اِشَعْیا
۲ آن سرزمین سفیرانش را از راه دریا می‌فرستد،
و به آن‌ها که سوار قایق‌هایی از نی هستند، می‌گوید:
«ای پیام‌رسانان تندرو، بروید!
پیش قومی بروید که قدبلند هستند و پوستی صاف و لطیف دارند؛
قومی که همه از آن‌ها می‌ترسند،+
قومی قوی که ملت‌های دیگر را شکست می‌دهند،*
قومی که رودخانه‌های سیل‌آسا از میان سرزمینشان رد می‌شوند.»
۳ ای همهٔ مردم، ای همهٔ ساکنان زمین،
شما علامتی* خواهید دید که روی کوه‌ها بلند خواهد شد،
و صدایی مثل صدای شیپور خواهید شنید.
۴ یَهُوَه به من گفت:
«من آرام خواهم ماند و به* مکان سکونتم* نگاه خواهم کرد؛
مثل آفتابی که زمین را گرم می‌کند،
و مثل شبنمی که در فصل برداشت همه جا می‌نشیند.
۵ اما قبل از برداشت محصول،
وقتی گل‌ها به زمین می‌ریزند و انگورها می‌رسند،
من شاخه‌ها را با قیچی باغبانی قطع خواهم کرد،
و پيچک‌های آن‌ها را خواهم برید.
۶ بعد از آن، جسدهای دشمن خوراک پرنده‌های شکاری کوهستان‌ها،
و خوراک حیوانات وحشی زمین خواهند شد.
پرندگان شکاری در تمام تابستان از آن‌ها تغذیه خواهند کرد،
و حیوانات وحشی در تمام فصل برداشت، غذا برای خوردن خواهند داشت.
۷ در آن زمان، آن قوم برای یَهُوَه خدای لشکرها هدیه خواهند برد؛
قومی که قدبلند هستند و پوستی صاف و لطیف دارند،
قومی که همه از آن‌ها می‌ترسند،
قومی قوی که ملت‌های دیگر را شکست می‌دهند،*
قومی که رودخانه‌های سیل‌آسا از میان سرزمینشان رد می‌شوند.
آن‌ها هدیه‌شان را به کوه صَهیون، یعنی به جایی که اسم یَهُوَه خدای لشکرها روی آن است خواهند برد.»+