اول سموئیل

۲۱ داوود به نوب،‏ پیش اَخیمِلِک کاهن رفت.‏+ وقتی اَخیمِلِک داوود را دید ترسید و به او گفت:‏ «چرا تنها آمده‌ای و کسی با تو نیست؟‏»‏+ ۲ داوود در جواب اَخیمِلِک کاهن گفت:‏ «پادشاه مرا برای کاری فرستاده و به من گفته است:‏ ‹هیچ کس نباید از این مأموریت و کاری که گفتم انجام بدهی،‏ باخبر شود.‏› من با مردانم قرار گذاشته‌ام که کجا همدیگر را ببینیم.‏ ۳ اگر پنج تا نان یا چیز دیگری داری،‏ به من بده.‏» ۴ کاهن به داوود گفت:‏ «نان معمولی دم دست ندارم،‏ ولی نان مقدّس اینجا هست.‏+ اگر مردانت اخیراً با زنی رابطهٔ جنسی نداشته‌اند،‏ می‌توانند از آن بخورند.‏»‏+ ۵ داوود گفت:‏ «مطمئن باش که مثل مأموریت‌های قبلی‌مان به زنی نزدیک نشده‌ایم.‏+ مردانم حتی برای مأموریت‌های معمولی،‏ خودشان را پاک* نگه می‌دارند،‏ چه برسد برای مأموریتی که امروز داریم!‏» ۶ پس کاهن نان‌های مقدّس را به او داد،‏+ چون نان دیگری جز نان تقدیمی در آنجا نبود.‏ آن‌ها نان‌هایی بود که همان روز از حضور یَهُوَه برداشته بودند و به جایشان،‏ نان‌های تازه گذاشته بودند.‏

۷ یکی از خادمان شائول به نام دوآغ هم در همان روز آنجا بود،‏+ چون مجبور بود در حضور یَهُوَه باشد.‏ او اَدومی + و رئیس چوپانان شائول بود.‏

۸ داوود از اَخیمِلِک پرسید:‏ «آیا اینجا نیزه یا شمشیری داری؟‏ من نرسیدم شمشیر یا سلاحی دیگر بردارم،‏ چون مأموریتی که پادشاه به من داد خیلی فوری بود.‏» ۹ کاهن به او گفت:‏ «شمشیر جُلیات فِلیسطی که او را در درّهٔ* ایله کشتی،‏+ اینجا در پارچه‌ای پیچیده شده و پشت ایفود است.‏+ اگر بخواهی می‌توانی آن را برای خودت برداری.‏ این تنها سلاحی است که داریم.‏» داوود گفت:‏ «چه شمشیری بهتر از آن!‏ آن را به من بده.‏»‏

۱۲ این سخنان،‏ داوود را به فکر انداخت* و او از اَخیش،‏ پادشاه جَت خیلی ترسید.‏+ ۱۳ پس داوود رفتارش را در حضور آن‌ها تغییر داد و خودش را بین آن‌ها* به دیوانگی زد.‏+ او روی دروازه‌ها خط می‌کشید و آب دهانش را روی ریشش می‌ریخت.‏ ۱۴ بالاخره اَخیش به خادمانش گفت:‏ «مگر نمی‌بینید که این مرد دیوانه است؟‏ چرا او را پیش من آورده‌اید؟‏ ۱۵ مگر اینجا دیوانه کم داریم که این را هم پیش من آورده‌اید؟‏ چرا گذاشتید این مرد وارد خانهٔ من بشود؟‏»‏