مزمور
۷۴ ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟+
چرا آتش خشمت نسبت به ما که گلهٔ چراگاه تو هستیم، شعله‌ور شده است؟+
۲ قومت را به یاد آور، قومی که از زمان‌های قدیم انتخاب کردی؛+
طایفه‌ای که بازخرید کردی تا میراث تو باشند.+
کوه صَهیون را به یاد آور، جایی که ساکن بودی.+
۳ به سوی خرابه‌های قدیمی قدم بردار.+
دشمن، هر چیزی را که در مکان مقدّس بود خراب کرده است.+
۴ دشمنانت در محل ملاقات تو فریاد پیروزی سر دادند،+
و پرچمشان را به نشانهٔ پیروزی در آنجا برپا کردند.
۵ آن‌ها مثل هیزم‌شکنانی بودند که تمام درختان جنگل را با تبر قطع می‌کنند.
۶ آن‌ها تمام نقش‌های تراشیدهٔ محل ملاقات تو را با گرز و تبر خرد کردند.+
۷ مکان مقدّس تو را به آتش کشیدند،+
و خانهٔ تو را که نامت روی آن بود، بی‌حرمت و با خاک یکسان کردند.
۸ آن‌ها و فرزندانشان در دلشان گفتند:
«تمام مکان‌های پرستش خدا که در این سرزمین است، باید به آتش کشیده شود.»
۹ دیگر نشانه‌هایی* نمی‌بینیم؛
دیگر پیامبری در میان ما نیست،
و هیچ کس نمی‌داند که این وضعیت تا کی ادامه دارد.
۱۰ ای خدا، تا کی به دشمنانت اجازه می‌دهی که به تو توهین کنند؟+
آیا می‌گذاری که آن‌ها تا ابد به نام تو بی‌احترامی کنند؟+
۱۱ چرا دستت را عقب کشیده‌ای و دست به کار نمی‌شوی؟+
دست راستت را از زیر لباست بیرون بیاور و نابودشان کن!
۱۲ ای خدا، تو از قدیم پادشاه من بوده‌ای،
خدایی که بر روی زمین کارهای نجات‌بخش انجام می‌دهد.+
۱۵ از زمین و صخره‌ها، چشمه‌ها و نهرها را جاری کردی،+
و رودخانه‌هایی را که همیشه جاری بودند، خشک کردی.+
۱۶ روز و شب به تو تعلّق دارد.
تو نور* و خورشید را به وجود آوردی.+
۱۸ ای یَهُوَه، فراموش نکن که دشمنان چطور توهین می‌کنند،
و چطور مردم نادان به نامت بی‌احترامی می‌کنند.+
۱۹ قوم ستمدیده‌ات را تا ابد فراموش نکن؛
کبوتر خود* را به جانوران وحشی تسلیم نکن!
۲۰ عهدی را که بستی به یاد آور،
چون هر گوشهٔ تاریک زمین پر از ظلم و خشونت شده است.
۲۲ خدایا، بلند شو و از حق خود دفاع کن.
فراموش نکن که مردم نادان چطور تمام روز به تو توهین می‌کنند.+
۲۳ گفته‌های دشمنانت را فراموش نکن!
فریاد مخالفانت دائم بلندتر می‌شود!