دهمین بلا

موسی به فرعون قول داد که دیگر پیش او نرود.‏ اما قبل از این که از آنجا برود به فرعون گفت:‏ ‹نصف شب،‏ تمام بچه‌هایی که اولین پسر هستند،‏ از پسر فرعون گرفته تا پسران برده‌ها در مصر می‌میرند.‏›‏

یَهُوَه به اسرائیلیان گفت که غذای مخصوصی درست کنند.‏ او گفت:‏ ‹یک برّه یا بزغالهٔ نر که یک ساله باشد بکشید و مقداری از خونش را روی چهارچوب درِ خانه‌تان بمالید.‏ گوشتش را کباب کنید و آن را با نان فَطیر که بدون خمیرمایه است بخورید.‏ لباس و کفش‌هایتان را بپوشید و آمادهٔ رفتن باشید.‏ من امشب شما را آزاد می‌کنم.‏› فکرش را بکن که اسرائیلیان چقدر هیجان‌زده شدند!‏

نصف شب،‏ فرشتهٔ یَهُوَه به همهٔ خانه‌هایی که در مصر بود رفت.‏ در خانه‌هایی که چهارچوب درِشان با خون علامت‌گذاری نشده بود،‏ اولین پسر مرد.‏ اما آن فرشته از جلوی خانه‌هایی که با خون علامت‌گذاری شده بود،‏ رد شد.‏ هر خانوادهٔ مصری،‏ چه فقیر چه ثروتمند،‏ یک بچه از دست داد.‏ ولی بین اسرائیلیان،‏ هیچ بچه‌ای نمرد.‏

حتی پسر فرعون هم مرد.‏ فرعون دیگر نتوانست بیشتر از این تحمّل کند.‏ او فوراً به موسی و هارون گفت:‏ ‹بروید!‏ از این سرزمین بیرون بروید!‏ بروید خدای خودتان را پرستش کنید.‏ حیواناتتان را هم با خودتان ببرید!‏›‏

آن شب،‏ ماه کاملاً گرد بود و اسرائیلیان که طبق خانواده و طایفه‌هایشان تقسیم‌بندی شده بودند،‏ از مصر بیرون رفتند.‏ تعداد آن‌ها به جز زن‌ها و بچه‌ها،‏ ۶۰۰٬۰۰۰ مرد بود.‏ خیلی از کسانی که اسرائیلی نبودند هم با آن‌ها رفتند،‏ چون می‌خواستند یَهُوَه را پرستش کنند.‏ بالاخره اسرائیلیان آزاد شدند!‏

آن‌ها برای این که فراموش نکنند یَهُوَه چطور نجاتشان داد،‏ هر سال،‏ در همان روز باید همان غذای مخصوص را می‌خوردند.‏ این عیدی بود که اسم آن را پِسَح گذاشتند.‏