حِزقیال

۲۴ در دهمین روز ماه دهم از نهمین سال تبعیدمان،‏ دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید:‏ ۲ ‏«ای پسر انسان،‏ تاریخ امروز* را یادداشت کن.‏ چون دقیقاً در همین روز پادشاه بابِل شروع به محاصرهٔ اورشلیم کرد.‏+ ۳ بعد دربارهٔ این قوم سرکش مثالی بزن* و بگو:‏

‏«‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏

‏«دیگ* را روی آتش بگذارید و در آن آب بریزید.‏+

۵ برای این کار،‏ بهترین گوسفندان گله را سر ببرید.‏+ زیر دیگ هم هیزم بگذارید.‏

آب دیگ را به جوش بیاورید و گوشت و استخوان‌ها را بجوشانید.‏»›‏

۶ ‏«یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏

‏‹وای به حال آن شهر خونریز!‏+ شهری که مثل یک دیگ زنگ‌زده است که زنگش هیچ وقت از بین نمی‌رود!‏

گوشت‌ها را تکه‌تکه و بدون قرعه انداختن از آن بیرون بیاورید و دیگ را خالی کنید.‏+

۷ خونی که ریخته،‏ هنوز در میانش است؛‏+ خون مردم را روی صخره‌ها ریخت تا همه ببینند!‏

خون مردم را روی زمین نریخت تا آن را با خاک بپوشاند.‏+

۹ ‏«یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏

‏‹وای به حال آن شهر خونریز!‏+

من تودهٔ هیزم‌های زیر دیگ را بزرگ‌تر می‌کنم.‏

به این ترتیب،‏ ناخالصی‌های دیگ ذوب می‌شود + و زنگ‌زدگی‌هایش از بین می‌رود.‏

برای همین باید آن دیگ زنگ‌زده را در آتش بیندازید!‏›‏

۱۳ ‏«‹ای شهر خونریز،‏ ناخالصی و ناپاکی تو به خاطر کارهای زشت و زننده‌ات بود.‏+ من خیلی سعی کردم تو را پاک کنم،‏ ولی تو نخواستی از ناپاکی‌هایت پاک شوی.‏ پس تا وقتی که از تو خشمگین هستم،‏ ناپاک خواهی ماند.‏+ ۱۴ من که یَهُوَه هستم خودم این را گفته‌ام و حتماً آن را عملی می‌کنم.‏ وقتی وارد عمل شوم،‏ کوتاهی نمی‌کنم و بدون دلسوزی و پشیمانی کارم را انجام می‌دهم.‏+ تو طبق کارها و رفتارهایت داوری خواهی شد.‏› این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.‏»‏

۱۵ بعد دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید:‏ ۱۶ ‏«ای پسر انسان،‏ من به‌زودی با یک ضربه،‏ جان همسر عزیزت را می‌گیرم!‏+ اما نباید برایش ماتم بگیری* یا گریه کنی و اشک بریزی.‏ ۱۷ در سکوت آه و ناله کن،‏ اما طبق رسم و رسوم سوگواری نکن.‏+ عمامه به سرت ببند و صندل‌هایت را بپوش.‏+ دهانت* را نپوشان + و از نانی که دیگران برایت می‌آورند نخور.‏»‏+

۱۸ صبح این چیزها را به مردم گفتم و عصر همان روز همسرم فوت کرد.‏ پس صبح روز بعد دقیقاً طبق فرمانی که به من داده شده بود عمل کردم.‏ ۱۹ مردم از من پرسیدند:‏ «آیا نمی‌خواهی به ما بگویی این کارهایی که می‌کنی برای ما چه مفهومی دارد؟‏» ۲۰ به آن‌ها گفتم:‏ «یَهُوَه برای من پیامی فرستاده و گفته:‏ ۲۱ ‏‹به قوم اسرائیل بگو که یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «من به‌زودی معبدم را که به آن افتخار می‌کنید و برایتان عزیز است و به آن دل بسته‌اید،‏ بی‌حرمت می‌کنم.‏+ پسران و دخترانتان که در شهر رها کردید با شمشیر کشته خواهند شد.‏+ ۲۲ آن وقت شما هم باید همان کاری را که حِزْقیال کرد بکنید؛‏ یعنی نباید دهانتان* را بپوشانید و نباید از نانی که دیگران برایتان می‌آورند بخورید.‏+ ۲۳ بله،‏ در آن زمان شما عمامه به سرتان می‌بندید و صندل‌هایتان را می‌پوشید.‏ جلوی دیگران ماتم نمی‌گیرید و گریه نمی‌کنید،‏ بلکه به خاطر گناهانتان رنج می‌کشید*‏+ و در سکوت* آه و ناله می‌کنید.‏ ۲۴ حِزْقیال برایتان مثل یک نشانه شده است.‏+ همان کارهایی را که او کرده،‏ شما هم باید بکنید.‏ وقتی این اتفاق‌ها بیفتد،‏ خواهید فهمید که من یَهُوَه حاکم متعال هستم.‏»›»‏

۲۵ ‏«ای پسر انسان،‏ روزی می‌آید که من پناهگاه قومم و پسران و دخترانشان را از بین می‌برم؛‏+ پناهگاه زیبایی که از دیدنش لذّت می‌برند و برایشان عزیز است و به آن دل بسته‌اند.‏ ۲۶ آن وقت یکی از کسانی که زنده می‌ماند این خبر را برای تو می‌آورد.‏+ ۲۷ در همان روز زبانت باز می‌شود و دوباره توانایی صحبت کردن پیدا می‌کنی و با کسی که زنده مانده و خبر را برایت آورده حرف می‌زنی.‏+ به این شکل تو برای این قوم مثل یک نشانه می‌شوی و آن‌ها خواهند فهمید که من یَهُوَه هستم.‏»‏