مزمور
برای رهبر خوانندگان و نوازندگان. مزمور داوود، خادم یَهُوَه. داوود در روزی که یَهُوَه او را از دست همهٔ دشمنانش و از دست شائول نجات داد، این سرود را برای یَهُوَه خواند. داوود گفت:+
۱۸ ای یَهُوَه، ای قوّت من، تو را دوست دارم!+
۲ یَهُوَه صخره و قلعهٔ من است، اوست که مرا نجات می‌دهد.+
۳ از یَهُوَه که شایستهٔ ستایش است، کمک می‌خواهم،
و او مرا از چنگ دشمنانم نجات می‌دهد.+
۶ در اضطراب و پریشانی از یَهُوَه کمک خواستم؛
از کمک خواستن از او دست نکشیدم.
۱۰ او سوار بر یک کَرّوبی،* پروازکنان آمد؛+
او روی بال‌های یک فرشته* به سرعت فرود آمد.+
۱۱ بعد خودش را با تاریکی پوشاند؛+
ابرهای غلیظ و باران‌زا،+ او را احاطه کردند،
و برایش مثل سایه‌بان شدند.
۱۲ از درخشندگیِ حضورش،
تگرگ و زغال‌های آتشین از میان ابرها فرو ریخت.
۱۳ بعد صدای رعدآسای یَهُوَه در آسمان شنیده شد؛+
خدای متعال صدایش را بلند کرد،+
و تگرگ و زغال‌های آتشین فرو ریخت.
۱۶ او دستش را از آسمان دراز کرد،
مرا گرفت و از عمق آب‌ها بیرون کشید.+
۱۷ او مرا از دست دشمنان قدرتمندم نجات داد؛+
از دست کسانی که از من نفرت داشتند و از من قوی‌تر بودند.+
۱۸ آن‌ها در روز مصیبتم بر سرم ریختند،+
اما یَهُوَه از من حمایت کرد.
۲۱ چون در راه‌های یَهُوَه قدم برداشته‌ام،
و خدایم را با انجام کارهای شریرانه ترک نکرده‌ام.
۲۲ احکام او همیشه جلوی چشمانم است؛
قوانین او را زیر پا نمی‌گذارم.
۲۴ از یَهُوَه می‌خواهم به خاطر درستکاری‌ام،+
و به خاطر پاکی‌ام که از نظرش دور نیست، به من پاداش دهد.+
۲۵ تو به کسی که وفادار است، وفاداری،+
و نسبت به کسی که امین* است، امینی.*+
۲۶ با اشخاص پاک، خالصانه رفتار می‌کنی،*+
و با حیله‌گران، زیرکانه برخورد می‌کنی.+
۲۸ ای یَهُوَه تو نور چراغم هستی؛
ای خدای من، تو هستی که تاریکی مرا روشن می‌کنی.+
خدا سپر همهٔ کسانی است که به او پناه می‌برند.+
۳۱ کیست خدا، به جز یَهُوَه؟+
جز خدای ما، چه کسی صخرهٔ ماست؟+
۳۳ او پاهایم را مثل پاهای آهو می‌کند،
و مرا در بلندی‌ها استوار نگه می‌دارد.+
۳۴ او دست‌هایم را برای جنگ تعلیم می‌دهد،
تا بتوانم با بازوانم کمان مسی را خم کنم.
۳۶ تو راه را برای قدم‌هایم وسیع‌تر می‌کنی،
پس پاهایم نمی‌لغزند.+
۳۷ دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آن‌ها را به چنگ می‌آورم،
و تا نابودشان نکنم، برنمی‌گردم.
۳۸ آن‌ها را خرد و نابود می‌کنم تا دیگر بلند نشوند؛+
آن‌ها زیر پاهایم می‌افتند.
۳۹ تو برای جنگیدن به من نیرو می‌دهی؛
دشمنانم را در مقابل من نقش بر زمین می‌کنی.+
۴۱ آن‌ها برای کمک فریاد می‌زنند، ولی کسی نجاتشان نمی‌دهد؛
حتی از یَهُوَه کمک می‌خواهند، ولی او به آن‌ها جواب نمی‌دهد.
۴۲ من آن‌ها را آنقدر می‌کوبم تا مثل غبار در هوا پراکنده شوند.
آن‌ها را مثل گِل و لای کوچه‌ها دور می‌اندازم.
۴۳ تو مرا از دست کسانی که در قومم از من ایراد می‌گیرند، نجات می‌دهی،+
و مرا سَرور ملت‌ها می‌کنی.+
قومی که قبلاً نمی‌شناختم، به من خدمت خواهند کرد.+
۴۴ بیگانه‌ها از ترس، جلوی من خم می‌شوند،
و به محض این که خبری دربارهٔ من بشنوند، از من اطاعت می‌کنند.+
۴۵ بیگانه‌ها روحیهٔ خود را می‌بازند،
و با ترس و لرز از قلعه‌هایشان بیرون می‌آیند.
۴۶ یَهُوَه زنده است! ای صخرهٔ من، تو را ستایش می‌کنم.+
ای خدای من که مرا نجات می‌دهی، تو را جلال می‌دهم.+
۴۷ خدای حقیقی انتقام مرا می‌گیرد؛+
او قوم‌ها را تحت سلطهٔ من درمی‌آورد،
۴۸ و مرا از دست دشمنان خشمگینم نجات می‌دهد.
تو ای خدا، مرا از کسانی که به من حمله می‌کنند دور می‌کنی،+
و مرا از دست ظالمان رها می‌کنی.
۴۹ به این دلیل، ای یَهُوَه تو را در میان ملت‌ها تمجید می‌کنم،+