «به سلامت برو.‏» بعد اَبشالوم بلند شد و به حِبرون رفت.‏

۱۰ اَبشالوم افرادی را فرستاد تا در تمام طایفه‌های اسرائیل جاسوسی کنند و به آن‌ها گفت:‏ «به محض این که صدای شیپور را شنیدید،‏ اعلام کنید که اَبشالوم در حِبرون پادشاه شده است!‏»‏+ ۱۱ اَبشالوم ۲۰۰ نفر را از اورشلیم دعوت کرد و آن‌ها با او به حِبرون رفتند،‏ ولی خبر نداشتند که اَبشالوم چه قصدی دارد.‏ ۱۲ به علاوه،‏ وقتی اَبشالوم قربانی‌هایش را تقدیم می‌کرد،‏ کسی را دنبال اَخیتوفِلِ جیلونی،‏+ مشاور داوود + که در شهر جیلو بود،‏+ فرستاد.‏ توطئهٔ اَبشالوم عملی شد و تعداد مردمی که از اَبشالوم حمایت می‌کردند،‏ روزبه‌روز بیشتر می‌شد.‏+

۱۳ بعد از مدتی،‏ یک خبرچین پیش داوود رفت و به او گفت:‏ «مردان اسرائیل دنباله‌رو اَبشالوم شده‌اند.‏»‏*‏ ۱۴ داوود بلافاصله به همهٔ خادمانش که با او در اورشلیم بودند،‏ گفت:‏ «بلند شوید،‏ باید فرار کنیم،‏+ وگرنه هیچ کدام از ما از دست اَبشالوم نجات پیدا نمی‌کند!‏ عجله کنید،‏ چون اگر او به ما برسد،‏ همهٔ ما را نابود می‌کند و مردم شهر را با شمشیر می‌کشد!‏»‏+ ۱۵ خادمان پادشاه به او گفتند:‏ «هر چه که سَرورمان پادشاه امر کند،‏ ما حاضریم انجام بدهیم.‏»‏+ ۱۶ پس پادشاه و همهٔ اهل خانه‌اش به راه افتادند،‏ ولی پادشاه ده زن دیگرش*‏+ را در کاخ گذاشت تا از آن مراقبت کنند.‏ ۱۷ پادشاه و همهٔ کسانی که همراهش بودند به راهشان ادامه دادند تا این که به بِیت‌مِرحاق رسیدند و آنجا توقف کردند.‏

۱۸ همهٔ خادمانی که همراه پادشاه بودند و همهٔ کِریتیان و فِلیتیان،‏+ همچنین جَتّیان یعنی ۶۰۰ مرد که از جَت به پادشاه پیوسته بودند،‏+ از جلوی او رد می‌شدند تا او آن‌ها را ببیند.‏ ۱۹ آن وقت پادشاه به اِتّای جَتّی گفت:‏+ «لازم نیست تو با ما بیایی.‏ برگرد و پیش پادشاه جدید بمان،‏ چون تو خارجی هستی و از وطنت تبعید شده‌ای.‏ ۲۰ تو همین دیروز آمدی،‏ پس آیا درست است که تو را با خودمان سرگردان کنم؟‏ من خودم هم نمی‌دانم به کجا می‌رویم!‏ برگرد و برادرانت را هم با خودت ببر.‏ یَهُوَه همیشه با تو باشد و به تو محبت پایدار نشان دهد.‏»‏+ ۲۱ اما اِتّای به پادشاه گفت:‏ «به حیات یَهُوَه و به جان سَرورم پادشاه قسم،‏ هر جا که سَرورم پادشاه برود من هم با او می‌روم.‏ خادمت در هر شرایطی با توست؛‏+ حتی حاضرم با تو بمیرم!‏» ۲۲ وقتی داوود این را شنید،‏ به اِتّای گفت:‏+ «تو هم با ما از درّه رد شو.‏» پس اِتّای جَتّی با همهٔ مردان و خانواده‌های آن‌ها که همراهش بودند،‏ از درّه رد شد.‏

۲۳ وقتی همهٔ این افراد از درّهٔ قِدرون عبور می‌کردند،‏+ اهالی آن منطقه با صدای بلند گریه می‌کردند و پادشاه کنار درّه ایستاده بود.‏ همهٔ این افراد از درّه عبور کردند و به راهی رفتند که به سمت بیابان می‌رفت.‏ ۲۴ صادوق کاهن هم آنجا بود + و همهٔ لاویانی که صندوق عهد خدای حقیقی را حمل می‌کردند،‏+ با او بودند.‏ آن‌ها صندوق عهد خدای حقیقی را پایین گذاشتند.‏ وقتی همهٔ مردمی که از شهر بیرون آمده بودند،‏ از درّه عبور کردند،‏ اَبیاتار هم آنجا بود.‏+ ۲۵ اما پادشاه به صادوق گفت:‏ «صندوق عهد خدای حقیقی را به شهر برگردان.‏+ اگر مورد لطف یَهُوَه قرار بگیرم،‏ او مرا برمی‌گرداند و اجازه می‌دهد که صندوق و مکانش را دوباره ببینم.‏+ ۲۶ ولی اگر از من راضی نباشد،‏ هر چه که خودش صلاح می‌داند،‏ با من بکند.‏» ۲۷ پادشاه به صادوق کاهن گفت:‏ «مگر تو بصیر* نیستی؟‏+ پس تو و اَبیاتار به سلامت به شهر برگردید و پسرت اَخیمَعَص و یوناتان پسر اَبیاتار را با خودتان ببرید.‏+ ۲۸ من کنار گذرگاه‌های رود اردن در بیابان صبر می‌کنم تا تو به من خبر بدهی.‏»‏+ ۲۹ پس صادوق و اَبیاتار صندوق عهد خدای حقیقی را برداشتند و به اورشلیم برگرداندند و در آنجا ماندند.‏

۳۰ داوود گریه‌کنان از کوه زیتون بالا می‌رفت؛‏+ او پابرهنه بود و سرش را پوشانده بود.‏ همهٔ کسانی هم که با او بودند وقتی از کوه بالا می‌رفتند،‏ سرشان را پوشانده بودند و گریه می‌کردند.‏ ۳۱ به داوود خبر رسید که اَخیتوفِل در توطئهٔ اَبشالوم با او همدست شده است.‏+ وقتی داوود این را شنید گفت:‏ «ای یَهُوَه + لطفاً کاری کن که توصیهٔ اَخیتوفِل،‏ احمقانه به نظر بیاید!‏»‏+

۳۲ وقتی داوود به بالای کوه،‏ جایی که مردم خدا را عبادت می‌کردند رسید،‏ به حوشای اَرکی برخورد + که منتظرش بود.‏ حوشای لباسش را چاک زده بود و روی سرش خاک ریخته بود.‏ ۳۳ داوود به او گفت:‏ «اگر با من بیایی،‏ نمی‌توانی به من کمک بکنی.‏ ۳۴ ولی اگر به شهر برگردی و به اَبشالوم بگویی،‏ ‹ای پادشاه من خادمت هستم.‏ من قبلاً خادم پدر تو بودم ولی الآن خادم تو هستم،‏›‏+ آن موقع می‌توانی به من کمک کنی و نقشهٔ اَخیتوفِل را باطل کنی.‏+ ۳۵ صادوق و اَبیاتار کاهن هم با تو هستند.‏ هر چه که در خانهٔ پادشاه می‌شنوی،‏ به صادوق و اَبیاتار کاهن بگو.‏+ ۳۶ اَخیمَعَص پسر صادوق + و یوناتان پسر اَبیاتار + هم آنجا با پدرانشان هستند،‏ و از طریق آن‌ها هر چه که می‌شنوی به من بگو.‏» ۳۷ پس وقتی اَبشالوم وارد اورشلیم می‌شد،‏ حوشای دوست داوود هم وارد شهر شد.‏+