اول قُرِنتیان

۱۳ اگر به زبان‌های مردم و فرشتگان صحبت کنم،‏ ولی محبت نداشته باشم،‏ مثل طبلی توخالی و سنجی پرسروصدا هستم!‏ ۲ اگر خدا این توانایی را به من داده است که نبوّت کنم و تمام رازهای مقدّس او را درک کنم و دربارهٔ همه چیز اطلاعات کاملی داشته باشم + و اگر ایمانم آنقدر قوی باشد که به فرمان من کوه‌ها جابه‌جا شوند،‏ ولی محبت نداشته باشم،‏ هیچ* هستم!‏+ ۳ اگر تمام اموالم را در راه کمک به نیازمندان بدهم + و حتی حاضر باشم از جانم بگذرم و به این موضوع فخر کنم،‏ ولی محبت نداشته باشم،‏+ هیچ فایده‌ای از تمام این کارها نمی‌برم.‏

۴ محبت + صبور*‏+ و مهربان + است.‏ محبت حسادت نمی‌کند.‏+ محبت به خودش نمی‌بالد و مغرور نمی‌شود.‏+ ۵ محبت با بی‌احترامی* رفتار نمی‌کند + و دنبال منافع خودش نیست.‏+ محبت به آسانی خشمگین نمی‌شود + و کینه به دل نمی‌گیرد.‏+ ۶ محبت از بدی و بی‌عدالتی خوشحال نمی‌شود،‏+ بلکه از حقیقت و راستی شاد می‌شود.‏ ۷ محبت با همه چیز مدارا می‌کند،‏*‏+ به همه چیز اعتماد دارد،‏*‏+ به همه چیز امیدوار است + و همه چیز را تحمّل می‌کند.‏+

۸ محبت هیچ وقت از بین نخواهد رفت.‏ اما توانایی‌هایی مثل نبوّت کردن،‏ صحبت کردن به زبان‌ها* و کسب شناخت روزی به پایان خواهد رسید؛‏ ۹ در حال حاضر،‏ شناخت ما جزئی است + و نبوّت‌های ما کامل نیست،‏ ۱۰ اما وقتی شناخت ما کامل شود،‏ هر چه جزئی است از بین خواهد رفت.‏ ۱۱ مثلاً وقتی بچه بودم،‏ مثل یک بچه حرف می‌زدم و مثل یک بچه فکر و استدلال می‌کردم.‏ ولی وقتی بزرگ شدم،‏ کارها و فکرهای بچگانه را کنار گذاشتم.‏ ۱۲ چیزی که ما الآن می‌بینیم،‏ مثل تصویری تار و مبهم در آینهٔ فلزی است،‏ ولی زمانی می‌رسد که همه چیز را روشن و واضح* خواهیم دید.‏ فعلاً شناخت من جزئی است،‏ اما در آن زمان،‏ شناختی کامل* خواهم داشت،‏ درست همان طور که خدا شناختی کامل* دربارهٔ من دارد.‏ ۱۳ پس،‏ این سه چیز باقی می‌مانند:‏ ایمان،‏ امید و محبت؛‏ ولی محبت از همهٔ این‌ها بزرگ‌تر* است.‏+