اِرْمیا

۲ تو آن‌ها را مثل نهال کاشتی؛‏

ریشه داده‌اند،‏ رشد کرده‌اند و میوه به بار آورده‌اند.‏

آن‌ها همیشه دربارهٔ تو صحبت می‌کنند،‏ ولی عمق افکارشان از تو دور است.‏*‏+

چون آن ساکنان می‌گویند:‏ «او نمی‌بیند که چه به سرمان می‌آید.‏»‏

آن‌ها با داد و فریاد از تو شکایت کرده‌اند.‏+

۷ من خانه‌ام را ترک کرده‌ام + و قوم برگزیده‌ام* را به حال خودشان گذاشته‌ام،‏+

و قوم بسیار عزیزم را به دست دشمنانشان تسلیم کرده‌ام.‏+

۸ قوم برگزیده‌ام* مثل شیر جنگل بر من غرّش می‌کنند،‏

و مخالف من شده‌اند.‏

برای همین از آن‌ها بیزار شده‌ام.‏

آن‌ها سرزمین زیبا و دوست‌داشتنی‌ام را به بیابانی خشک تبدیل کرده‌اند.‏

۱۱ سرزمینم ویران شده،‏

هیچ کس صلح و آرامش ندارد.‏

۱۳ گندم کاشته‌اند،‏ ولی خار درو کرده‌اند؛‏+

زحمت زیادی کشیده‌اند،‏ اما هیچ فایده‌ای نداشته است.‏

۱۴ یَهُوَه می‌گوید:‏ «همسایگان شریر قوم من اسرائیل،‏ به سرزمینی که به عنوان میراث به آن‌ها دادم حمله کرده‌اند.‏+ برای همین،‏ آن‌ها را از سرزمین قومم بیرون می‌کنم + و همین طور خاندان یهودا را از میانشان ریشه‌کن خواهم کرد.‏ ۱۵ ولی بعد از آن،‏ دوباره به آن‌ها رحم خواهم کرد و هر کدامشان را به زمین* و مملکت خودشان برمی‌گردانم.‏

۱۶ اگر این قوم‌های بیگانه،‏ راه و رسم قوم مرا خوب یاد بگیرند و به اسم من قسم بخورند و بگویند،‏ ‹به حیات یَهُوَه قسم!‏› (‏همان طور که قبلاً به قوم من یاد داده بودند که به اسم بَعَل قسم بخورند)‏ آن وقت،‏ آن‌ها در میان قوم من موفق و کامیاب خواهند شد.‏ ۱۷ اما اگر ملتی نخواهد از من اطاعت کند،‏ من آن ملت را کاملاً ریشه‌کن و نابود خواهم کرد.‏» این گفتهٔ یَهُوَه است.‏+