اِشَعْیا
بعد از این که ویران کردی، خودت هم ویران خواهی شد.+
بعد از این که خیانت کردی، به خودت هم خیانت خواهد شد.
۲ ای یَهُوَه، به ما لطف کن.+
امید ما به توست.
۳ قوم‌ها با شنیدن صدای بلند تو فرار می‌کنند،
و وقتی تو وارد عمل می‌شوی، ملت‌ها پراکنده می‌شوند.+
۴ همان طور که ملخ‌های بلعنده جمع می‌شوند، مردم غنیمت‌های شما را جمع خواهند کرد،
و مثل ملخ‌های مهاجم به غنیمت‌های شما هجوم خواهند آورد.
۵ یَهُوَه تمجید خواهد شد؛*
چون او در بالاترین جاها ساکن است،
و صَهیون را از عدالت و انصاف پر خواهد کرد.
۶ او به دوران تو ثبات خواهد داد؛
آن دوران پر از نجات،+ حکمت، دانش و احترام به یَهُوَه* خواهد بود:+
این گنج اوست.
۷ دلاورانشان در خیابان‌ها از ترس فریاد می‌زنند.
سفیرانی که پیام صلح را می‌رساندند، به‌تلخی گریه و زاری می‌کنند.
۸ شاهراه‌ها متروک شده‌اند؛
دیگر هیچ کس در جاده‌ها سفر نمی‌کند.
او* پیمانش را زیر پا گذاشته است،
و ساکنان شهرها را خوار و ذلیل می‌شمارد؛
او برای هیچ انسانی ارزش قائل نیست.+
۹ سرزمین ماتم می‌گیرد* و کم‌کم از بین می‌رود.
لبنان از این که فاسد شده، شرمسار است.+
شارون مثل بیابانی خشک شده است،
و برگ‌های درختان باشان و کَرمِل هم ریخته است.+
۱۰ یَهُوَه می‌گوید: «حالا وارد عمل می‌شوم؛
حالا قدرتم را نشان می‌دهم؛+
حالا جلال و بزرگی‌ام را نشان می‌دهم.
۱۱ ای شریران، نقشه‌ها و کارهای شما مثل علف خشک و کاه، بی‌ارزش است.
نَفَس خودتان* به آتش تبدیل خواهد شد و شما را از بین خواهد برد.+
۱۲ قوم‌ها کاملاً می‌سوزند و مثل خاکستر* خواهند شد.
آن‌ها مثل بوته‌های خار قطع می‌شوند و در آتش خواهند سوخت.+
۱۳ ای مردم دوردست، گوش کنید که چه کار می‌خواهم بکنم!
ای مردم نزدیک، ببینید که چه قدرتی دارم!
‹هیچ کدام از ما نمی‌تواند در آتش سوزان زنده بماند!+
هیچ کدام از ما نمی‌تواند در شعله‌های حریص آتش زنده بماند!›
۱۵ اما کسی که همیشه کارهای درست انجام دهد،+
و حقیقت را بگوید؛+
کسی که به دنبال فریبکاری و سودجویی نباشد،
و رشوه نگیرد و آن را رد کند؛+
کسی که به نقشه‌های قاتلان گوش ندهد،
و از دیدن چیزهای بد دوری کند،
۱۶ در بلندی‌ها ساکن خواهد شد،
و پناهگاه امنش* صخره‌های بزرگ و محکم خواهد بود.
روزی* او همیشه فراهم خواهد شد،
و منبع آب او هیچ وقت خالی نخواهد بود.»+
۱۷ ای قوم من، شما پادشاه‌تان را با شکوه و جلالش خواهید دید.
شما سرزمینی در دوردست خواهید دید.
۱۸ شما به یاد روزهای ترسناک گذشته خواهید افتاد و در دلتان خواهید گفت:
«کجاست کسی که حساب و کتاب می‌کرد؟
کجاست کسی که خراج* را وزن می‌کرد؟+
کجاست کسی که برج‌ها را می‌شمرد؟»
۱۹ شما دیگر آن قوم گستاخ را که به شما توهین می‌کردند، نخواهید دید؛
قومی که زبانشان قابل فهم نیست،
و طوری حرف می‌زنند که انگار لکنت زبان دارند.+
۲۰ صَهیون را ببینید، شهری که عیدهایمان را در آن برگزار می‌کنیم!+
به اورشلیم نگاه کنید که جایی امن و راحت برای زندگی خواهد بود.
آن شهر مثل چادری محکم و پابرجا خواهد بود؛+
چادری که میخ‌هایش هیچ وقت کنده نمی‌شود،
و هیچ کدام از طناب‌هایش پاره نمی‌شود.
۲۱ در آنجا یَهُوَه خدای پرجلال از ما محافظت خواهد کرد،
مثل رودخانه‌ها و خندق‌های بزرگی که از یک شهر محافظت می‌کنند.
هیچ کدام از کشتی‌های پارویی،
و کشتی‌های بزرگ دشمن به آنجا وارد نخواهد شد؛
۲۳ طناب‌های کشتی‌های دشمن باز خواهند شد،
طوری که دیگر نمی‌توانند دکل‌ها را نگه دارند و بادبان‌ها را باز کنند.
در آن زمان غنیمت‌های زیادی تقسیم خواهد شد.
حتی لنگان هم سهم زیادی از غنیمت‌ها خواهند گرفت.+
۲۴ هیچ کدام از ساکنان آنجا نخواهد گفت: «من مریضم.»+
گناهان ساکنان آن سرزمین بخشیده خواهد شد.+