اِرْمیا

۲۹ این نامه‌ای است که اِرْمیای نبی از اورشلیم به ریش‌سفیدانی که در تبعید بودند و همین طور به کاهنان،‏ پیامبران و بقیهٔ کسانی فرستاد که نِبوکَدنَصَّر از اورشلیم به بابِل به تبعید برده بود.‏ ۲ اِرْمیا آن نامه را موقعی نوشت که یِکُنیای پادشاه،‏+ مادرش،‏*‏+ درباریان و امیران یهودا و اورشلیم،‏ به همراه صنعتگران و فلزکاران* از اورشلیم بیرون رفته بودند.‏+ ۳ اِرْمیا آن نامه را به وسیلهٔ اِلعاسه پسر شافان + و جِمَریا پسر حِلقیا به بابِل فرستاد.‏ این دو نفر کسانی بودند که قرار بود به دستور صِدِقیا + پادشاه یهودا به حضور نِبوکَدنَصَّر،‏ پادشاه بابِل بروند.‏ متن نامه چنین بود:‏

۴ ‏«یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است،‏ به همهٔ شما که به خواست او از اورشلیم به بابِل تبعید شده‌اید می‌گوید:‏ ۵ ‏‹خانه‌ها بسازید و در آن‌ها زندگی کنید.‏ درختان بکارید و از میوه‌هایشان بخورید.‏ ۶ ازدواج کنید و صاحب پسران و دختران شوید؛‏ برای پسرانتان زن بگیرید و دخترانتان را شوهر بدهید تا آن‌ها هم صاحب پسران و دختران شوند.‏ تعدادتان باید در آنجا زیاد شود،‏ نه کم!‏ ۷ برای شهری که شما را به آنجا تبعید کرده‌ام،‏ خواهان صلح باشید و برای آن به یَهُوَه دعا کنید،‏ چون اگر آن شهر در صلح باشد،‏ شما هم در صلح خواهید بود.‏+ ۸ یَهُوَه خدای لشکرها و خدای اسرائیل می‌گوید که نگذارید پیامبران و غیبگویانی که در میانتان هستند شما را فریب دهند؛‏+ به خواب‌هایی که می‌بینند گوش ندهید.‏ ۹ آن‌ها به نام من پیشگویی‌هایی می‌کنند که دروغ است.‏ من آن‌ها را نفرستاده‌ام.‏+ این گفتهٔ یَهُوَه است.‏›‏

۱۰ ‏«یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹وقتی ۷۰ سال در بابِل به پایان برسد،‏ لطف من دوباره شامل حال شما خواهد شد + و همان طور که قول داده‌ام،‏ شما را به این مکان برمی‌گردانم.‏›‏+

۱۱ ‏«یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹من خوب می‌دانم چه فکرهایی دربارهٔ شما دارم؛‏ فکرهای من این است که شما در صلح باشید،‏ نه در مصیبت،‏+ و به شما امید و آیندهٔ خوبی بدهم.‏+ ۱۲ آن وقت،‏ مرا صدا می‌کنید و با دعا به درگاه من می‌آیید و من به شما گوش خواهم داد.‏›‏+

۱۳ ‏«در آن موقع،‏ شما دنبال من می‌گردید و مرا پیدا می‌کنید،‏+ چون با تمام دلتان در جستجوی من خواهید بود.‏»‏+ ۱۴ یَهُوَه می‌گوید:‏ «من اجازه خواهم داد که مرا پیدا کنید.‏+ بعد،‏ به اسارت شما پایان می‌دهم و شما را از همهٔ سرزمین‌هایی که در آنجا پراکنده کرده‌ام،‏ جمع می‌کنم + و به سرزمین خودتان که شما را از آنجا به تبعید فرستاده‌ام برمی‌گردانم.‏»‏+ این گفتهٔ یَهُوَه است.‏

۱۵ ‏«ولی شما می‌گویید،‏ ‹یَهُوَه در بابِل پیامبرانی برای ما فرستاده است.‏›‏

۱۶ ‏«یَهُوَه دربارهٔ پادشاهی که بر تخت داوود نشسته است + و دربارهٔ تمام ساکنان شهر اورشلیم،‏ یعنی برادرانتان که همراه شما به تبعید نرفته‌اند،‏ می‌گوید:‏ ۱۷ ‏‹یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید،‏ «من همهٔ آن‌ها را گرفتار شمشیر،‏ قحطی و بیماری* می‌کنم.‏+ من آن‌ها را مثل انجیرهای گندیده‌ای خواهم کرد که قابل خوردن نیستند.‏»›‏+

۱۸ ‏«من با شمشیر،‏+ قحطی و بیماری،‏ آن‌ها را تعقیب خواهم کرد،‏ طوری که تمام ملت‌های زمین + از دیدن آن‌ها به وحشت بیفتند.‏ در هر سرزمینی که آن‌ها را پراکنده کنم،‏+ مردم آنجا آن‌ها را سرزنش،‏ مسخره و لعنت می‌کنند و از دیدنشان انگشت به دهان می‌مانند.‏+ ۱۹ یَهُوَه می‌گوید،‏ ‹این اتفاقات برای آن‌ها می‌افتد،‏ چون به پیام من گوش نداده‌اند؛‏ پیامی که بارها توسط خادمانم یعنی پیامبران برایشان فرستادم.‏›‏+

‏«اما شما گوش نداده‌اید!‏»‏+ این گفتهٔ یَهُوَه است.‏

۲۰ ‏«پس همگی شما که به خواست من از اورشلیم به بابِل تبعید شده‌اید،‏ به پیام من که یَهُوَه هستم گوش بدهید.‏ ۲۱ من که یَهُوَه خدای لشکرها و خدای اسرائیل هستم،‏ دربارهٔ اَخاب (‏پسر قُلایا)‏ و صِدِقیا (‏پسر مَعَسیا)‏ که به نام من به دروغ پیشگویی می‌کنند،‏+ چنین می‌گویم:‏ ‹من آن‌ها را در اختیار نِبوکَدنَصَّر،‏* پادشاه بابِل می‌گذارم تا جلوی چشمان شما کشته شوند.‏ ۲۲ عاقبتِ آن‌ها برای همهٔ تبعیدیان یهودا که در بابِل هستند ضرب‌المثل می‌شود،‏ طوری که وقتی بخواهند کسی را لعنت کنند،‏ خواهند گفت:‏ «یَهُوَه عاقبتِ تو را مثل عاقبتِ صِدِقیا و اَخاب کند که پادشاه بابِل آن‌ها را در آتش سوزاند!‏» ۲۳ چون آن‌ها در اسرائیل کارهای زشتی انجام داده‌اند + و با زنان همسایگانشان* زنا کرده‌اند و به نام من به مردم دروغ گفته‌اند و از چیزهایی صحبت کرده‌اند که هیچ وقت فرمان نداده بودم.‏+

‏«‹«من شاهد هستم + و می‌دانم که چه کارهایی کرده‌اند.‏ این گفتهٔ یَهُوَه است.‏»›»‏

۲۴ ‏«به شِمَعیای نَحَلامی + بگو:‏ ۲۵ ‏‹یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است می‌گوید:‏ «تو نامه‌ای به اسم خودت به همهٔ مردم اورشلیم و به صَفَنیای کاهن + (‏پسر مَعَسیا)‏ و بقیهٔ کاهنان فرستاده‌ای.‏ در آن نامه گفتی:‏ ۲۶ ‏‹ای صَفَنیا،‏ یَهُوَه تو را به جای یِهویاداعِ کاهن تعیین کرده تا در معبد یَهُوَه کاهن باشی و بر آن نظارت کنی.‏ وظیفهٔ تو این است که هر دیوانه‌ای را که ادعا می‌کند پیامبر خداست،‏ بگیری و او را به کُنده* و زنجیرها ببندی.‏+ ۲۷ پس چرا اِرْمیای عَناتوتی را + که ادعا می‌کند در بین شما پیامبر است،‏ توبیخ نکرده‌ای؟‏+ ۲۸ چون او برای ما که در بابِل هستیم نامه فرستاده و گفته است:‏ «دوران تبعیدتان طولانی خواهد بود!‏ خانه‌ها بسازید و در آن‌ها زندگی کنید.‏ درختان بکارید و از میوه‌هایشان بخورید …»›»›»‏*‏+

۲۹ وقتی صَفَنیای کاهن + این نامه را برای اِرْمیای نبی خواند،‏ ۳۰ یَهُوَه به اِرْمیا گفت:‏ ۳۱ ‏«نامه‌ای برای همهٔ تبعیدیان بفرست و به آن‌ها بگو،‏ ‹یَهُوَه دربارهٔ شِمَعیای نَحَلامی می‌گوید:‏ «شِمَعیا برای شما به دروغ پیشگویی کرده و تلاش می‌کند که دروغ‌هایش را باور کنید،‏ ولی من او را نفرستاده‌ام.‏+ ۳۲ برای همین،‏ یَهُوَه می‌گوید،‏ ‹من شِمَعیای نَحَلامی و نسل او را مجازات می‌کنم،‏ طوری که هیچ کس از خانواده‌اش بین این قوم باقی نماند.‏ او خوبی‌هایی را که می‌خواهم در حق قومم بکنم نخواهد دید،‏ چون دیگران را ترغیب کرده تا علیه یَهُوَه سرکشی کنند.‏ این گفتهٔ یَهُوَه است.‏›»›»‏