مزمور
برای رهبر خوانندگان و نوازندگان؛ با سبک «یِدوتون.»* ترانه‌ای از داوود.
۶۲ من برای خدا صبورانه* انتظار می‌کشم.
اوست که مرا نجات می‌دهد.+
۳ تا کی به شخصی که می‌خواهید بکشید، هجوم می‌آورید؟+
همهٔ شما مثل دیوار کجی که نزدیک است فرو بریزد خطرناکید!*
۴ با هم همدست می‌شوید تا او را از مقام بالایش برکنار کنید؛
شما از دروغ گفتن لذّت می‌برید.
با زبانتان برکت می‌خواهید، ولی در باطن لعنت می‌کنید.+ (سِلاه)
۶ او صخره و نجات‌دهنده و پناهگاه امن من است؛
پایم هیچ وقت نخواهد لغزید.+
۷ نجات و عزّت من از طرف خداست.
اوست صخرهٔ محکم و پناهگاه من.+
۸ ای مردم، همیشه به خدا توکّل کنید،
و سفرهٔ دلتان را برایش باز کنید،+
چون او پناهگاه ماست.+ (سِلاه)
۹ انسان‌ها نَفَسی بیش نیستند،
آن‌ها خیال واهی هستند؛+
وقتی همهٔ آن‌ها روی ترازو گذاشته شوند، از یک نَفَس هم سبک‌ترند!+
۱۰ نه به اخاذی امید ببندید،
و نه به دزدی کردن.
اگر ثروتتان زیاد شود، به آن دل نبندید.+
۱۱ خدا یک بار گفته و من دو بار این را شنیده‌ام:
خدا سرچشمهٔ قدرت است.+