مزمور
مزمور داوود.
۱۳۸ ای خدا، تو را با تمام دلم ستایش می‌کنم.+
جلوی چشم خدایان دیگر،
برای ستایش تو سرود می‌خوانم.*
۲ به سمت معبد مقدّست تعظیم می‌کنم،+
و نام تو را به خاطر وفاداری و محبت پایدارت* ستایش می‌کنم،+
چون نشان داده‌ای که عظمت نام تو و ارزش گفته‌هایت،
از هر چیز دیگری بیشتر است.
۴ ای یَهُوَه، وقتی پادشاهان سراسر زمین وعده‌هایی را که داده‌ای بشنوند،
تو را ستایش خواهند کرد.+
۵ آن‌ها دربارهٔ راه‌های یَهُوَه سرود خواهند خواند،
چون شکوه یَهُوَه عظیم است.+
۶ یَهُوَه با وجود عظمتش به افراد فروتن توجه می‌کند،+
ولی افراد مغرور و خودپسند را فقط از دور می‌شناسد.+
۷ حتی اگر جانم در خطر باشد، تو مرا زنده نگه می‌داری.+
دستت را دراز می‌کنی و جلوی خشم دشمنانم را می‌گیری؛
تو با دست راستت نجاتم می‌دهی.
۸ یَهُوَه همهٔ کارهایی را که برایم در نظر داشت، انجام خواهد داد.