مزمور

۲ سازهای* خودمان را روی شاخه‌های درختان صنوبر آویزان کردیم؛‏+

درختانی که در آن سرزمین بودند،‏

۳ چون کسانی که ما را اسیر کرده بودند،‏ از ما خواستند برایشان سرود بخوانیم؛‏+

آن‌ها برای سرگرمی خودشان ما را مسخره می‌کردند،‏

۴ اما چطور می‌توانستیم سرود یَهُوَه را

در سرزمینی غریب بخوانیم؟‏

۵ ای اورشلیم،‏ اگر تو را فراموش کنم،‏

بگذار دست راستم از کار بیفتد.‏*‏+

۶ ای اورشلیم،‏

اگر تو را به یاد نیاورم،‏

و بر همهٔ خوشی‌های زندگی‌ام ترجیح ندهم،‏

بگذار زبانم به سقف دهانم بچسبد.‏+

۷ ای یَهُوَه،‏ گفتهٔ اَدومیان را در روزی که اورشلیم سقوط کرد به یاد آور.‏

آن‌ها گفتند:‏ «اورشلیم را با خاک یکسان کنید!‏

۸ ای دختر بابِل* که به‌زودی نابود می‌شوی،‏+

خوش به حال کسی که همان بلایی را که تو بر سر ما آوردی،‏

بر سر خودت بیاورد!‏+

۹ خوش به حال کسی که بچه‌هایت را از تو بگیرد،‏

و آن‌ها را به صخره‌ها بکوبد!‏+