عاموس
۱ این است پیام عاموس* که یکی از چوپانان تِقوعا بود.+ این پیام دو سال قبل از زلزله،+ وقتی عُزّیا پادشاه یهودا بود + و یِرُبعام + پسر یوآش،+ پادشاه اسرائیل بود، در رؤیایی که دربارهٔ اسرائیل بود به عاموس داده شد. ۲ عاموس گفت:
«صدای غرّش یَهُوَه از صَهیون شنیده خواهد شد.
او صدایش را از اورشلیم بلند خواهد کرد.
چراگاه‌های چوپانان ماتم خواهند گرفت،
و قلّهٔ کَرمِل خشک خواهد شد.»+
۳ «یَهُوَه چنین می‌گوید،
‹«من به خاطر سرکشی‌های* پی‌درپی* دمشق، از تقصیراتش نمی‌گذرم،
چون آن‌ها جِلعاد را با خرمن‌کوب‌های آهنی کوبیدند.+
۴ بنابراین، من آتشی بر خانهٔ حَزائیل خواهم فرستاد،+
و آن آتش، برج‌های مستحکم بِن‌هَدَد را خواهد سوزاند.+
۵ من پشت‌بند دروازه‌های دمشق را خواهم شکست؛+
ساکنان بِقعَت‌آوِن و حاکم* بِیت‌عدن را از بین خواهم برد،
و مردم سوریه به قیر تبعید خواهند شد.»+
این گفتهٔ یَهُوَه است.›
۶ یَهُوَه چنین می‌گوید،
‹«من به خاطر سرکشی‌های پی‌درپی غزه،+ از تقصیراتش نمی‌گذرم،
چون همهٔ قوم را به تبعید بردند + و آن‌ها را به اَدوم تسلیم کردند.
۷ بنابراین، من آتشی بر دیوار غزه خواهم فرستاد،+
و آن آتش، برج‌های مستحکم آن را خواهد سوزاند.
۸ من ساکنان اَشدود و حاکم اَشقِلون را از بین خواهم برد،+
دستم را بر ضدّ عِقرون بلند خواهم کرد،+
و باقی‌ماندهٔ فِلیسطی‌ها نابود خواهند شد.»+
این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.›
۹ یَهُوَه چنین می‌گوید،
‹من به خاطر سرکشی‌های پی‌درپی صور، از تقصیراتش نمی‌گذرم،+
چون همهٔ قوم را به تبعید بردند و آن‌ها را به اَدوم تسلیم کردند،
۱۰ بنابراین، من آتشی بر دیوار صور خواهم فرستاد،
و آن آتش، برج‌های مستحکم آن را خواهد سوزاند.›+
۱۱ یَهُوَه چنین می‌گوید،
‹من به خاطر سرکشی‌های پی‌درپی اَدوم، از تقصیراتش نمی‌گذرم،+
چون او برادرانش را با شمشیر تعقیب کرد،+
و نخواست رحمت نشان دهد.
او از روی خشمش، آن‌ها را بی‌رحمانه می‌درَد،
و خشمی که از آن‌ها دارد، فرو نمی‌نشیند.+
۱۳ یَهُوَه چنین می‌گوید،
‹«من به خاطر سرکشی‌های پی‌درپی عَمّونیان، از تقصیراتشان نمی‌گذرم،+
چون آن‌ها شکم زنان باردار جِلعاد را پاره کردند تا منطقهٔ خودشان را گسترش دهند.+
۱۴ بنابراین، من آتشی بر دیوار رَبّه خواهم فرستاد،+
و آن آتش، برج‌های مستحکم آن را خواهد سوزاند.
در آن روز، فریاد جنگ شنیده خواهد شد.
در آن روز، طوفان و تندباد خواهد بود.
۱۵ پادشاهِ آن‌ها و امیرانش با هم تبعید خواهند شد.»+ این گفتهٔ یَهُوَه است.›
۲ «یَهُوَه چنین می‌گوید،
‹«من به خاطر سرکشی‌های* پی‌درپی* موآب، از تقصیراتش نمی‌گذرم،+
چون او استخوان‌های پادشاه اَدوم را آنقدر سوزاند که تبدیل به خاکستر شد.
۲ بنابراین، من آتشی بر موآب خواهم فرستاد،
و آن آتش، برج‌های مستحکم قِریوت را خواهد سوزاند؛+
موآب در آشوب و هیاهو،
و در بین فریاد جنگ و صدای شیپور خواهد مرد.+
۳ من حاکم* آن سرزمین را از بین خواهم برد،
و همهٔ امیرانش را با او خواهم کشت.»+ این گفتهٔ یَهُوَه است.›
۴ یَهُوَه چنین می‌گوید،
‹من به خاطر سرکشی‌های پی‌درپی یهودا، از تقصیراتش نمی‌گذرم،+
چون آن‌ها قوانین* یَهُوَه را زیر پا گذاشتند،
و به احکام او عمل نکردند؛+
آن‌ها با همان دروغ‌هایی گمراه شدند که اجدادشان باور داشتند.+
۶ یَهُوَه چنین می‌گوید،
‹من به خاطر سرکشی‌های پی‌درپی اسرائیل، از تقصیراتش نمی‌گذرم،+
چون آن‌ها درستکاران را در ازای نقره می‌فروشند،
و فقیران را در ازای یک جفت صندل.+
پدر و پسر، هر دو با یک دختر رابطهٔ جنسی برقرار می‌کنند،
و به این شکل نام مقدّس مرا بی‌حرمت می‌کنند.
۸ آن‌ها کنار هر مذبحی، روی لباس‌هایی که گرو گرفته‌اند، دراز می‌کشند؛+
و در معبد* خدایانشان شرابی را که به عنوان جریمه گرفته‌اند، می‌نوشند.›
۹ ‹اما من بودم که اَموریان را در مقابل آن‌ها نابود کردم،+
اَموریانی که مثل درخت سِدر بلندقامت و مثل درخت بلوط نیرومند بودند؛
من آن‌ها را با میوه و ریشه‌هایشان کاملاً نابود کردم.+
۱۰ من شما را از سرزمین مصر بیرون آوردم،+
و ۴۰ سال در بیابان هدایت کردم +
تا سرزمین اَموریان را تصاحب کنید.
۱۱ من بعضی از پسرانتان را به عنوان پیامبر انتخاب کردم،+
و بعضی از مردان جوانتان را به عنوان نذیره.+
ای قوم اسرائیل، آیا این طور نیست؟› این گفتهٔ یَهُوَه است.
۱۳ به همین دلیل، شما را در همان جایی که هستید له خواهم کرد،
همان طور که گاریِ پر از غلّه* از روی هر چیزی که رد می‌شود آن را له می‌کند.
۱۴ حتی کسانی که سریع می‌دوند جایی نخواهند داشت که به آنجا فرار کنند،+
قدرتمندان، قدرتشان را از دست خواهند داد،
و هیچ جنگجویی جان سالم به در نخواهد برد.
۱۵ کمان‌داران توان مقاومت نخواهند داشت،
دونده‌های سریع، نجات پیدا نخواهند کرد،
و اسب‌سواران جان سالم به در نخواهند برد.
۱۶ حتی شجاع‌ترین جنگجویان در آن روز برهنه فرار خواهند کرد.›+
این گفتهٔ یَهُوَه است.»
۳ «ای قوم اسرائیل، به پیامی که یَهُوَه دربارهٔ شما گفته است گوش کنید. این پیام دربارهٔ تمام قومی است که از سرزمین مصر بیرون آورد:
۲ ‹من از بین همهٔ قوم‌های روی زمین فقط با شما رابطهٔ نزدیک داشته‌ام.*+
به همین دلیل، برای همهٔ گناهانتان از شما حساب خواهم خواست.+
۳ آیا دو نفر بدون این که قرار بگذارند، با هم قدم می‌زنند؟
۴ آیا شیر بدون این که طعمه‌ای گرفته باشد، در جنگل غرّش می‌کند؟
آیا شیر جوان* وقتی شکاری نگرفته است، از آشیانه‌اش نعره می‌کشد؟
۵ اگر دامی* روی زمین نباشد، آیا پرنده به تله می‌افتد؟
آیا تله بدون این که چیزی در آن گیر بیفتد، بسته می‌شود؟
۶ وقتی شیپور جنگ در شهر به صدا درآید، آیا مردم از ترس نمی‌لرزند؟
وقتی بلایی بر سر شهر بیاید، آیا از طرف یَهُوَه نیست؟
۷ در واقع یَهُوَه حاکم متعال کاری نمی‌کند،
مگر این که راز خودش را برای خادمانش پیامبران آشکار کرده باشد.+
۸ شیر غرّش کرده است!+ کیست که نترسد؟
یَهُوَه حاکم متعال سخن گفته است! کیست که نبوّت نکند؟›+
۹ ‹این را از برج‌های مستحکم اَشدود،
و از برج‌های مستحکم سرزمین مصر اعلام کنید؛
و بگویید: «بر ضدّ کوه‌های سامره جمع شوید!+
ببینید چه آشوبی در آنجا برپاست،
و چه فریبکاری‌هایی در آنجا انجام می‌شود؛+
۱۰ چون آن‌ها از درستکاری هیچ چیز نمی‌دانند،
و برج‌های مستحکم آن‌ها پر از اموالی است که با ظلم و خشونت غارت کرده‌اند،» این را یَهُوَه گفته است.›
۱۱ بنابراین، یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید،
‹دشمن، این سرزمین را محاصره خواهد کرد.+
او قدرتتان را خواهد گرفت،
و برج‌های مستحکمتان را غارت خواهد کرد.›+
۱۲ یَهُوَه چنین می‌گوید،
‹همان طور که یک چوپان می‌تواند فقط دو ساق گوسفند یا قسمتی از گوش آن را از دهان شیر بیرون بکشد،
به همین شکل، از میان قوم اسرائیل که در سامره روی تخت‌های باشکوه و مبل‌های* گرانقیمت نشسته‌اند،
فقط عدهٔ کمی جان سالم به در خواهند برد.›+
۱۳ یَهُوَه حاکم متعال، خدای لشکرها می‌گوید: ‹بشنوید و به خاندان یعقوب هشدار دهید،
۱۴ چون در روزی که از اسرائیل برای همهٔ سرکشی‌هایش* حساب بخواهم،+
مذبح‌های بِیت‌ئیل را هم نابود خواهم کرد؛+
شاخ‌های مذبح قطع خواهند شد، طوری که روی زمین بیفتند.+
۱۵ من خانه‌های زمستانی و تابستانی را از بین خواهم برد.›
‹خانه‌هایی که از عاج ساخته شده‌اند، فرو خواهند ریخت،+
و خانه‌های بزرگ* نیست و نابود خواهند شد.›+ این گفتهٔ یَهُوَه است.»
۴ «ای گاوهای باشان که در کوه‌های سامره هستید،+
به این پیام گوش دهید!
شما زنانی هستید که ضعیفان را فریب می‌دهید و به فقیران ظلم می‌کنید؛+
و به شوهرانتان* می‌گویید، ‹شراب بیاورید تا بنوشیم!›
۲ یَهُوَه حاکم متعال به ذات مقدّس خودش قسم خورده و گفته است:
‹«روزهایی می‌آید که شما را با قلاب قصابان بالا خواهند کشید،
و باقیماندگان شما را با قلاب ماهیگیری.
۳ هر یک از شما مستقیم از شکاف دیوار بیرون خواهد رفت،
و شما به هَرمون انداخته خواهید شد.» یَهُوَه این را می‌گوید.›
۵ نان‌هایی را که با خمیرمایه درست شده‌اند به عنوان قربانی شکرگزاری بسوزانید،+
و همه جا جار بزنید که هدایای داوطلبانه تقدیم می‌کنید!
چون این کاری است که دوست دارید انجام دهید، ای قوم اسرائیل!› این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.
۶ ‹من در همهٔ شهرهای شما باعث گرسنگی‌تان شدم،*
و کاری کردم که در هیچ کدام از خانه‌هایتان نان پیدا نشود؛+
اما شما به طرف من برنگشتید.›+ یَهُوَه این را می‌گوید.
۷ ‹من همچنین سه ماه قبل از برداشت محصول، باران را از شما دریغ کردم،+
در یک شهر باران فرستادم، اما در شهر دیگر نفرستادم.
یک قطعه زمین باران داشت،
اما قطعه زمین دیگر باران نداشت و خشک شد.
۸ مردمِ دو یا سه شهر، با ضعف و ناتوانی برای نوشیدن آب به شهری دیگر رفتند،+
اما آب کافی پیدا نکردند؛
با این حال، شما به طرف من برنگشتید.›+ این گفتهٔ یَهُوَه است.
۹ ‹من شما را به بلای گرمای سوزان و آفت دچار کردم.+
شما باغچه‌ها و باغ‌های انگورتان را زیاد کردید،
اما ملخ‌ها درختان انجیر و درختان زیتون شما را از بین بردند،+
و شما باز هم به طرف من برنگشتید.›+ یَهُوَه این را می‌گوید.
۱۰ ‹من شما را به بیماری همه‌گیری مثل بلایی که بر سر مصر آوردم، دچار کردم.+
مردان جوانتان را با شمشیر کشتم و اسب‌هایتان را گرفتم.+
بوی تعفن جنازه‌ها در اردوگاه‌هایتان پخش شد؛+
اما شما به طرف من برنگشتید.› یَهُوَه این را می‌گوید.
۱۱ ‹من همان طور که سُدوم و غَموره را ویران کردم،+
سرزمین شما را هم ویران کردم.
شما مثل چوب نیم‌سوزی بودید که از آتش بیرون کشیده شده باشد.
اما شما به طرف من برنگشتید.›+ یَهُوَه این را می‌گوید.
۱۲ پس ای اسرائیل، من دوباره تو را مجازات خواهم کرد.
ای اسرائیل، برای روبرو شدن با خدای خود آماده شو،
چون می‌خواهم تو را مجازات کنم.
۱۳ اوست که کوه‌ها را شکل داد و باد را آفرید؛+
او افکارش را به انسان می‌گوید؛
او سپیده‌دم را به تاریکی تبدیل می‌کند،+
و روی مکان‌های بلند زمین قدم برمی‌دارد.+
اسم او یَهُوَه خدای لشکرهاست.»
۵ «ای خاندان اسرائیل، این پیام مرا که بر ضدّ شماست بشنوید؛ پیامی که در قالب سرودی غم‌انگیز* است:
۲ ‹آن باکره، یعنی اسرائیل افتاده است؛
او دیگر نمی‌تواند بلند شود.
او در سرزمین خودش رها شده است،
و کسی نیست که او را بلند کند.›
۳ «یَهُوَه حاکم متعال چنین می‌گوید:
‹اگر از شهری هزار نفر به جنگ بروند، فقط صد نفرشان باقی می‌مانند؛
و اگر از شهری صد نفر به جنگ بروند، فقط ده نفرشان برای خاندان اسرائیل باقی می‌مانند.›+
۴ «یَهُوَه به خاندان اسرائیل چنین می‌گوید:
‹به دنبال من باشید و زنده بمانید.+
۵ در جستجوی بِیت‌ئیل نباشید،+
به جِلجال نروید و وارد بِئِرشِبَع نشوید،+
چون ساکنان جِلجال حتماً به تبعید برده خواهند شد،+
و بِیت‌ئیل نیست و نابود خواهد شد.*
۶ به دنبال یَهُوَه باشید و زنده بمانید،+
مبادا او مثل شعله‌های آتش به خاندان یوسِف حمله کند،
و بِیت‌ئیل را بسوزاند، طوری که کسی نتواند آن را خاموش کند.
۸ دنبال کسی باشید که خوشهٔ پروین* و صورت فلکی شکارچی* را آفرید،+
کسی که تاریکی مطلق را به نور صبح تبدیل می‌کند،
و روز را مثل شب تاریک می‌کند،+
کسی که آب‌های دریا را احضار می‌کند
تا آن آب‌ها را بر سطح زمین بباراند،+
همان کسی که نام او یَهُوَه است.
۹ او باعث نابودی قدرتمندان خواهد شد،
و قلعه‌های مستحکم را نابود خواهد کرد.
۱۰ آن‌ها از کسانی که مردم را کنار دروازهٔ شهر توبیخ می‌کنند متنفرند،
و از اشخاصی که راست می‌گویند بیزارند.+
۱۱ شما فقیران را مجبور می‌کنید که برای مزرعه اجاره بدهند،*
و غلّهٔ آن‌ها را به عنوان خراج* می‌گیرید،+
به همین دلیل، دیگر در خانه‌هایی که با سنگ‌های تراشیده ساخته‌اید زندگی نخواهید کرد،+
و دیگر از شراب باغ‌های زیبای انگورتان نخواهید نوشید.+
۱۲ من می‌دانم که چقدر سرکشی* کرده‌اید،
و گناهانتان چقدر بزرگ است؛
شما درستکاران را آزار می‌دهید،
رشوه می‌گیرید،
و حق فقیران را کنار دروازهٔ شهر پایمال می‌کنید.+
۱۳ بنابراین، کسانی که بینش دارند، در آن زمان ساکت خواهند ماند،
چون زمان مصیبت خواهد بود.+
۱۴ به دنبال کارهای خوب باشید، نه کارهای بد،
تا زنده بمانید.+
آن وقت یَهُوَه خدای لشکرها با شما خواهد بود،
درست همان طور که می‌گویید او با ماست.+
شاید به این شکل یَهُوَه خدای لشکرها،
به باقیماندگان خاندان یوسِف لطف کند.›+
۱۶ «بنابراین یَهُوَه، یَهُوَه خدای لشکرها چنین می‌گوید:
‹مردم در همهٔ میدان‌های شهر گریه و زاری خواهند کرد،
و در همهٔ خیابان‌ها خواهند گفت، «وای، وای!»
آن‌ها کشاورزان را صدا خواهند زد تا ماتم بگیرند،
و نوحه‌خوانان را صدا خواهند زد تا گریه و زاری کنند.›
۱۷ یَهُوَه می‌گوید، ‹در همهٔ باغ‌های انگور گریه و زاری خواهد بود،+
چون من برای مجازات شما از میانتان خواهم گذشت.
۱۸ وای بر کسانی که مشتاقند روز یَهُوَه برسد!+
روز یَهُوَه برای شما به چه معنی خواهد بود؟+
در آن روز تاریکی خواهد بود، نه نور.+
۱۹ در آن روز، شما مثل مردی خواهید بود که از دست شیر فرار می‌کند، ولی با خرس روبرو می‌شود،
و وقتی وارد خانه‌اش می‌شود و دستش را به دیوار تکیه می‌دهد، ماری او را نیش می‌زند.
۲۰ آیا در روز یَهُوَه به جای نور، تاریکی نخواهد بود؟
آیا به جای روشنایی، تیرگی نخواهد بود؟
۲۱ من از عیدهای شما نفرت دارم و از آن‌ها بیزارم،+
من از بوی هدایایی که در گردهمایی‌ها برای پرستش تقدیم می‌کنید، هیچ لذّتی نمی‌برم.
۲۲ حتی اگر قربانی‌های سوختنی و هدایا به من تقدیم کنید،
باز هم از آن‌ها لذّت نخواهم برد؛+
همچنین حیوانات چاقی را که به عنوان قربانی شراکت تقدیم می‌کنید، قبول نخواهم کرد.+
۲۳ دیگر سرودهای پر سروصدایتان را برایم نخوانید،
نمی‌خواهم به آهنگ سازهای زِهی شما گوش بدهم.+
۲۴ بگذارید عدالت مثل آب جاری شود،+
و درستکاری مثل نهری که همیشه در جریان است.
۲۵ ای خاندان اسرائیل، آیا در طول ۴۰ سالی که در بیابان بودید،
برایم قربانی و هدیه می‌آوردید؟+
۲۶ حالا مجبور می‌شوید پادشاهتان سَکّوت، و همین طور کیوان* را با خودتان ببرید،
یعنی بت‌هایی را که از روی ستارهٔ خدایتان ساخته‌اید.
۲۷ من شما را به آن طرف دمشق تبعید خواهم کرد.›+ او که اسمش یَهُوَه خدای لشکرهاست، این را می‌گوید.»+
۶ «وای بر کسانی که در صَهیون به خودشان متکی هستند،*
و در کوه‌های سامره احساس امنیت می‌کنند.+
وای بر مردان سرشناسِ مهم‌ترین قوم
که قوم اسرائیل به آن‌ها تکیه می‌کنند!
۲ به کَلنه بروید و ببینید.
از آنجا به طرف شهر بزرگ حَمات راه بیفتید،+
بعد به جَت در سرزمین فِلیسطیه بروید.
آیا آن‌ها از دو پادشاهیِ شما* بهترند؟
یا قلمروی آن‌ها وسیع‌تر از قلمروی شماست؟
۴ شما روی تخت‌هایی از عاج دراز می‌کشید و روی مبل‌ها لم می‌دهید،+
قوچ‌های گله و گوساله‌های چاق را می‌خورید.+
۵ شما با نوای چنگ* شعر می‌گویید،+
و مثل داوود سازهای موسیقی ابداع می‌کنید.+
و مرغوب‌ترین روغن‌ها را به بدنتان می‌مالید.
اما به مصیبت خاندان یوسِف توجهی نمی‌کنید.*+
۷ شما اولین کسانی خواهید بود که تبعید می‌شوند.+
روزهای لم دادن و عیش و نوش شما به پایان خواهد رسید.
۸ یَهُوَه خدای لشکرها و حاکم متعال به ذات خودش قسم خورده و می‌گوید:+
‹من که یَهُوَه هستم از غرور یعقوب بیزارم،+
از قلعه‌های مستحکم او متنفرم،+
و شهر را با هر چه در آن است به دشمنانش تسلیم خواهم کرد.+
۹ «‹حتی اگر ده نفر در یک خانه مانده باشند، حتماً خواهند مرد. ۱۰ یکی از خویشاوندانشان* می‌آید و آن‌ها را بیرون می‌برد و یکی یکی می‌سوزاند. او جسدهایشان* را از خانه بیرون خواهد برد. بعد، از کسی که در اتاق خانه است خواهد پرسید، «آیا کس دیگری با توست؟» او جواب خواهد داد، «نه، هیچ کس!» بعد آن خویشاوند خواهد گفت، «چیزی نگو و اسم یَهُوَه را به زبان نیاور، چون این کار دیگر فایده‌ای ندارد.»›
۱۱ من که یَهُوَه هستم این فرمان را داده‌ام:+
خانه‌های بزرگ باید به خرابه تبدیل شوند،
و خانه‌های کوچک باید با خاک یکسان شوند!+
۱۲ آیا اسب‌ها روی صخره‌ها می‌دوند؟
آیا کسی صخره‌ها را با گاو شخم می‌زند؟
۱۳ شما برای چیزهای بی‌ارزش شادی می‌کنید،
و می‌گویید، ‹آیا به خاطر قدرت خودمان نیست که نیرومند شده‌ایم؟›*+
۱۴ بنابراین، ای خاندان اسرائیل، من قومی را به ضدّ شما خواهم فرستاد،+
و آن‌ها از لِبوحَمات* تا وادی عَرَبه به شما ظلم خواهند کرد.+ یَهُوَه خدای لشکرها این را می‌گوید.»
۷ این چیزی است که یَهُوَه حاکم متعال، در رؤیایی به من نشان داد: بعد از بریدن کاه‌هایی که سهم پادشاه بود، وقتی محصول زمستان شروع به رشد کرد، او انبوهی از ملخ‌ها را فرستاد. ۲ وقتی ملخ‌ها همهٔ گیاهان سرزمین را خوردند، گفتم: «ای یَهُوَه حاکم متعال، لطفاً قومت را ببخش!+ یعقوب ضعیف است، پس چطور می‌تواند طاقت بیاورد؟»+
۳ بنابراین، یَهُوَه تصمیمش را عوض کرد.*+ یَهُوَه گفت: «این اتفاق نمی‌افتد.»
۴ یَهُوَه حاکم متعال این رؤیا را به من نشان داد: یَهُوَه حاکم متعال فرمان داد که آن سرزمین با آتش مجازات شود. آن آتش، آب‌های عمیق زمین را خشک کرد و قسمتی از سرزمین را سوزاند. ۵ پس گفتم: «ای یَهُوَه حاکم متعال، لطفاً این کار را نکن.+ یعقوب ضعیف است، پس چطور می‌تواند طاقت بیاورد؟»+
۶ بنابراین، یَهُوَه تصمیمش را عوض کرد.*+ یَهُوَه حاکم متعال گفت: «این هم اتفاق نمی‌افتد.»
۷ بعد، او این رؤیا را به من نشان داد: یَهُوَه روی دیواری ایستاده بود که قبلاً با شاقول تراز شده بود. او شاقولی در دست داشت. ۸ یَهُوَه از من پرسید: «عاموس چه می‌بینی؟» جواب دادم: «یک شاقول.» بعد یَهُوَه گفت: «من قوم اسرائیل را با شاقول ارزیابی می‌کنم و دیگر از خطاهایشان نمی‌گذرم.+ ۹ مکان‌های بلند* اسحاق نابود می‌شوند،+ مکان‌های مقدّس اسرائیل ویران می‌شوند + و من با شمشیر به خاندان یِرُبعام حمله خواهم کرد.»+
۱۰ اَمَصیا، کاهن بِیت‌ئیل،+ این پیام را به یِرُبعام، پادشاه اسرائیل فرستاد:+ «عاموس در میان قوم اسرائیل علیه تو توطئه می‌کند.+ مردم سرزمین، دیگر نمی‌توانند سخنانش را تحمّل کنند؛+ ۱۱ چون عاموس چنین می‌گوید، ‹یِرُبعام با شمشیر خواهد مرد و قوم اسرائیل حتماً از سرزمینشان تبعید خواهند شد.›»+
۱۲ بعد اَمَصیا به عاموس گفت: «ای رؤیابین برو و به سرزمین یهودا فرار کن؛ روزی‌ات را آنجا به دست آور، و آنجا نبوّت کن.+ ۱۳ اما دیگر در بِیت‌ئیل نبوّت نکن،+ چون عبادتگاه پادشاه و مقر* پادشاهی او در اینجاست.»+
۱۴ عاموس به اَمَصیا جواب داد: «من نه پیامبر بودم و نه پسر پیامبر؛ من چوپان بودم و به درختان انجیر وحشی رسیدگی می‌کردم.*+ ۱۵ اما یَهُوَه مرا از کار چوپانی* گرفت و یَهُوَه به من گفت، ‹برو و برای قومم اسرائیل نبوّت کن.›+ ۱۶ پس الآن یَهُوَه به تو می‌گوید: ‹تو می‌گویی، «بر ضدّ اسرائیل نبوّت نکن و بر ضدّ خاندان اسحاق موعظه نکن.»+ ۱۷ برای همین، یَهُوَه چنین می‌گوید: «زن تو در شهر فاحشه می‌شود، پسران و دخترانت با شمشیر کشته می‌شوند، زمینت با ریسمانِ اندازه‌گیری تقسیم می‌شود و خودت هم در سرزمینی غریب* خواهی مرد. قوم اسرائیل هم حتماً از سرزمینشان تبعید خواهند شد.»›»+
۸ یَهُوَه حاکم متعال در یک رؤیا سبدی از میوه‌های تابستانی به من نشان داد. ۲ بعد پرسید: «عاموس چه می‌بینی؟» جواب دادم: «سبدی از میوه‌های تابستانی.» یَهُوَه گفت: «وقت آن رسیده است که قومم اسرائیل مجازات شود.* من دیگر از خطاهایشان نمی‌گذرم.+ ۳ یَهُوَه حاکم متعال چنین می‌گوید، ‹در آن روز به جای این که در معبد سرود خوانده شود، صدای گریه و زاری از آنجا شنیده خواهد شد + و جسدها در همه جا به چشم خواهند خورد. بگذارید سکوت باشد!›+
۴ ای کسانی که فقیران را زیر پا له می‌کنید،
و فروتنانِ زمین را نابود می‌کنید، این را بشنوید!+
۵ ای کسانی که می‌گویید، ‹عید ماه نو کی تمام می‌شود تا بتوانیم غلّه‌هایمان را بفروشیم؟+
شَبّات کی تمام می‌شود تا بتوانیم غلّه‌هایمان را برای فروش بگذاریم؟+
کی می‌توانیم پیمانهٔ ایفه* را کوچک‌تر،
و وزنهٔ شِکِل* را بزرگ‌تر کنیم،
و با ترازوی تقلّبی، دیگران را فریب دهیم؟+
۶ کی می‌توانیم نیازمندان را در ازای نقره،
و فقیران را در ازای یک جفت صندل بخریم،+
و پس‌مانده‌های بی‌ارزش غلّه را بفروشیم؟›
۷ یَهُوَه که مایهٔ افتخار یعقوب است، به ذات خودش قسم خورده و گفته است:+
‹هیچ وقت کارهای آن‌ها را فراموش نمی‌کنم.+
آیا تمام سرزمین مثل رود نیل متلاطم نخواهد شد،
و مثل رود نیل که در مصر است طغیان نخواهد کرد و دوباره فرو نخواهد نشست؟›+
۹ یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:
‹در آن روز کاری خواهم کرد که خورشید موقع ظهر غروب کند؛
من این سرزمین را در روز روشن، تاریک خواهم کرد.+
همهٔ کمرها را با پَلاس* می‌پوشانم و همهٔ سرها را طاس خواهم کرد؛
کاری خواهم کرد که چنان سوگواری کنید که انگار برای تنها پسرتان سوگواری می‌کنید،
و پایان آن روز، تلخ خواهد بود.›
۱۱ یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:
‹روزهایی می‌رسد که این سرزمین را دچار قحطی خواهم کرد؛
نه گرسنگی برای نان و نه تشنگی برای آب،
بلکه برای شنیدن کلام یَهُوَه.+
۱۲ مردم از دریا تا دریا،
و از شمال تا مشرق* سرگردان خواهند شد.
آن‌ها همه جا دنبال کلام یَهُوَه خواهند گشت، اما آن را پیدا نخواهند کرد.
۱۳ در آن روز، دوشیزگان* زیبا،
و مردان جوان از تشنگی غش خواهند کرد؛
۱۴ آن‌ها کسانی هستند که به خدایان دروغین سامره* قسم می‌خورند و می‌گویند،
«ای دان، قسم به جان خدایت!»+
و «قسم به راه بِئِرشِبَع!»+
آن‌ها خواهند افتاد و دیگر بلند نخواهند شد.›»+
۹ من یَهُوَه را دیدم که بالای مذبح ایستاده است.+ او گفت: «سرِ ستون‌ها را بزن تا پی آن‌ها بلرزد و بر سر مردم خرد شود. من کسانی را که باقی بمانند با شمشیر خواهم کشت. حتی کسانی که می‌خواهند فرار کنند موفق نخواهند شد و هیچ کدامشان زنده نخواهند ماند.+
۲ اگر خودشان را در عمق گور* پنهان کنند،
آن‌ها را با دست خودم از آنجا بیرون خواهم کشید؛
و اگر به آسمان‌ها پناه ببرند،
آن‌ها را از آنجا پایین خواهم آورد.
۳ اگر خودشان را در مخفیگاه‌های بالای کوه کَرمِل پنهان کنند،
در آنجا دنبالشان خواهم گشت و آن‌ها را بیرون خواهم آورد.+
اگر خودشان را در اعماق دریا از چشم من پنهان کنند،
به مار فرمان خواهم داد که آن‌ها را در آنجا نیش بزند.
۴ اگر دشمنانشان آن‌ها را به اسارت ببرند،
به شمشیر فرمان خواهم داد که آن‌ها را در آنجا بکشد؛+
به آن‌ها چشم خواهم دوخت تا بلا بر سرشان بیاورم، نه برکت؛+
۵ چون یَهُوَه خدای لشکرها، حاکم متعال، کسی است که زمین را لمس می‌کند،
طوری که ذوب شود و همهٔ ساکنانش ماتم بگیرند.+
کل زمین مثل رود نیل بالا خواهد آمد،
و مثل رود نیل که در مصر است فرو خواهد نشست.+
۶ ‹او که پله‌هایش را در آسمان‌ها می‌سازد،
و گنبدش* را بالای زمین استوار می‌کند؛
او که آب‌های دریا را صدا می‌زند،
تا آن‌ها را بر سطح زمین بباراند؛+
اسم او یَهُوَه است.›+
۷ یَهُوَه می‌گوید: ‹ای قوم اسرائیل، آیا شما برای من مثل قوم کوش نیستید؟
۸ چشمان یَهُوَه، حاکم متعال بر آن سلطنت گناهکار است؛
او آن را از روی زمین نابود خواهد کرد.›+
یَهُوَه می‌گوید: ‹اما من خاندان یعقوب را به طور کامل از بین نخواهم برد.+
۹ من فرمان می‌دهم،
و خاندان اسرائیل را تکان خواهم داد تا در میان قوم‌ها پراکنده شوند،+
درست مثل کسی که الک را تکان می‌دهد،
و هیچ سنگریزه‌ای از آن رد نمی‌شود و به زمین نمی‌افتد.
۱۰ همهٔ گناهکاران قومم با شمشیر کشته خواهند شد،
کسانی که می‌گویند، «این مصیبت نه به ما نزدیک می‌شود و نه بر سرمان می‌آید.»›
۱۱ ‹در آن روز، خیمهٔ* داوود را که افتاده است، دوباره برپا خواهم کرد،+
شکاف‌ها را ترمیم،
و خرابی‌هایش را تعمیر خواهم کرد.
من آن را دوباره خواهم ساخت و مثل روزهای قدیم خواهد شد،+
۱۲ تا آن‌ها بتوانند هر چیزی را که از اَدوم و همهٔ ملت‌های دیگر باقی می‌ماند، تصاحب کنند؛+ ملت‌هایی که نام من روی آن‌هاست.›
یَهُوَه که این کار را انجام می‌دهد، این را می‌گوید.
۱۳ یَهُوَه می‌گوید:
‹روزهایی می‌آید که شخم‌زننده به دروکننده خواهد رسید،
و کسی که انگور را لگد می‌کند، به کسی که بذر می‌کارد.+
شراب شیرین از کوه‌ها خواهد چکید،+
۱۴ من قومم اسرائیل را از اسارت برمی‌گردانم؛+
آن‌ها شهرهای ویران را بازسازی خواهند کرد و در آن‌ها ساکن خواهند شد.+
درختان انگور خواهند کاشت و از شراب آن‌ها خواهند نوشید،+
باغ‌ها درست خواهند کرد و از میوه‌هایشان خواهند خورد.›+
۱۵ یَهُوَه خدایتان می‌گوید:
‹من آن‌ها را در سرزمین خودشان خواهم کاشت،
و دیگر از سرزمینی که به آن‌ها می‌دهم ریشه‌کن نخواهند شد.›»+
یعنی: «بار» یا «حمل بار.»
یا: «جرم‌های.»
تحت‌اللفظی: «به خاطر سه شورش، و به خاطر چهار شورش.»
تحت‌اللفظی: «کسی که عصای پادشاهی در دست دارد.»
تحت‌اللفظی: «عهد برادران را.»
یا: «جرم‌های.»
تحت‌اللفظی: «به خاطر سه شورش، و به خاطر چهار شورش.»
تحت‌اللفظی: «قاضی.»
یا: «تعالیم.»
یا: «خانهٔ.»
یا: «غلهٔ دروشده.»
تحت‌اللفظی: «فقط شما را شناخته‌ام.»
یا: «شیر جوان یال‌دار.»
یا احتمالاً: «طعمه‌ای در دام.»
یا: «تخت‌های دمشقی.»
یا: «جرم‌هایش.»
یا احتمالاً: «بسیار.»
یا: «اربابانتان.»
یا: «سرکشی؛ نافرمانی.»
یا: «غذا را از روی دندان‌هایتان پاک کردم.»
یا: «مرثیه.»
یا احتمالاً: «به جایی اسرارآمیز تبدیل خواهد شد.»
یا: «اَفسَنتین.» واژه‌نامه: «اَفسَنتین.»
یا: «ثریّا.» تحت‌اللفظی: «کیمه.» نام خوشه‌ای در صورت فلکی گاو.
یا: «جبّار.» تحت‌اللفظی: «کِسیل.»
یا: «برای زمین مالیات بدهند.»
واژه‌نامه: «خراج.»
یا: «جرم.»
احتمالاً هر دوی این بت‌ها به سیارهٔ زُحل اشاره می‌کنند که به عنوان خدا پرستش می‌شد.
یا: «بی‌خیالند.»
ظاهراً به دو پادشاهی یهودا و اسرائیل اشاره دارد.
یا: «ساز زِهی»
یا: «از آن بیمار نمی‌شوید.»
تحت‌اللفظی: «برادر پدرش.»
تحت‌اللفظی: «استخوان‌هایشان.»
یا: «اَفسَنتین.» واژه‌نامه: «اَفسَنتین.»
تحت‌اللفظی: «شاخ‌هایی گرفته‌ایم.»
یا: «گذرگاه حَمات.»
یا: «پشیمان شد.»
یا: «پشیمان شد.»
واژه‌نامه: «مکان‌های بلند.»
یا: «خانهٔ.»
یا: «انجیرهای وحشی را شکاف می‌دادم.»
یا: «رسیدگی به گله‌ها.»
یا: «ناپاک.»
یا: «دوران قومم اسرائیل به پایان رسیده است.»
ضمیمهٔ ب۱۴.
ضمیمهٔ ب۱۴.
یا: «زمین.»
یا: «سرود غم‌انگیز؛ مرثیه.»
واژه‌نامه: «پَلاس.»
یا: «طلوع آفتاب.»
یا: «باکره‌های.»
تحت‌اللفظی: «تقصیر سامره.»
یا: «شیول.» واژه‌نامه: «شیول.»
یا: «طاق قوسی‌اش.»
یا: «سایه‌بان؛ کلبه.»
تحت‌اللفظی: «و همهٔ تپه‌ها ذوب خواهند شد.»