ابراهیم و سارا از خدا اطاعت کردند

نزدیک بابِل شهری به نام اور وجود داشت که مردم آنجا به جای یَهُوَه خداهای زیادی را پرستش می‌کردند.‏ اما مردی در اور بود که فقط یَهُوَه را پرستش می‌کرد.‏ اسم او ابراهیم بود.‏

یَهُوَه به ابراهیم گفت:‏ ‹از سرزمینت بیرون برو،‏ خانه و فامیلت را ترک کن و به سرزمینی که به تو نشان می‌دهم برو.‏› بعد خدا به او قول داد:‏ ‹من از تو قومی بزرگ به وجود می‌آورم و به خاطر تو به خیلی از انسان‌ها در سرتاسر زمین برکت می‌دهم.‏›‏

ابراهیم نمی‌دانست که یَهُوَه او را به کجا می‌فرستد،‏ ولی چون به یَهُوَه اعتماد داشت از او اطاعت کرد.‏ ابراهیم و زنش سارا،‏ تارَح (‏پدر ابراهیم)‏ و لوط (‏برادرزادهٔ ابراهیم)‏ وسایلشان را برداشتند و سفر طولانی‌شان را شروع کردند.‏

ابراهیم ۷۵ ساله بود که بالاخره با خانواده‌اش به سرزمینی که یَهُوَه می‌خواست به آن‌ها نشان بدهد رسیدند.‏ اسم آن سرزمین کنعان بود.‏ در آنجا خدا با ابراهیم صحبت کرد و این قول را به او داد:‏ ‹تمام این سرزمین را که دورتادور خودت می‌بینی به فرزندان تو خواهم داد.‏› اما ابراهیم و سارا پیر شده بودند و بچه نداشتند.‏ پس یَهُوَه چطور به قولش عمل می‌کرد‏؟‏