حِزقیال
۲۹ در دهمین سال تبعیدمان، در روز دوازدهم ماه دهم، این پیام از طرف یَهُوَه به من رسید: ۲ «ای پسر انسان، رویت را به طرف فرعون یعنی پادشاه مصر برگردان و به ضدّ او و تمام مصر پیشگویی کن + ۳ و بگو که یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:
‹ای فرعون پادشاه مصر، ای هیولای بزرگ که وسط رود نیل* دراز کشیده‌ای،+
من دشمن تو هستم،+
چون گفته‌ای: «رود نیل مال من است،
من آن را برای خودم درست کرده‌ام!»+
۴ اما من قلاب‌ها را در فک تو می‌اندازم و کاری می‌کنم که ماهی‌های رود نیل به پولک‌هایت بچسبند.
تو را با ماهی‌هایی که به پولک‌هایت چسبیده‌اند از آب بیرون می‌کشم.
۵ من تو را با همهٔ ماهی‌های رود نیل در بیابان رها خواهم کرد.
تو روی زمین خشک می‌افتی و هیچ کس لاشهٔ تو را برنمی‌دارد و دفن نمی‌کند.+
من تو را غذای حیوانات زمین و پرندگان آسمان خواهم کرد.+
۶ آن وقت همهٔ مردم مصر خواهند فهمید که من یَهُوَه هستم،
چون می‌بینند که پشتیبانی مصر از قوم اسرائیل، مثل یک نیِ ضعیف،* بی‌فایده بود.+
۷ وقتی اسرائیلیان تو را عصای دست خود کردند،*
تو خرد شدی و باعث شدی شانه‌هایشان شدیداً آسیب ببیند.
۸ «برای همین یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹من دشمنانی می‌فرستم تا با شمشیر به تو حمله کنند.+ من همهٔ انسان‌ها و حیواناتت را از بین می‌برم. ۹ سرزمین مصر متروک و ویران خواهد شد + و مردم خواهند فهمید که من یَهُوَه هستم؛ چون تو* گفتی، «رود نیل مال من است، من آن را برای خودم درست کرده‌ام!»+ ۱۰ پس من به ضدّ تو و به ضدّ رودخانه‌ات هستم و سرزمین مصر را از مِجدُل + تا اَسوان + و تا مرز اتیوپی* به ویرانه و بیابانی خشک و بایر تبدیل می‌کنم.+ ۱۱ برای ۴۰ سال هیچ انسان یا حیوانی در آن سرزمین قدم نمی‌گذارد و هیچ کس در آن زندگی نخواهد کرد.+ ۱۲ من سرزمین مصر را برای ۴۰ سال از همهٔ سرزمین‌های دیگر ویران‌تر می‌کنم و شهرهایش را از همهٔ شهرهای دیگر خراب‌تر.+ مصریان را در سرزمین‌های دیگر و بین ملت‌ها پراکنده خواهم کرد.›+
۱۳ «یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹من بعد از ۴۰ سال مصریانِ پراکنده را از بین قوم‌ها جمع خواهم کرد.+ ۱۴ مصریان تبعیدی را به سرزمین فَتروس که زادگاهشان است برمی‌گردانم + و آن‌ها مملکتی کم‌اهمیت خواهند شد. ۱۵ حکومت مصر از حکومت‌های دیگر ضعیف‌تر خواهد شد و دیگر بر ملت‌ها تسلّط نخواهد داشت.+ من مصر را آنقدر ضعیف و کوچک می‌کنم که دیگر نتواند بر ملت‌های دیگر حکمرانی کند.+ ۱۶ اسرائیلیان دیگر به مصر اعتماد نخواهند کرد.+ اتفاقی که برای مصر می‌افتد، همیشه برای اسرائیلیان یادآور این خواهد بود که کمک گرفتن از مصر چه اشتباه بزرگی بود. آن‌ها سرانجام خواهند فهمید که من یَهُوَه حاکم متعال هستم.›»
۱۷ در بیست‌وهفتمین سال تبعیدمان، در اولین روز ماه اول، این پیام از طرف یَهُوَه به من رسید: ۱۸ «ای پسر انسان، نِبوکَدنَصَّر،*+ پادشاه بابِل در زمان جنگ با صور از لشکرش خیلی کار کشید.+ موهای سر همهٔ سربازانش ریخت و پوست شانه‌هایشان ساییده شد. اما او و لشکرش هیچ پاداشی* برای زحمت‌هایی که در آن جنگ کشیدند نگرفتند.
۱۹ «برای همین یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹من سرزمین مصر را به نِبوکَدنَصَّر* پادشاه بابِل می‌دهم تا ثروت و اموال آن را به غنیمت ببرد.+ این ثروت و اموال پاداشی برای لشکرش خواهد بود.›
۲۰ «یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: ‹من برای جبران* زحماتی که نِبوکَدنَصَّر در جنگ با صور کشید، سرزمین مصر را به او می‌دهم، چون برای من کار می‌کرد.›+
۲۱ «در آن روز، من به قوم اسرائیل قدرت خواهم داد*+ و به تو ای حِزْقیال این فرصت را می‌دهم تا با آن‌ها صحبت کنی. آن وقت خواهند فهمید که من یَهُوَه هستم!»