نامهٔ دوم پولُس به قُرِنتیان
۱۰ حالا من، پولُس با همان ملایمت و مهربانی مسیح،+ شخصاً از شما درخواستی دارم. بله، من همان کسی هستم که در حضورتان مرا آدم حقیری می‌دانید،+ ولی وقتی پیش شما نیستم، آدم جسور.+ ۲ از شما تمنا می‌کنم که وقتی با شما هستم مرا مجبور نکنید نسبت به آن عده از شما که تصوّر می‌کنند ما طبق معیارهای دنیوی* زندگی می‌کنیم، شدّت عمل به خرج دهم. ۳ ما با این که در این دنیا* زندگی می‌کنیم، طبق معیارهای دنیوی* نمی‌جنگیم. ۴ اسلحه‌های جنگ ما از این دنیا* نیستند،+ بلکه اسلحه‌های پرقدرتی هستند که خدا در اختیار ما قرار داده است + تا چیزهای قلعه‌مانند را فرو بریزیم.* ۵ ما هر استدلال نادرست و هر چیزی را که مانع شناختن خدا می‌شود فرو می‌ریزیم + و هر فکری را اسیر می‌کنیم* تا مطیع مسیح شود. ۶ همچنین وقتی شما ثابت کردید که کاملاً مطیع هستید،+ ما آماده‌ایم تا کسانی را که از نافرمانی دست نمی‌کشند به سزای عملشان برسانیم.
۷ شما به ظاهر نگاه می‌کنید. اگر کسی بین شما مطمئن است که به مسیح تعلّق دارد، باید روی این نکته خوب فکر کند که ما هم مثل او به مسیح تعلّق داریم. ۸ سَرورمان به ما این اختیار را داده که شما را بنا کنیم و باعث خُرد شدن شما نشویم.+ پس حتی اگر کمی بیشتر از اندازه به این اختیار افتخار کنم، سرافکنده نخواهم شد! ۹ اما نمی‌خواهم شما فکر کنید که هدفم از نوشتن نامه‌هایم ترساندن شماست؛ ۱۰ چون بعضی‌ها می‌گویند: «چیزهایی که در نامه‌هایش می‌نویسد سنگین و پرقدرتند،* ولی حضورش ضعیف است و سخنانش بی‌ارزش.» ۱۱ این اشخاص باید بدانند چیزهایی را که در غیابمان از طریق نامه‌هایمان می‌نویسیم، حضوراً هم به آن‌ها عمل خواهیم کرد.+ ۱۲ البته ما جرأت نداریم خودمان را جزو افرادی بدانیم که خودستایی می‌کنند!+ حتی نمی‌خواهیم خودمان را با آن‌ها مقایسه کنیم. در واقع، وقتی آن‌ها خودشان را با معیارهای خودشان ارزیابی می‌کنند و خودشان را با همدیگر مقایسه می‌کنند، نشان می‌دهند که نادانند.+
۱۳ با این حال، ما به چیزهایی که جزو وظایفمان نیستند افتخار نمی‌کنیم، بلکه فقط به چیزهایی افتخار می‌کنیم که در محدودهٔ خودمان انجام داده‌ایم؛ محدوده‌ای که خدا برایمان تعیین کرده و حتی شما را هم در بر می‌گیرد.+ ۱۴ پس اگر پیشتان بیاییم از حد و حدود خودمان پا فراتر نگذاشته‌ایم، چون اولین کسانی بودیم که پیام خبر خوش را به شما رساندیم؛ پیامی که دربارهٔ مسیح است.+ ۱۵ در ضمن، ما به کارهایی که دیگران انجام داده‌اند و جزو وظایفمان نیستند افتخار نمی‌کنیم، بلکه امیدواریم کارهایی که ما در محدودهٔ خودمان کرده‌ایم بیشتر نتیجه بدهد و ایمان شما هم بیشتر رشد کند. آن وقت، دامنهٔ فعالیت ما هم وسیع‌تر می‌شود، ۱۶ و خبر خوش را به سرزمین‌های دورتر از شما هم می‌رسانیم. به این ترتیب، به کارهایی که دیگران در محدودهٔ خودشان انجام داده‌اند افتخار نمی‌کنیم. ۱۷ «هر کسی که افتخار می‌کند، به یَهُوَه* افتخار کند.»+ ۱۸ بله، یَهُوَه کسی را تحسین می‌کند که مورد قبولش است،+ ولی کسی که از خودش تعریف و تمجید کند مورد قبول او نیست.+