ایّوب
۲۰ صوفَرِ نَعَماتی + در جواب ایّوب گفت:
۲ «الآن باید به تو جواب بدهم،
چون فکرم را آشفته کرده‌ای و صبرم به سر رسیده است.
۳ توبیخی که من شنیدم توهین‌آمیز است؛
و درک و فهمم مرا مجبور می‌کند که جواب دهم.
۴ حتماً همیشه این را می‌دانستی،
چون از وقتی که انسان روی زمین آفریده شد، همین طور بوده است!+
۵ شادی شخص شریر زودگذر است،
۶ اگرچه جاه و جلالش به آسمان،
و سرش به ابرها برسد،
۷ مثل مدفوع خودش تا ابد نابود می‌شود؛
کسانی که او را می‌دیدند، می‌گویند، ‹او کجاست؟›
۸ مثل یک خواب محو می‌شود و کسی او را پیدا نمی‌کند؛
او مثل رؤیای شب محو و نابود می‌شود.
۱۰ فرزندانش از فقیران کمک می‌خواهند،
و دستان خودش اموالی را که از دیگران گرفته، پس خواهد داد.+
۱۱ او* سرشار از نیروی جوانی بود،
ولی نیرویش با او در خاک دفن می‌شود.
۱۲ اگر طعم شرارت در دهانش شیرین باشد،
و آن را زیر زبانش نگه دارد،
۱۳ اگر آن را مزه‌مزه کند،
و در دهانش نگه دارد،
۱۴ چیزی که خورده است، در معده‌اش ترش می‌شود؛
و به زهر مار* تبدیل می‌شود.
۱۵ ثروتی را که بلعیده، بالا می‌آورد؛
خدا آن را از شکم او بیرون می‌آورد.
۱۷ او هیچ وقت نهرها را نخواهد دید،
نهرهایی از کره و عسل.
۱۸ او نمی‌تواند از دارایی‌اش لذّت ببرد،* چون باید آن را پس بدهد.
ثروتی که از طریق تجارتش به دست آورده، به او شادی نمی‌دهد،+
۱۹ چون به فقیران ظلم کرده و آن‌ها را به حال خودشان رها کرده است؛
او خانه‌ای را که خودش نساخته، تصرّف کرده است.
۲۰ احساس آرامش نمی‌کند؛
ثروتش به او کمک نمی‌کند که نجات پیدا کند.
۲۱ چیزی برایش باقی نمانده که ببلعد؛
به این دلیل، موفقیتش دوام نمی‌آورد.
۲۲ در اوج ثروت و رفاه، غرق در نگرانی و اضطراب می‌شود،
و تمام بدبختی‌ها از هر طرف به سراغش می‌آیند.
۲۴ اگر از شمشیر* آهنی هم فرار کند،
تیرهایی از کمان مسی در بدنش فرو می‌رود.
۲۵ او تیری را که در پشتش فرو رفته بیرون می‌کشد؛
تیری که نوک برّاقش به دل و روده‌اش رسیده است،
و ترس و وحشت تمام وجودش را می‌گیرد.+
۲۶ همهٔ گنج‌هایش را در تاریکی مطلق از دست می‌دهد؛
او گرفتار آتشی می‌شود که لازم نیست کسی آن را با باد زدن بیشتر کند؛
مصیبت در انتظار تک‌تک کسانی است که در خیمه‌اش باقی مانده‌اند.
۲۷ آسمان، خطای او را آشکار می‌کند،
و زمین به ضدّ او بلند می‌شود.
۲۸ خانه‌اش را سیل می‌بَرد؛
سیلاب شدیدی که در روز خشم خدا* می‌آید.
۲۹ خدا شخص شریر را این طور مجازات می‌کند؛
این میراثی است که خدا برای او در نظر گرفته است.»